Εκβιασμό σε βάρος της από δημοσιογράφο-ιδιοκτήτη τοπικών μέσων κατήγγειλε η βουλευτής Μαγνησίας και πρώην υφυπουργός Ζέττα Μακρή. Ο δημοσιογράφος (ιδιοκτήτης ενημερωτικής ιστοσελίδας και ραδιοφωνικού σταθμού) συνελήφθη έχοντας στην κατοχή του 5.000 ευρώ σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα που του είχε παραδώσει η κυρία Μακρή ύστερα από συνεννόηση με την αστυνομία στον Βόλο.
Η κ. Μακρή δεχόταν το τελευταίο διάστημα έντονες πιέσεις από τον δημοσιογράφο του Βόλου, που είναι γνωστός και από τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικά πάνελ, ο οποίος φέρεται να της ζητούσε αρχικά το ποσό των 15.000 και στη συνέχεια «έπεσε» στα 10.000 ευρώ, προκειμένου να σταματήσει να δημοσιεύει αρνητικά σχόλια και κείμενα σε βάρος της στο μέσο που διαχειρίζεται.
Ο φερόμενος εκβιαστής «δημοσιογράφος» εκτός από πανελίστας στην εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη έγραφε σε άρθρο του στην ιστοσελίδα που κατέχει και πύρινα άρθρα για τη διαφθορά στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
«Η διαφθορά στην Ελλάδα δεν φοράει μόνο Armani και γραβάτες – φοράει και φανέλα φτωχού. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι, πολλές φορές, γίνονται συνένοχοι ή θεατές στην “κοινοβουλευτική ελεημοσύνη”. Το ρουσφέτι δεν είναι απλώς συναλλαγή. Είναι νοοτροπία. Είναι το δηλητήριο που σταδιακά καταλύει τη συνείδηση και καταστρέφει τη Δημοκρατία» έγραφε προ ημερών.
Αναλυτικά το... πόνημα του φερόμενου εκβιαστή «δημοσιογράφου»:
Ένας ΟΠΕΚΕΠΕ για «τη φουκαριάρα τη μάνα μου»
Το πρόσφατο σκάνδαλο στον ΟΠΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα ακόμη «γραφειοκρατικό λάθος».ΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα ακόμη «γραφειοκρατικό λάθος». Είναι μια βαθιά τομή στο σώμα της πολιτικής και κοινωνικής ηθικής της χώρας – μια αποκάλυψη για το πώς το ρουσφέτι, η διαπλοκή και η πελατειακή εξάρτηση συντηρούν ένα καθεστώς νοσηρό που ούτε η πρόοδος, ούτε η ψηφιακή εποχή κατάφεραν να διαλύσουν.
Οι αποκαλύψεις για ψευδείς δηλώσεις επιδότησης σε «καρδιοπαθείς» και «φτωχούς» πολίτες που δεν έχουν δει στάχυ ούτε σε καρτ ποστάλ, έρχονται να φωτίσουν έναν γνωστό αλλά αποσιωπημένο μηχανισμό: αυτόν των «ειδικών περιπτώσεων», των «ανθρώπων του λαού» που όμως γίνονται εργαλεία ψηφοθηρίας. Κάποιοι υπάλληλοι –σε συνεννόηση με ανώτερους και βουλευτικά γραφεία– κατασκεύασαν έναν παράλληλο αγροτικό πληθυσμό με ψευδή ΑΦΜ, παραποιημένα ΑΤΑΚ και προβλέψιμα άλλοθι: την «καρδιά» του ενός και τη «φτώχεια» του άλλου.
Το τραγικό είναι ότι όλη αυτή η μηχανή στήθηκε με τα υλικά της κατ’ επίφαση συμπόνιας. «Βοηθήσαμε ανθρώπους με ανάγκες», φέρονται να είπαν κάποιοι εκ των εμπλεκομένων. Μα αυτό είναι το πρόβλημα. Η διαφθορά στην Ελλάδα δεν φοράει μόνο Armani και γραβάτες – φοράει και φανέλα φτωχού. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι, πολλές φορές, γίνονται συνένοχοι ή θεατές στην «κοινοβουλευτική ελεημοσύνη». Το ρουσφέτι δεν είναι απλώς συναλλαγή. Είναι νοοτροπία. Είναι το δηλητήριο που σταδιακά καταλύει τη συνείδηση και καταστρέφει τη Δημοκρατία.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν σταματά στην πράξη. Επεκτείνεται στην ευθύνη: Ποιος ενέκρινε; Ποιος ανέχθηκε; Ποιοι πολιτικοί παράγοντες διακίνησαν «λίστες» με προστατευόμενους; Και, τελικά, πόσοι από αυτούς θα υποστούν κυρώσεις και όχι απλώς ηθικές αναστολές;
Σε μια χώρα που πασχίζει να στηρίξει την παραγωγή και τον πρωτογενή τομέα, τέτοιου τύπου σκάνδαλα υπονομεύουν τον πραγματικό αγρότη, τον αληθινά αδύναμο πολίτη, τον τίμιο δημόσιο υπάλληλο. Και δυστυχώς, επαναβεβαιώνουν την πεποίθηση πολλών ότι χωρίς πολιτικό μέσο, ούτε καρδιοπάθεια δεν σε σώζει.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να προχωρήσει βαθιά. Όχι μόνο στους «μικρούς» αλλά και στους «μεγάλους» – σε όσους είχαν γνώση, ενέκριναν ή «μεσολάβησαν». Γιατί η ατιμωρησία, όπως και το ρουσφέτι, είναι κολλητική. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από την κανονικοποίηση του εγκλήματος ως «πράξη κοινωνικής ευαισθησίας».
Όσο για τους πολίτες, ας θυμόμαστε: η Δημοκρατία δεν χρειάζεται μεσολαβητές για να αποδώσει δικαιοσύνη. Χρειάζεται θεσμούς. Και πολίτες που δεν δέχονται να γίνουν προϊόντα πολιτικής φιλανθρωπίας, αλλά διεκδικούν την ισονομία τους.
Γιατί η μεγαλύτερη καρδιοπάθεια, τελικά, είναι αυτή της Δημοκρατίας που ζει μονίμως με αρρυθμία. Από ψηφοφόρους που επιμένουν να δίνουν ρόλο σωτήρα σ’ εκείνους που τους κρατούν εξαρτημένους από ένα τηλέφωνο.
