πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο (το)
εκδήλωση στην οποία συμμετέχει μια ελάχιστη μειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας «το σημερινό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο είχε τεράστια επιτυχία καθώς συγκέντρωσε σχεδόν 2.000 άτομα» 2. κάθε τι που αφορά μικρές μειοψηφίες «η φορολογία για τα σκάφη μεγαλύτερα των 15 μέτρων είναι πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο» 3. αυτό που παριστάνει το μεγάλο και δυνατό ενώ είναι μικρό και αδύναμο «μην τον αφήσεις να σε τρομάξει με το ύφος του, ο τύπος είναι πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο»
Απόφαση-γροθιά στον παραλογισμό
Μαύρη μέρα για τον συνδικαλισμό στη δημοσιογραφία αποτελεί η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία ακυρώθηκαν οι ποινές διαγραφής που είχε επιβάλει το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ στον Αρη Πορτοσάλτε, τον Βασίλη Χιώτη και τον Νότη Παπαδόπουλο, επειδή δεν συμμετείχαν σε κάποια από τις συχνές επιδείξεις εργατοπατερικής πειθαρχίας που χαϊδευτικά ονομάζονται «απεργίες» ή «στάσεις εργασίας». Το νεοφιλελεύθερο δικαστήριο έκρινε ότι η απεργία είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση και πως ακόμα και σε περιόδους απεργιακών κινητοποιήσεων θα πρέπει να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη ενημέρωση της κοινής γνώμης. Με λίγα λόγια, έκανε κάτι πρωτάκουστο για την ωραία μας χώρα εξοργίζοντας κάθε πολίτη της που αυτοαποκαλείται προοδευτικός: έβαλε τα δικαιώματα δημοσιογράφων και κοινού πάνω από τα συμφέροντα και τις ατζέντες των συνδικαλιστών. Αν αυτό δεν είναι χούντα…
Βραδινές αϋπνίες
Ομολογώ ότι ανησύχησα για τον ηγέτη της ελληνικής αριστεράς, σύντροφο Τσίπρα, όταν έμαθα ότι ο φόβος τού τι θα παραλάβει τη Δεύτερη Φορά Αριστερά δεν τον αφήνει να κοιμηθεί τα βράδια. Μετά όμως τον άκουσα να λέει ότι η βασική πηγή του άγχους του είναι η απόλυτη σιγουριά για τη νίκη στις εκλογές, οπότε ησύχασα καθώς κατάλαβα ότι αναπληρώνει τον χαμένο βραδινό ύπνο τις υπόλοιπες ώρες της μέρας.
Κανένας μόνος…
Η δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι κατηγορίες της Αμπερ της Χερντ εναντίον του Τζόνι του Ντεπ για κακοποίηση δεν ήταν τίποτα περισσότερο από συκοφαντίες, αποδεικνύει πόσο χαζά, επιπόλαια και επικίνδυνα είναι τα τσιτάτα του τύπου «εγώ, αδερφή μου, σε πιστεύω», ειδικά όταν δεν αφορούν την αδερφή σου, αλλά μια άγνωστη για την οποία δεν ξέρεις τίποτα.
Ζητείται συνέπεια
Πολύ ευχάριστο το ότι ο Δήμος της Αθήνας αποφάσισε να εφαρμόσει τον νόμο και να σηκώσει τα μηχανάκια που μετατρέπουν τα πεζοδρόμια σε ιδιωτικά πάρκινγκ. Αλλά για να παραμείνει ευχάριστο, θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς διακοπή. Διαφορετικά θα είναι όλοι δυσαρεστημένοι: και οι οδηγοί που είχαν την ατυχία να παρκάρουν σε πεζοδρόμιο τη μία και μοναδική μέρα που επιβλήθηκε ο νόμος και οι πεζοί που θα διαπιστώσουν ότι τελικά δεν αλλάζει τίποτα.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
