Ο Παύλος Πολάκης εμφανίστηκε ξανά ως αυτόκλητος εκπρόσωπος της «αγανάκτησης», προσπαθώντας να μετατρέψει μια τεχνική αναπροσαρμογή των επιλέξιμων εκτάσεων σε… εθνικό δράμα. Ο «αψύς Σφακιανός» επιστρέφει στο γνωστό μοτίβο: προσωπική οργή μεταμφιεσμένη σε πολιτικό λόγο. Με βαριές καταγγελίες και μηδενική τεκμηρίωση, παρουσιάζει κάθε κυβερνητική διαδικασία ως συνωμοσία, λες και οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις μοιράζονταν στο παρελθόν με την αυστηρότητα που θα ονειρευόταν κανείς. Αντί να εξηγήσει πώς γιγαντώθηκαν οι στρεβλώσεις επί ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζεται σε συνθήματα που επενδύουν στη σύγχυση και όχι στην αλήθεια.
Ενοχλείται, μάλιστα, επειδή η κυβέρνηση τόλμησε να βάλει τάξη εκεί όπου για χρόνια υπήρχε χάος. Η αναπροσαρμογή των βοσκοτόπων βασίστηκε σε πραγματικά δεδομένα, ώστε οι επιδοτήσεις να δίνονται σε όσους πράγματι δικαιούνται. Όσοι είχαν συνηθίσει σε συστήματα «στο περίπου» τώρα φωνάζουν, με τον Πολάκη να εμφανίζεται ως προστάτης τους. Η ειρωνεία είναι εμφανής: καταγγέλλει «αυθαιρεσία» εκείνος που υπερασπίστηκε με πάθος μοντέλα τα οποία ουδέποτε πέρασαν από σοβαρό έλεγχο. Ανακαλύπτει σκοτάδι ακόμα και όταν όλα τα στοιχεία είναι διαθέσιμα και διαφανή.
Η προσπάθειά του να μιλήσει εκ μέρους όλων των κτηνοτρόφων είναι το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο του παραληρήματος. Χρησιμοποιεί παραδείγματα-πυροτεχνήματα, αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο και υπονοεί ότι η κυβέρνηση «στοχοποιεί» την ελληνική κτηνοτροφία. Την ίδια στιγμή, οι πραγματικοί παραγωγοί γνωρίζουν ότι στόχος είναι η δικαιότερη κατανομή, η μείωση των παρατυπιών και η εξυγίανση ενός συστήματος που είχε μετατραπεί σε πεδίο εξυπηρετήσεων. Η αγανάκτηση που περιγράφει ο Πολάκης περιορίζεται σε όσους βλέπουν το παλιό καθεστώς να απομακρύνεται οριστικά.
Τελικά, ο αψύς Σφακιανός δεν αναζητά λύσεις αλλά εντυπώσεις. Προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι «θα τη βρει απέναντι», επιχειρώντας να φτιάξει τεχνητό μέτωπο σύγκρουσης εκεί όπου χρειάζεται ψυχραιμία και ορθολογισμός. Η κυβέρνηση προχωρά σε εφαρμογή κανόνων, διαφάνειας και αντικειμενικών κριτηρίων - και αυτό ενοχλεί όσους είχαν μάθει αλλιώς. Το παραλήρημα Πολάκη δεν αλλάζει την πραγματικότητα: η κτηνοτροφία στηρίζεται ουσιαστικά, τα χρήματα πηγαίνουν σε όσους πραγματικά τα δικαιούνται και η εποχή των καταγγελιών χωρίς βάση πλησιάζει στο τέλος της.
