Φέτος, 143 σχολεία σε όλη την Ελλάδα άνοιξαν τις πύλες τους σε μαθητές και εκπαιδευτικούς πιο ασφαλή και πιο φιλικά. Ανάμεσά τους, και 8 σχολικά συγκροτήματα (15 σχολεία) στην Πάτρα, από το περασμένο καλοκαίρι. Ούτε λέξη από κανέναν. Με καθολική αποδοχή από τις τοπικές κοινωνίες, τους γονείς, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς. Όλες οι παρεμβάσεις ανακαίνισης των σχολικών υποδομών εντάσσονται στο πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου», με στόχο μέσα στην επόμενη τριετία να αναβαθμιστούν συνολικά 2.500 σχολεία και κόστος 650 εκατ. ευρώ.
Πρόκειται για μία μεγάλη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με τη συμβολή και των τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας. Αυτή η σύμπραξη ειδικά με τον τραπεζικό χώρο είναι που έβγαλε από το... αμπέχονο τον δήμαρχο της Πάτρας. Τον δηλωμένο κομμουνιστή Κώστα Πελετίδη. Η πίστη και η αφοσίωσή του στα κομμουνιστικά ιδεώδη εκφράστηκε με μία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να απομακρυνθούν από τα σχολεία της πόλης που ανακαινίστηκαν με το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» οι πλακέτες που ανέφεραν τους χορηγούς, ανάμεσά τους και τις τράπεζες.
Το πιο θλιβερό ίσως είναι ότι ο δήμαρχος δεν έμεινε σε ρόλο θιασώτη. Πρωταγωνίστησε και στην εκτέλεση της απόφασης, ως επικεφαλής αντιπροσωπείας του Δημοτικού Συμβουλίου και ομάδας κατοίκων. Κάλεσε τα τοπικά ΜΜΕ, φωτογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε να ξηλώνει τις ταμπέλες, να... κατατροπώνει την επωνυμία του κεφαλαίου. Γιατί το κεφάλαιο το είχε διασφαλίσει... ταμπουρωμένο στα ταμεία του δήμου. Για να φτιάξει ράμπες και τουαλέτες για παιδιά με κινητικά προβλήματα, για να μονώσει τις ταράτσες, να βάψει τοίχους και να φτιάξει γηπεδάκια. Ακόμη κι αν επικαλέστηκε δημόσια ότι δεν είχε ανάγκη τα χρήματα των τραπεζών, αφού σε πολλά σχολεία της Πάτρας ο δήμος είχε ξεκινήσει ήδη εργασίες ανακαίνισης.
Ο Κώστας Πελετίδης αποδέχεται τη χορηγία των τραπεζών, αλλά στο όνομα της ιδεολογικής συνέπειας δεν θεωρεί φρόνιμο να βλέπουν οι μαθητές τους «δυνάστες» με προσωπείο χορηγών.
Ο δήμαρχος υποστήριξε ότι το ξήλωμα των ταμπελών με τα ονόματα των τραπεζών είχε συμβολικό χαρακτήρα, γιατί οι τράπεζες «έχουν καθίσει στο σβέρκο του λαού και τώρα παρουσιάζονται ως σωτήρες».
Η απόφαση να διατηρηθεί η χρηματοδότηση, αλλά να αφαιρεθούν οι πινακίδες με τα ονόματα των τραπεζών, σχολιάστηκε έντονα στα τοπικά μέσα και στα κοινωνικά δίκτυα. Κάποιοι το εξέλαβαν ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ενώ κάποιοι άλλοι το κατέταξαν στην «ιδεολογική συνέπεια» του δημάρχου Πατρέων. Είναι αλήθεια ότι στο... δόγμα του ΚΚΕ είναι κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα η αναγνώριση και η αξιοποίηση της σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Ο Κώστας Πελετίδης, όμως, φαίνεται ότι σε αυτή την κομμουνιστική αρχή έκανε τα στραβά μάτια. Αποδέχτηκε τη χρηματοδότηση και επέλεξε να δώσει τη μάχη εντυπώσεων του ασυμβίβαστου κομμουνιστή, εστιάζοντας στη... διαφήμιση. «Δεν δεχόμαστε να παρουσιάζονται οι τράπεζες ως ευεργέτες, την ώρα που ο λαός στενάζει από τα δάνειά τους», ανέφερε και απευθύνοντας κάλεσμα προς την ΚΕΔΕ και τους δήμους της χώρας να πάρουν θέση έθεσε μία ολόκληρη γκάμα προβληματισμών. Αβίαστα κι ανέξοδα.
«…Πώς θα αναγνωρίσουμε φίλους αυτούς που κούρνιασαν σαν κοράκια πάνω στον ελληνικό λαό, διασφάλισαν την ευτυχία τους παίρνοντας τα σπίτια, την ίδια τη ζωή του λαού μας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί να φορολογεί τα κέρδη τους για να γεμίσει τις σχολικές επιτροπές, παρουσιάζει τις τράπεζες ως ανιδιοτελείς χορηγούς και προσφέρει τα παιδιά μας ως ακροατήριό τους! Οι τράπεζες μας χρωστούν, δεν τους χρωστάμε».
Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη...
Μία κίνηση από τον δήμαρχο Πατρέων να μην αποδεχτεί τη χρηματοδότηση, όσο κι αν κάποιοι την ενέτασσαν στη «μονολιθική» οπτική του ΚΚΕ, θα είχε ένα κοινωνικό έρεισμα κι αντίκρισμα. Όλο το υπόλοιπο μόνο στο κομματικό ακροατήριο φέρνει τέρψη. Βέβαια, υπάρχει χρόνος για μία ορθή επανάληψη. Εν όψει της δεύτερης φάσης του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου», ο Κώστας Πελετίδης μπορεί και να αρνηθεί τα λεφτά των «τραπεζιτών» για τα σχολεία της Πάτρας.
Προσώρας, γεγονός είναι ότι ο δήμαρχος Πατρέων απορρίπτει τα ονόματα των τραπεζών, αλλά όχι τα χρήματά τους. Δέχτηκε τις χορηγίες, αξιοποίησε τα κονδύλια και έπειτα έπαιξε με επιτυχία –ως συνήθως– το «επαναστατικό σκετσάκι του». Παραμονές του αγιασμού έβγαλε μια πύρινη ανακοίνωση στην οποία κατήγγειλε την «προσπάθεια των τραπεζιτών» να μπουν στα σχολεία του δήμου και να «ευλογήσουν τα γένια τους».
Και τώρα ξήλωσε τις ταμπέλες με τα ονόματα των τραπεζών. Δικαίωσε ίσως τους χειροκροτητές του και σίγουρα επιβεβαίωσε τους αναλυτές του... φαινομένου Πελετίδη, του δημάρχου που έχει εξασκηθεί όλα αυτά τα χρόνια στην πολιτική ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό της διοίκησης και στις συμβολικές επαναστατικές πράξεις.
Ο «κόκκινος» δήμαρχος Πατρέων, εξάλλου, μας έχει συνηθίσει στις αντιφάσεις. Στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές, αποκαλύφθηκε ότι ζήτησε ως δήμαρχος οκτώ φορές να ενεργοποιηθεί το 112 και όταν όλα τέλειωσαν δήλωνε στα ΜΜΕ ότι όλοι όσοι το αγνόησαν έσωσαν τα σπίτια τους!
