Την δική του απάντηση στα όσα ακούστηκαν στην προανακριτική επιτροπή για τον Νίκο Παππά από τον Χρήστο Καλογρίτσα, δίνει μέσα από τη στήλη του στα Νέα ο Γιώργος Παπαχρήστος.
Γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος:
Μεγάλο καημό φαίνεται πως έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ να με δουν να ζητάω συγγνώμες. Πολύ μεγάλο. Χθες, ας πούμε, στη διάρκεια της συζήτησης στην Προανακριτική Επιτροπή, όπου ο Πολάκης, ο γνωστός Πολάκης, δικαίωσε την επιλογή του αρχηγού του να τον τοποθετήσει μέλος της Προανακριτικής Επιτροπής (ακριβώς για να τα κάνει μπάχαλο, κάθε φορά που «σκουραίνουν» τα πράγματα για τον Παππά), την έπεσε για πολλοστή φορά στον Χρήστο Καλογρίτσα. Τα όσα διημείφθησαν μεταξύ τους, κάτι κουτσαβάκικα του είδους «έλα έξω ρε άμα είσαι άντρας» και τέτοια, δεν με αφορούν – προφανώς είναι κάτι το οποίο ανήκει στην αρμοδιότητα ειδικών επιστημόνων να βλέπεις δύο γέρους, έναν μεγαλύτερο και έναν μικρότερο, να «πλακώνονται» λες και δεν βρίσκονται στη Βουλή, αλλά στη λαχαναγορά του Ρέντη.
Με αφορά όμως μια παρατήρηση του Πολάκη, υπό τύπον ερωτήσεως ή κάτι τέτοιο, την οποία, όπως πληροφορήθηκα, υπέβαλε στον μάρτυρα Καλογρίτσα, αναφορικά με τα περίφημα γραφεία της λεωφόρου Συγγρού 12, τα οποία είχε παραχωρήσει στον Νίκο Παππά και τον Χρήστο Σπίρτζη προκειμένου να στεγάσουν τον… κοινό, πολιτικό τους, βίο.
– Ο Παπαχρήστος ζήτησε συγγνώμη σε Σπίρτζη και Παππά για το γραφείο στη Συγγρού, είπε ο, πολλά βαρύς και όχι, Πολάκης.
– Ξέρεις γιατί το έκανε; ανταπάντησε ο Καλογρίτσας δι’ ερωτήσεως. Γιατί του είπα «να πάει να πηδηχτεί», όταν ήρθε να πάρει πληροφορίες από εμένα!!!
Σε ένα παλιό τραγούδι του, τον εμβληματικό «Παλιόκαιρο» («είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα» κ.λπ. κ.λπ.), που τραγουδούσε ο τεράστιος Πασχάλης Τερζής, υπάρχει ένας στίχος που λέει «συγγνώμες κι άλλα θύματα θα πάρουνε τα κύματα». Ενημερώνω πως με εμένα αυτό ΔΕΝ ισχύει, και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί…
Ο Χρήστος Καλογρίτσας, σε ό,τι είπε χθες στην Προανακριτική και με αφορά τουλάχιστον, λέει ψέματα. Και χοντρά ψέματα. Τα έχει εντελώς μπερδεμένα στο μυαλό του. Και έχω την αίσθηση ότι το κάνει σκόπιμα. Για να στείλει μήνυμα εκεί που πρέπει, διά του Πολάκη, ότι κακώς του επιτίθενται, διότι τότε, τον Νοέμβριο του 2015, όταν είχα αναφερθεί στο γραφείο των Παππά-Σπίρτζη, εκείνος, τους είχε καλύψει, κόβοντάς μου κάθε επαφή με την κύρια πηγή πληροφόρησης, δηλαδή τον εαυτό του.
Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσω άπαξ διά παντός, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανέτρεξα στον Χρ. Καλογρίτσα για πληροφορίες σχετικά με το γραφείο των δύο κυρίων στη λεωφόρο Συγγρού 12, στον 1ο όροφο. Εκανα επιτόπιο ρεπορτάζ, ύστερα από πληροφορίες που είχα, φωτογράφισα και την είσοδο με το κουδούνι με τα δύο ονόματα των τότε υπουργών, χωρίς ένδειξη που να υποδηλώνει ότι επρόκειτο περί – έστω κοινού – πολιτικού γραφείου. Εν συνεχεία δε, με κάποια ευκαιρία που βρήκα, μπήκα και μέσα στην πολυκατοικία, ανέβηκα από τις σκάλες στον 1ο όροφο, για να διαπιστώσω ότι όντως υπήρχε το κοινό γραφείο με τις δύο εισόδους.
Τούτου δοθέντος τίποτε εξ όσων δήλωσε, στο σκέλος τουλάχιστον που αφορά το συγκεκριμένο γραφείο, είναι αλήθεια. Είναι χοντρά ψέματα, και πολύ χοντροκομμένα πλασαρισμένα – όπως ότι, τάχα μου, με παρότρυνε (ή μου… «ευχήθηκε» τέλος πάντων!) να πάω «να πηδηχτώ».
Επειδή δε έχουν περάσει και έξι χρόνια από τότε, μπορώ, νομίζω, να αποκαλύψω ότι η πηγή της πληροφόρησής μου για το γραφείων των δυο κολλητών ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ γνωστός δε. Και δεν πρόκειται να πω τίποτε περισσότερο από αυτό…
Σε ό,τι αφορά δε την περίφημη «συγγνώμη», το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχει ένα σοβαρό παρασκήνιο, με πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο τον οποίο αγαπώ, του οφείλω πολλά, και την περίοδο που με παρακάλεσε ουσιαστικά «να βρω έναν τρόπο να ανασκευάσω κάτι από όλο αυτό» βρισκόταν κάτω από τρομακτική πίεση, εκβιαζόμενος ανοιχτά με οικονομική καταστροφή, ακόμη και με εξοντωτική ποινή φυλάκισης.
Ο,τι έγραψα λοιπόν τότε, το έγραψα γιατί εκείνος μου το ζήτησε, και επειδή το θεώρησα ως ελάχιστη ανταπόδοση της στήριξης, της βοήθειας και της αγάπης που μου είχε παράσχει όντας νέος δημοσιογράφος.
Και υπάρχουν αρκετοί κοινωνοί αυτής της ιστορίας – ειδικότερα των συνεχών απειλών και των αλλεπάλληλων εκβιασμών που υφίστατο ο άνθρωπος αυτός, από ένα καθεστώς που μετήλθε μεθόδους ολοκληρωτισμού..
Ούτε όμως και ως προς αυτό θα πω τίποτε παραπάνω…
