Σφοδρή κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη άσκησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, σε συνέντευξη που παραχώρησε νωρίτερα στο OPEN. Κληθείς να σχολιάσει τις τρέχουσες εξελίξεις και τη συνεχή εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Αρβανίτης είπε ότι «το πρόβλημά μου, δεν είναι ο κύριος Κασσελάκης. Είναι ο κύριος Μητσοτάκης. Και αυτή τη στιγμή δε γίνεται αντιπολίτευση στη χειρότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία χρόνια -και στη χρεοκοπία μέσα-, που είναι η ανεξέλεγκτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και ασχολούμαστε media, άνθρωποι, πολιτικός χρόνος, ψυχολογικά, με το τι θα κάνει και το προσωπικό μέλλον ενός ανθρώπου. Εγώ κατανοώ ότι μπορεί να έχει φιλοδοξίες, να γίνει κυβερνήτης της χώρας. Όποιος θέλει, μπορεί - κι άλλοι είναι τέτοιοι, οφείλω να σας πω». Το νέο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει κι άλλους «Κασσελάκηδες» στο εσωτερικό του, τους οποίους όμως δεν κατονόμασε.
Ο κύριος Αρβανίτης συνέχισε λέγοντας ότι «άλλοι λένε "ο Ανδρέας Παπανδρέου". Εμείς έχουμε τους δικούς μας ήρωες, στην Αριστερά. Τιμώ τον Ανδρέα Παπανδρέου, τιμώ και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αλλά, εδώ είναι το κόμμα της Αριστεράς. Οπότε, τιμώ τους απέναντι, αλλά έχω τους δικούς μου. Ο καθένας -ή κάποιοι, όχι όλοι-, από τους λεγόμενους πρωταγωνιστές των τελευταίων μηνών, έχουν στο μυαλό τους έναν δικό τους ΣΥΡΙΖΑ -στα μέτρα τους-, για δικές τους φιλοδοξίες. Δε θα είμαι μαζί τους, δεν είμαι μαζί τους και θα είμαι και απέναντι». Βέβαια, ο κύριος Αρβανίτης ξεχνά ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είναι μόνο ίνδαλμα του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος υπήρξε -αποτυχημένος, ομολογουμένως- μίμος του. Σε κάθε περίπτωση, ο κύριος Αρβανίτης δεν κατονόμασε ποιους τιμά -πέραν του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή-, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να πει ποιοι είναι «οι δικοί του»: ο Τσε Γκεβάρα; Ο Φιντέλ Κάστρο; Ο Αλέξης Τσίπρας; Προς το παρόν, παραμένει μυστήριο. Ομοίως, μυστήριο παραμένει το ποιοι άλλοι εκ των πρωταγωνιστών των τελευταίων μηνών, «έχουν στο μυαλό τους έναν δικό τους ΣΥΡΙΖΑ, στα μέτρα τους». Ο Σωκράτης Φάμελλος; Ο Παύλος Πολάκης; Ο Νικόλας Φαραντούρης; Ή ο Απόστολος Γκλέτσος; Δυστυχώς, ο κύριος Αρβανίτης δε μας έλυσε την απορία.
Η ΟΜ του Κασσελάκη θα πρέπει να αποφασίσει αν θα πρέπει να είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ
Για πρώτη φορά βλέπουμε μεγάλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ -αιρετό τουλάχιστον-, το οποίο να αμφισβητεί αν θα πρέπει να είναι καν μέλος του κόμματος, ο Στέφανος Κασσελάκης. Ο κύριος Αρβανίτης το είπε μεν με «τακτ» -καθώς δε σχολιάστηκε περαιτέρω-, αλλά ήταν ξεκάθαρος δε. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου αν θα πρέπει να είναι υποψήφιος ο Στέφανος Κασσελάκης για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Αρβανίτης είπε ότι «κατά τη γνώμη μου, το θέμα έχει λυθεί. Τώρα, αν υπάρχουν διαδικασίες τέτοιες, όπου θα έρθει ως σύνεδρος μέσα από μια οργάνωση και το σύνολο του πληθυσμού αποφασίσει, ότι ο κύριος Κασσελάκης -καταρχήν- πρέπει να και είναι μέλος του κόμματος και πρέπει να είναι ο ηγέτης του κόμματος της Αριστεράς, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά η διαδικασία -επειδή το άκουσα πάρα πολύ-, είναι σύννομη - ήταν σύννομη, έτσι λειτουργεί το κόμμα. Και τα κόμματα και οι σύλλογοι, οι πολιτιστικοί. Έτσι λειτουργούν, πώς να το κάνουμε;».
