Τον ειδήμονα ή τον αφελή παριστάνει δημόσια ο Νίκος Ανδρουλάκης διερωτώμενος τι δουλειά έχει η Τουρκία με την ευρωπαϊκή άμυνα ή υπεκφεύγοντας την ερώτηση σχετικά με την «κόκκινη γραμμή» που έθεσε η κυβέρνηση, ότι δηλαδή δεν νοείται ευρωτουρκική συνεργασία όσο διατηρείται η απειλή πολέμου (casus belli) σε βάρος της Ελλάδας;
Από τη μια πλευρά ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται ως ειδήμων των εξωτερικών θεμάτων και από την άλλη πλευρά οι τοποθετήσεις του δείχνουν αφέλεια σε τέτοιου είδους θεματολογία. Πολιτική με δύο όψεις… Ίσως είναι από εκείνες τις φορές που ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να ακούσει ένα από τα δικά του στελέχη, τον πρώην πρωθυπουργό και αντίστοιχα υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος σε πρόσφατο συνέδριο τοποθετήθηκε υπέρ της συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή ασφάλεια «μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο με κανόνες» αναγνωρίζοντας ότι είναι κίνδυνος και ευκαιρία.
Τα προβλήματα ασφάλειας της Ευρώπης είναι υπαρκτά, πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι διατεθειμένες να πάρουν τα ρίσκα τους με την Τουρκία και η Αθήνα δίνει ήδη μια σκληρή μάχη για να μπουν όροι, προϋποθέσεις. Να υπάρξουν όσο το δυνατόν περισσότερες ζώνες ασφαλείας.
Σε όλα αυτά πρέπει πρώτα απ’ όλα να δώσει απαντήσεις ο Νίκος Ανδρουλάκης, αντί εκ του ασφαλούς να παραδίδει μαθήματα «τσαμπουκά» στην κυβέρνηση. Η στάση του για άλλη μια φορά δεν λαμβάνει υπόψη το εθνικό συμφέρον και καταδεικνύει πολιτική εκμετάλλευση του θέματος με τη συνήθη τακτική να κάνει το άσπρο μαύρο.
Ο κ. Ανδρουλάκης και σε αυτό το θέμα ασκεί ευκαιριακή πολιτική με την πλάστιγγα να γέρνει περισσότερο στην αφέλεια, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στον ρόλο του ειδήμονα και του παντογνώστη. Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, η αφέλεια μπορεί να τον οδηγήσει ακόμη και στην υιοθέτηση πιο ακραίων τοποθετήσεων. Ποιος ξέρει, μπορεί να συμπλεύσει με την εμμονική και λαϊκίστικη Αριστερά που ζητάει διακοπή της αμυντικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Οι… προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς μιλούν για εγκλήματα από το Ισραήλ και καλούν την ελληνική κυβέρνηση –και με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ– «να αναλάβει ενεργητικές, επείγουσες και σαφείς πρωτοβουλίες για να σταματήσει η γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση, να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ» και «να διακόψει η ελληνική κυβέρνηση τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ».
Η προειδοποίηση Ανδρουλάκη, ότι η άρση του casus belli μπορεί να γίνει και να ξεγίνει, προκάλεσε το δηκτικό σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου. «Αυτό το οποίο λέει ο κ. Ανδρουλάκης προφανώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι λογικό. Οπως αντιλαμβάνεστε, ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αφελής ούτε οι όροι αυτοί μπαίνουν για να βγαίνουν μετά. Δεν είναι συνέδριο του ΠΑΣΟΚ…
Εάν, λοιπόν, φτάσουμε στην κουβέντα με την Τουρκία ως Ευρώπη, θα μπουν όλες αυτές οι υπόλοιπες προϋποθέσεις. Επιπλέον, θα μπει και αυτή η προϋπόθεση, η οποία προφανώς δεν είναι κάτι το οποίο για να γίνει, θα μπορεί στη συνέχεια να αρθεί για να μας πιάσουν κορόιδα, όπως θεωρεί ο κ. Ανδρουλάκης».
Η άποψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ότι όλο αυτό είναι ένα «δώρο» προς την Τουρκία, θα «συναντηθεί» με τη θέση των διαφόρων υπερπατριωτών απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, που ζητάνε επίδειξη πυγμής έναντι της Τουρκίας αλλά από την άλλη είναι οι πρώτοι που θα φροντίσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα πριν τους προλάβουν οι εξελίξεις. Αστεία πράγματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Μαρινάκης αναφερόμενος στη συνέντευξη του κ. Ανδρουλάκη, κατά την οποία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποστήριξε ότι η Τουρκία δεν πρέπει να μετέχει στην ευρωπαϊκή άμυνα, ενώ το casus belli μπορεί να επανέλθει, τόνισε τα εξής:
«Προφανώς ο κύριος Ανδρουλάκης, επειδή είδα αποσπάσματα από τη συνέντευξή του, θεωρεί τα πράγματα πάρα πολύ απλά και πάρα πολύ εύκολα, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει τα τελευταία 30 χρόνια. Δηλαδή κάτι το οποίο δεν είχαν θέσει καν, δεν είχαν καταφέρει καν κυβερνήσεις για 30 χρόνια, έρχεται ο κ. Ανδρουλάκης, με έναν μαγικό τρόπο και τα θεωρεί όλα πάρα πολύ απλά. Προφανώς, δεν είναι τόσο απλά και τόσο εύκολα. Και η όλη διαχείριση στο ζήτημα αυτό από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης είναι ιδιαιτέρως σοβαρή και θεωρώ και επιτυχής. Και αυτή είναι και η διαφορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη από τους ψευτοπατριώτες, που αντιλαμβάνονται την εξωτερική πολιτική ως ένα πεδίο έκφρασης μεγάλων υποσχέσεων και διάφορων διατυπώσεων ψευτο-πατριωτισμού».
Η επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα με τη γείτονα χώρα, και μάλιστα χωρίς επιχειρήματα, αναδεικνύει την πρόχειρη πολιτική του Νίκου Ανδρουλάκη ο οποίος, σε ρόλο λαϊκιστή τηλεσχολιαστή, επιχειρεί τώρα να φορέσει το κοστούμι του «τουρκοφάγου» μπας και «τσιμπήσει» καμιά ψήφο πατριωτικού χαρακτήρα. Με μεγαλοστομίες προτάσσει δήθεν το εθνικό συμφέρον κι επιχειρεί ακόμη μια φορά να εκμεταλλευτεί πολιτικά το όλο θέμα αποδεικνύοντας ότι ο «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» βρήκε αντίκρισμα στη δική του πολιτική.
