Το να βλέπεις τον Νίκο Ανδρουλάκη να πασχίζει να κάνει κυβιστήσεις αλά Τσίπρα μόνο γέλωτα προκαλεί στο κοινό του. Για την κοινωνία ούτε κουβέντα ότι παρακολουθεί τις πολιτικές πιρουέτες του.
Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το να ακούς τον ΣΥΡΙΖΑ να «ζητάει» να κάνει crash test αληθείας, στην προσπάθειά του να συγκριθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το λες και άγριο αυτοτρολάρισμα. Οι έχοντες master στα ψέματα, στα fake news, στα βοσκοτόπια, στις σκευωρίες, στις αυταπάτες και στην μπουρδολογία, πάει πολύ να εμφανίζονται ως κήνσορες της αλήθειας και της διαφάνειας.
Το να ακούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να λένε, στα σοβαρά παρακαλώ, ότι είναι σίγουροι πως με «εντολή» Μητσοτάκη «η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Χατζηδάκη» το λες και σταλινική προπαγάνδα. Πόθεν, αλήθεια, πηγάζει η σιγουριά τους; Εδώ μυρίζει Novartis 2 από παρακρατικό μαγαζάκι μέσα στην ΕΥΠ, αλλά αυτοί τον χαβά τους. Πάντως μέχρι στιγμής οι συνομιλίες, οι predator-λίστες και γενικά το θέμα των υποκλοπών, αμφισβητούνται εντόνως από την κυβέρνηση και, όπως λένε, «κομβικό σκέλος της υπόθεσης αυτής είναι και η ύπαρξη υπόγειων ρυπαρών δικτύων, τα οποία συνεργάζονται με συγκεκριμένα Μέσα, διοχετεύοντάς τους υλικό που μένει να αποδειχθεί ο βαθμός αληθείας του. Ο σκοπός αυτών των κυκλωμάτων είναι η μετατροπή της δημόσιας ζωής σε βούρκο και η επιστροφή σε αλήστου μνήμης εποχές, όταν η πολιτική ατζέντα στην Ελλάδα καθοριζόταν από “κασέτες”».
Το να ακούς τον Νίκο Ανδρουλάκη να λέει κατάμουτρα στους πολίτες (χωρίς να κοκκινίζει) ότι το κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα εξουσίας της ΝΔ ως «δούρειος ίππος», το λες και τη μεγαλύτερη ΠΑΣΟΚική κοτσάνα (sic) που έχει ακουστεί από συστάσεως ΠΑΣΟΚ. Σε λίγο θα πει ότι ήταν η σωσίας της Καϊλή αυτή που τον στήριξε στις εσωκομματικές εκλογές του 2017 απέναντι στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Και μπορεί στο τέλος, μες στη μαύρη απελπισία του, να πει στον ελληνικό λαό ότι η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή δεν έχει καμία σχέση με την ευρωβουλευτή που συνελήφθη από τις βελγικές αρχές και ότι απλά είναι συνωνυμία: ένα πρόσωπο, βρε αδερφέ, που της μοιάζει. Πάντως, έτσι που το πάει ο Ανδρουλάκης, μια χαρά παρέα μπορεί να κάνει με τον άλλον απελπισμένο της πολιτικής ζωής του τόπου: τον Αλέξη Τσίπρα. Τι το παιδεύει; Για τρίτο ισχυρό πόλο διαφήμισε το ΠΑΣΟΚ ότι θα γίνει επί ημερών του και τώρα, όπως όλα δείχνουν, πάει φουλ για την τρίτη θέση με το ΚΚΕ, με το οποίο θα παλέψει σκληρά. Και μιας και λέμε για τον Νίκο Ανδρουλάκη που ζήλεψε την τοξικότητα του Τσίπρα και τον ακολουθεί κατά πόδας, μήπως θα μπορούσε να πει στους πολίτες και στους ψηφοφόρους του τι έχει αποφασίσει, μετά και τις αποκαλύψεις από τις Βρυξέλες ότι η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ ήταν επί πολλούς μήνες σε νόμιμη επισύνδεση από τις αρχές; Τελικά, θα πάει στις αρμόδιες αρχές να ενημερωθεί για τη νόμιμη επισύνδεση στο τηλέφωνό του από την ΕΥΠ ή θα συνεχίζει στον δρόμο της τοξικότητας που χάραξε ο… σύντροφός του Τσίπρας;
Το να ακούς τον απελπισμένο Τσίπρα να εκλιπαρεί τους βουλευτές της ΝΔ να «ανατρέψουν» την κυβέρνησή τους το λες και ιλαροτραγωδία. Εκτός αν ο σύντροφος Αλέξης νομίζει ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη δεδηλωμένη, οπότε ιδού η Ρόδος, ιδού και η πρόταση δυσπιστίας που έχει το δικαίωμα να καταθέσει. Τα υπόλοιπα που λέει είναι για καμιά επιθεώρηση της συμφοράς, που μπορεί να ανέβει μόνο σε καμιά τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ και με σενάριο από τα μπάζα.
Το να βλέπεις, τέλος, τον Νίκο Ανδρουλάκη να πασχίζει να κάνει κυβιστήσεις αλά Τσίπρα (σ.σ.: από το ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας πρωθυπουργός, τώρα άλλαξε πλευρό και λέει ότι στόχος του είναι να στείλει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση) μόνο γέλωτα προκαλούν στο κοινό του. Για την κοινωνία ούτε κουβέντα ότι παρακολουθεί τις πολιτικές πιρουέτες του.
Συμπερασματικά, όταν η χώρα έχει γνωρίσει και έχει ζήσει στο πετσί της, τα ένδοξα χρόνια 2014-2019, τον μετρ της κωλοτούμπας, τι τύχη μπορεί να έχει ο μίμος του;