Εξηγώντας τον σχεδιασμό της πλευράς Κασσελάκη, για το πώς θα ψηφιστεί ο Στέφανος Κασσελάκης στην ΟΜ (Οργάνωση Μελών) στην οποία ανήκει ως σύνεδρος, προκειμένου να μπορέσει να εισέλθει στο συνέδριο και να θέσει το θέμα της ακύρωσης της απόφασης της κεντρικής επιτροπής για τον αποκλεισμό του, ο κύριος Αρβανίτης αμφισβήτησε αν θα πρέπει να είναι έστω και απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, «καταρχήν». Δηλαδή «επί της αρχής», όχι «αρχικά». Είναι σαφές ότι κατόπιν της τροχιοδεικτικής βολής Αρβανίτη, θα ακολουθήσουν και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία θα αμφισβητήσουν ανοικτά το αν θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένος καν στο κόμμα, πράγμα το οποίο θα ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, η οποία έτσι κι αλλιώς φουντώνει, οδεύοντας προς το συνέδριο. Εμείς αυτό που μπορούμε να συστήσουμε, είναι να φροντίσουν οι διοργανωτές του συνεδρίου να προμηθευτούν ελαφριές πλαστικές καρέκλες, καλού - κακού. Διότι προβλέπεται να μη χρησιμοποιηθούν μόνο για να καθίσουν οι σύνεδροι.
Η δήλωση του Κώστα Αρβανίτη
Κώστας Αρβανίτης: «Το πρόβλημά μου, δεν είναι ο κύριος Κασσελάκης. Είναι ο κύριος Μητσοτάκης. Και αυτή τη στιγμή δε γίνεται αντιπολίτευση στη χειρότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία χρόνια -και στη χρεοκοπία μέσα-, που είναι η ανεξέλεγκτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και ασχολούμαστε media, άνθρωποι, πολιτικός χρόνος, ψυχολογικά, με το τι θα κάνει και το προσωπικό μέλλον ενός ανθρώπου. Εγώ κατανοώ ότι μπορεί να έχει φιλοδοξίες, να γίνει κυβερνήτης της χώρας. Όποιος θέλει, μπορεί - κι άλλοι είναι τέτοιοι, οφείλω να σας πω. Κάποιοι στο μυαλό τους, έχουν έναν δικό τους ΣΥΡΙΖΑ, ένα δικό τους κόμμα, στα μέτρα τους. Άλλοι λένε "ο Ανδρέας Παπανδρέου". Εμείς έχουμε τους δικούς μας ήρωες, στην Αριστερά. Τιμώ τον Ανδρέα Παπανδρέου, τιμώ και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αλλά, εδώ είναι το κόμμα της Αριστεράς. Οπότε, τιμώ τους απέναντι, αλλά έχω τους δικούς μου. Ο καθένας -ή κάποιοι, όχι όλοι-, από τους λεγόμενους πρωταγωνιστές των τελευταίων μηνών, έχουν στο μυαλό τους έναν δικό τους ΣΥΡΙΖΑ -στα μέτρα τους-, για δικές τους φιλοδοξίες. Δε θα είμαι μαζί τους, δεν είμαι μαζί τους και θα είμαι και απέναντι. Και θα κάνω τη δουλειά μου. Είμαι πολύ καθαρός σε αυτό».
Παναγιώτης Στάθης: «Πρέπει να είναι υποψήφιος ο Κασσελάκης;»
Κώστας Αρβανίτης: «Τι πάει να πει "πρέπει", ή "δεν πρέπει";»
Παναγιώτης Στάθης: «Με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες του συνεδρίου. Γιατί έχω δυο απόψεις που ακούω, για αυτό το θέτω. Η μια λέει "ο Κασσελάκης θα κριθεί στο συνέδριο", η άλλη πλευρά λέει "παιδιά, έχει λυθεί το θέμα"».
Κώστας Αρβανίτης: «Κατά τη γνώμη μου, το θέμα έχει λυθεί. Τώρα, αν υπάρχουν διαδικασίες τέτοιες, όπου θα έρθει ως σύνεδρος μέσα από μια οργάνωση και το σύνολο του πληθυσμού αποφασίσει, ότι ο κύριος Κασσελάκης -καταρχήν- πρέπει να και είναι μέλος του κόμματος και πρέπει να είναι ο ηγέτης του κόμματος της Αριστεράς, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά η διαδικασία -επειδή το άκουσα πάρα πολύ-, είναι σύννομη - ήταν σύννομη, έτσι λειτουργεί το κόμμα. Και τα κόμματα και οι σύλλογοι, οι πολιτιστικοί. Έτσι λειτουργούν, πώς να το κάνουμε; Και πρέπει να σας πω ότι υπάρχει υπομονή. Η οποία έχει εξαντληθεί, με το πώς ο τέως έβλεπε τα θέματα που αφορούσαν στο προσωπικό του "εγώ", σε μια λογική του πώς πρέπει να υπάρχει ένας οργανισμός. Από τα ζητήματα που αφορούσαν σε αυτό που λέμε πολιτική, ή εξωστρέφεια. Εμείς κάθε φορά που πήγαμε να κάνουμε τη δουλειά μας, είχαμε ένα εσωστρεφές θέμα να ταλανίζει εμάς και τα μέλη. Δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε, δηλαδή».
