Κάποτε λέγαμε «να κάνει και η αντιπολίτευση τη δουλειά της». Σήμερα λέμε: «Ποια αντιπολίτευση; Το TikTok;». Γιατί εκεί έχουν καταλήξει: στα views, στα σλόγκαν, στους τσακωμούς για το ποιος είναι πιο «αντισυστημικός», πιο «προοδευτικός», πιο «λαϊκός», πιο «τίποτα».
Ενώ η κυβέρνηση προχωρά σε μεταρρυθμίσεις –όχι χωρίς κόστος, αλλά με συνέπεια– απέναντί της έχει έναν ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα ψάχνει ποιος είναι, ένα ΠΑΣΟΚ που νομίζει ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ, μια Ζωή σε μόνιμο ρόλο εισαγγελέως, έναν Βαρουφάκη εξαφανισμένο και τον Κασιδιάρη να ονειρεύεται... υπουργεία από το κελί.
Αντί πολιτικής, επιθεώρηση
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχει επικεφαλής τον Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος προσπαθεί να φορέσει τον μανδύα της υπεύθυνης αντιπολίτευσης – αλλά χωρίς αφήγημα, χωρίς βάθος, χωρίς πειστικότητα.
Το κόμμα παραμένει εγκλωβισμένο σε παλιές εμμονές, με ρητορική 2012, στελέχη που αλληλοϋπονομεύονται και μηδενική φρεσκάδα. Από την άλλη, ο Στέφανος Κασσελάκης –ο πρώην πρόεδρος– έχει πλέον φύγει και ιδρύσει το δικό του «Κίνημα Δημοκρατίας», σε μια παράλληλη πραγματικότητα εκτός Βουλής, εκτός πολιτικού πλαισίου, αλλά όχι εκτός social media.
Το αποτέλεσμα; Η αντιπολίτευση απουσιάζει από τα ουσιώδη, ενώ η κυβέρνηση έχει απέναντί της φωνές χωρίς προτάσεις και μηχανισμούς χωρίς προσανατολισμό.
Ο Ανδρουλάκης ψάχνει ρόλο
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με χάος, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με φάντασμα. Ο Ανδρουλάκης ακόμη μιλάει σαν να κάνει προεκλογική συγκέντρωση στην Κρήτη του ’80. Ούτε σαφές μήνυμα, ούτε πρόταση εξουσίας.
Ενδιάμεσος ρόλος χωρίς ενδιάμεση πολιτική. Το μόνο πράγμα που τον ενώνει με τους άλλους στην αντιπολίτευση; Το μένος κατά του Μητσοτάκη. Όχι πρόγραμμα. Όχι ιδέες. Μόνο φθόνος.
Το πραγματικό διακύβευμα
Η Ελλάδα, μετά από πανδημία, πόλεμο στην Ουκρανία, πληθωρισμούς και γεωπολιτικούς σεισμούς, έχει ανάγκη από σοβαρότητα. Η κυβέρνηση ΝΔ έχει κάνει λάθη; Βεβαίως. Δεν τα έκρυψε. Τα διόρθωσε. Προχωρά σε ψηφιακό κράτος, στην αμυντική θωράκιση, στη φορολογική ανακούφιση, στη διεθνή αξιοπιστία.
Το ερώτημα είναι: ποιος άλλος μπορεί; Ποιος να διαπραγματευτεί με Ερντογάν; Ποιος να σταθεί απέναντι στην Ευρώπη και να πει «ναι» ή «όχι» με βάση εθνικό συμφέρον – χωρίς να οδηγήσει τη χώρα στα βράχια του 2015;
Η αντιπολίτευση επενδύει στην καταστροφή
Η τραγωδία στο συνέδριο, οι φωτιές, οι πλημμύρες, η εγκληματικότητα – κάθε δύσκολη στιγμή γίνεται ευκαιρία για πολιτικό κανιβαλισμό. Λες και χαίρονται που κάτι πάει στραβά. Όχι για να το διορθώσουν, αλλά για να φωνάξουν: «Να πέσει η κυβέρνηση!». Το είδαμε με τον Έβρο, με τα Τέμπη. Ο πόνος γίνεται σπέκουλα.
Όμως η Ελλάδα δεν κυβερνιέται από τα σχόλια στο Twitter. Ούτε με φιέστες στη Νέα Υόρκη.
Χρειάζεται συνέχεια, πλάνο και διεθνές εκτόπισμα. Ο Μητσοτάκης δεν κάνει θόρυβο. Κάνει δουλειά. Δεν πατάει πάνω στον φόβο. Πατάει πάνω σε νούμερα, μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις και διεθνές κύρος.
Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι τέλεια. Αλλά είναι η μόνη δύναμη που διοικεί. Όχι που στήνει stories.
