Σε αναζήτηση πολιτικού σωσίβιου δείχνει να βρίσκεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, που συνεχίζει να βλέπει το κόμμα του να κάνει χαμηλές πτήσεις στις δημοσκοπήσεις και τον ίδιο να αδυνατεί να πείσει, ακόμη και όσους δηλώνουν πως θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, ότι διαθέτει καταλληλότητα για πρωθυπουργός.
Στο πλαίσιο αυτό παίζει τα ρέστα του με την τραγωδία των Τεμπών και την καταστροφολογία, δείχνοντας πως έχει ρίξει «λευκή πετσέτα» προς το κέντρο και τους ψηφοφόρους που αδυνατούν να συγχρωτιστούν με τον λαϊκισμό και τις ακραίες συμπεριφορές που δείχνουν να έχουν στόχο τη σταθερότητα.
Την ώρα που η κυβέρνηση ανακάμπτει και καθορίζει μια πολιτική ατζέντα που αφορά στον διπλό στόχο της καθημερινότητας και της ανάπτυξης της χώρας, η –έστω και από σπόντα– αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει όλα τα λεφτά της στην εργαλειοποίηση μιας τραγωδίας φτάνοντας στο σημείο να ψάχνει δράκους ώστε να γράψει στη συνέχεια τα παραμύθια (βλ. αφηγήματα και θεωρίες συνωμοσίας).
Η κατάθεση πρότασης σύστασης προανακριτικής για κακουργηματικές πράξεις έχει προαναγγελθεί πριν καν μελετηθεί η δικογραφία που πήγε στη Βουλή. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να πείσει πως κάνει καλύτερη αντιπολίτευση ντύνοντας με τον μανδύα μιας δήθεν θεσμικότητας την αντιγραφή της τοξικής ρητορικής της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Κυριάκου Βελόπουλου και του εξαϋλωμένου ΣΥΡΙΖΑ του Σωκράτη Φάμελλου.
Το σκεπτικό ότι εφόσον οι υπηρεσιακοί παράγοντες αντιμετωπίζουν διώξεις για κακουργηματικές πράξεις πρέπει να διωχθούν και οι πολιτικοί προϊστάμενοι αποτελεί εύρημα που αν ίσχυε στα χρόνια της μεταπολίτευσης πολλά στελέχη και του ΠΑΣΟΚ που διετέλεσαν υπουργοί θα βρίσκονταν απέναντι σε ειδικά δικαστήρια με ίσως δυσμενείς εξελίξεις.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να εντάξει στο κάδρο των δήθεν ευθυνών και άλλα στελέχη που δεν είχαν εμπλοκή στο θέμα του ΟΣΕ επιβεβαιώνει και τα μικροπολιτικά παιχνίδια που αγγίζουν, αν δεν ξεπερνούν, τα όρια του πολιτικού καιροσκοπισμού που επιτρέπει στους πολιτικούς αντιπάλους να εκτιμούν πως βασική στόχευση αποτελεί η πολιτική αποσταθεροποίηση.
Όσο η κυβέρνηση διαμορφώνει μια ατζέντα επίλυσης προβλημάτων της καθημερινότητας τόσο η Χαριλάου Τρικούπη δείχνει να αναζητεί τρόπους για το λεγόμενο σκληρό ροκ. Και όσο οι γκάφες του Νίκου Ανδρουλάκη οδηγούν σε χαμηλές πτήσεις τα ποσοστά του κόμματος τόσο το κόμμα μετατρέπεται σε ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και σε αντιγραφή της ρητορικής Τσίπρα πριν το 2015.
Το επόμενο βήμα μπορεί να είναι και οι γνωστές «μαύρες αγκινάρες»...
