Στη σκιά της φοβερής αεροπορικής τραγωδίας στην καρδιά της Ουάσιγκτον –σε μικρή, σχετικά, απόσταση μάλιστα από τον Λευκό Οίκο– τα σχέδια του Ντόναλντ Τραμπ για τον περιορισμό της μετανάστευσης στις ΗΠΑ παίρνουν σάρκα και οστά.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Και αποκαλύπτουν ένα ιδιαίτερα σκληρό πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος είναι αλήθεια πως είχε προειδοποιήσει ότι θα μεταχειριστεί αυτές τις μεθόδους πριν ακόμη από την εκλογή του, με μηνύματα που θέλει να στείλει από τις πρώτες ημέρες της νέας θητείας του προς όλες τις κατευθύνσεις – ακόμη και αξιοποιώντας παράλληλα το μεταναστευτικό για να στείλει αυτά τα μηνύματα για άλλα ζητήματα, όπως έκανε, π.χ., με την περίπτωση της Κολομβίας και τις απειλές για την επιβολή υπέρογκων δασμών.
Κοινώς, το μήνυμα είναι ένα: «Δεν κάνω πίσω». Οπως και ότι ο Τραμπ δοκιμάζει ξεκάθαρα μέσα από αυτές τις μεθόδους τα όρια της εξουσίας του, επιδιώκοντας να επιβάλει ένα νέο, προσωποκεντρικό όσο και αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης.
Ειδικά, δε, για το μεταναστευτικό, δεν είναι τυχαίο πως μολονότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν είναι δα και δημοφιλής στην Ευρώπη, το παράδειγμά του και οι πολιτικές που ακολουθεί βρήκαν υποστηρικτές, με πρώτη τη Μαρίν Λεπέν, η οποία κάλεσε τη Γαλλία ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα του Τραμπ.
Ενώ την ίδια στιγμή ο Έλον Μασκ, κινούμενος περί τον Τραμπ, υποστηρίζει ανοικτά το ακροδεξιό κόμμα AfD στη Γερμανία εν όψει των εκλογών του Φεβρουαρίου, το οποίο επίσης έχει κάνει αιχμή της πολιτικής του την αντίθεση στους μετανάστες και στελέχη του μοίρασαν εικονικά «εισιτήρια επιστροφής» στα σπίτια χιλιάδων μεταναστών στη Γερμανία την προηγούμενη εβδομάδα, ξυπνώντας ασφαλώς μνήμες από άλλες, σκοτεινές εποχές.
Μαζικές απελάσεις
Ποιο είναι λοιπόν το παράδειγμα του Τραμπ; Μα φυσικά οι μαζικές απελάσεις και το κλείσιμο των συνόρων, ενώ μόλις προχθές φανέρωσε και τα σχέδιά του για την αναβίωση της περιβόητης βάσης του Γκουαντάναμο που είχε γίνει στο παρελθόν συνώνυμο της φρίκης για τους κρατουμένους που βρίσκονταν εκεί και τη μετατροπή της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου θα κρατηθούν περίπου 30.000 μετανάστες.
Η ρητορική του Αμερικανού προέδρου άλλωστε είναι ενδεικτική: «Έχουμε 30.000 κρεβάτια στο Γκουαντάναμο για να κρατήσουμε τους χειρότερους εγκληματίες, τους παράνομους αλλοδαπούς που απειλούν τον αμερικανικό λαό. Κάποιοι από αυτούς είναι τόσο κακοί, που δεν εμπιστευόμαστε καν τις χώρες που τους κρατούν, γιατί δεν θέλουμε να επιστρέψουν. Ετσι, θα τους στείλουμε στο Γκουαντάναμο», είπε χαρακτηριστικά ο Τραμπ.
Είχε προηγηθεί ασφαλώς η υπογραφή του Laken Riley Act, το οποίο συμβολικά ήταν το πρώτο εκτελεστικό διάταγμα που υπέγραψε ο Αμερικανός πρόεδρος με την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο. Το διάταγμα ορίζει ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται παράνομα στις ΗΠΑ και κατηγορούνται για κλοπές και βίαια εγκλήματα θα πρέπει να κρατούνται και ενδεχομένως να απελαύνονται άμεσα, ακόμη και πριν από μια μελλοντική καταδίκη τους.
Κάτι που συνιστά ξεκάθαρα παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, στο οποίο βασίζεται οποιοδήποτε σύγχρονο ή μη δικαιικό σύστημα. Στην περίπτωση επίσης των απειλών κατά της Κολομβίας με την επιβολή υπέρογκων δασμών εάν δεν δεχόταν την επιστροφή μεταναστών και την υποχώρηση της λατινοαμερικανικής χώρας, ο Τραμπ απέδειξε ξεκάθαρα ότι δεν θα διστάσει να φτάσει στα άκρα και να εκβιάσει κατ’ ουσίαν τους ηγέτες όλων ανεξαιρέτως των κρατών προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Και αυτό ισχύει βέβαια για οποιοδήποτε σκοπό…
Γενικότερα, το σχέδιο του Τραμπ για τη μετανάστευση θυμίζει κάτι από πογκρόμ, αφού επαναφέρει έναν παλιό νόμο για «επιδρομές» στους χώρους εργασίας ή υπό προϋποθέσεις ακόμη και σε σπίτια καθώς και επιχειρήσεις-σκούπα για μαζικές συλλήψεις και απελάσεις μεταναστών. Επίσης, σκοπεύει να καταργήσει τη συνταγματική αρχή που ισχύει εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ για ιθαγένεια κατά τη γέννηση, δηλαδή το δικαίωμα να παίρνει κάποιος αμερικανική υπηκοότητα από τη στιγμή που γεννιέται στις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως της καταγωγής των γονέων του.
Τέλος, είναι δεδομένο ότι θα καταργήσει τη δυνατότητα αποφυλάκισης παράνομων μεταναστών για ανθρωπιστικούς λόγους, η οποία εκτιμάται ότι μαζί με την «προσωρινή προστατευόμενη κατάσταση» απέτρεψε την απέλαση περισσότερων από 800.000 μεταναστών από συγκεκριμένες χώρες τα τελευταία χρόνια.
