Υπάρχει ένα μύθος που συντηρείται ακόμη και σήμερα και που βασίζεται στην υποτιθέμενη θρησκευτική συγγένεια δύο ομόδοξων λαών. Του ρωσικού και του ελληνικού. Και ο μύθος δηλοί ότι η Ρωσία υπήρξε παραδοσιακός υποστηρικτής της Ελλάδας, η οποία άλλωστε σχετικά πρόσφατα, δια του τότε πρωθυπουργού της Αλέξη Τσίπρα απευθύνθηκε στην Μόσχα για να διερευνήσει τις δυνατότητες τυπώματος εκεί…δραχμών!
του Όθωνα Καραγιάννη
Ιστορικώς τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Οι Ρώσοι ή Σοβιετικοί ασκούσαν πολιτική έναντι της Ελλάδος που ευνοούσε τα δικά τους συμφέροντα και μόνο και γι’ αυτό την άφηναν πάντα εκτεθειμένη ή βοηθούσαν τους εχθρούς της, κρατώντας απλώς κάποια προσχήματα.
Το παραμύθι με την δήθεν υποστήριξη της Ρωσίας –«την υποστήριξη από το ξανθό γένος»- αρχίζει ήδη από τα λεγόμενα Ορλοφικά, που θα ήταν μία πρώτη εξέγερση των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Ήταν το 1770 κατά την διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου που οι Ρώσοι για να προκαλέσουν και άλλο μέτωπο στην Τουρκία παρέσυραν την Ελλάδα σε μία εξέγερση και μετά την εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα να υποστεί τις συνέπειες από τους Τούρκους. Υποτίθεται ότι η Αικατερίνη είχε δώσει υποσχέσεις στήριξης και προστασίας στους Έλληνες για να εξεγερθούν, έστειλε τον ένα εκ των δύο αδελφών Ορλώφ, που ήταν αξιωματικοί των ρωσικού στρατού στην Ελλάδα για να ηγηθεί της εξέγερσης, σημειώθηκαν κάποιες στρατιωτικές επιτυχίες αλλά στην συνέχεια ο Ορλώφ εγκατέλειψε και το τελευταίο προπύργιο επιτυχίας, το Ναυαρίνο, την πόλη του οποίου μάλιστα έκαψε φεύγοντας!!
Αργότερα, όταν άρχισε η ελληνική εξέγερση οι Ρώσοι δεν μας υποστήριξαν. Ο Τσάρος Αλέξανδρος παρασυρμένος από το Μέττερνιχ και τις λοιπές κεντρικές δυνάμεις της Ευρώπης που δεν ήθελαν αλλαγές συνόρων και καθεστώτων μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους απέφυγε να στηρίξει το αγώνα των Ελλήνων. Απλώς οι Έλληνες διατηρούσαν την φήμη της δήθεν ρωσικής στήριξης για διατηρηθεί η συνοχή και να διογκωθεί η διάθεση για την επανάσταση.
Στα μετέπειτα χρόνια υπήρξε συνεχής η στήριξη της Ρωσίας προς τους σλαβικούς λαούς και ιδιαίτερα προς την Βουλγαρία διότι επεδίωκε να βγει στο Αιγαίο. Όμως με την Βουλγαρία είχαμε διαχρονική αντιπαλότητα η οποία μάλιστα είχε συνέχεια και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης για τα ύδατα του Νέστου.
Το 1876 η Ρωσία είχε συνάψει μυστική συμφωνία με την παραδοσιακή αντίπαλό της, την Αυστρία, ώστε κανένα βαλκανικό κράτος και κυρίως η Ελλάδα δεν θα επωφελείτο από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Την ίδια χρονιά, στην Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης ο Ρώσος πρεσβευτής είχε εμφανίσει χάρτη που στρεφόταν κατά της Ελλάδος και βάσει του οποίου η Βουλγαρία έφτανε μέχρι το Αιγαίο. Δυό χρόνια μετά, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, με πίεση των Ρώσων, οι Τούρκοι παραχωρούσαν μεγάλο κομμάτι της Μακεδονίας και της Θράκης στους Βούλγαρους. Λόγω όμως της αντίδρασης της Αγγλίας και των λοιπών κεντρικών δυνάμεων της Ευρώπης ακολούθησε η Συνδιάσκεψη του Βερολίνου, στην οποία η Ρωσία απορρίπτοντας το αίτημα της Ελλάδος να συμμετάσχουν αντιπρόσωποι των αλύτρωτων περιοχών που κατοικούσαν Έλληνες, μας είχε αποκαλέσει «ταραχοποιούς»!!
Να μη λησμονούμε ακόμη ότι στην Μικρασιατική εκστρατεία οι μπολσεβίκοι είχαν συμμαχήσει με τον Κεμάλ, τους έδιναν όπλα ενώ είχαν απομακρύνει τον στρατό τους από τα σύνορα ώστε οι τούρκοι να αισθάνονται πιο ασφαλείς και να αποκρούσουν τους Έλληνες.
Και κατά τον Εμφύλιο, στόχος της Μόσχας ήταν να αποσταθεροποιήσει το νόμιμο καθεστώς της χώρας μας προμηθεύοντας όπλα στο ΚΚΕ και συστήνοντας στις όμορες βαλκανικές χώρες που ήταν υπό κομμουνιστικό έλεγχο να παρέχουν βοήθεια στις κομμουνιστικές αντιστασιακές ομάδες. Αυτό αποκάλυψαν προσφάτως αποχαρακτηρισθέντα ντοκουμέντα. Συμφώνως προς αναφορά του Μολότοφ στον Στάλιν, η ΕΣΣΔ έστελνε όπλα από το απόθεμα των Ναζί και όχι σοβιετικής προέλευσης ώστε να μην μπορεί να αποδειχτεί ότι παρείχε ενίσχυση στο ΚΚΕ.
