Σε μία ακόμη προσπάθεια επικοινωνιακής σωτηρίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, επανήλθε στη Βουλή με υποκριτική... αγανάκτηση, για να καταγγείλει την κυβέρνηση… για συμψηφισμό. Με τον γνωστό δραματικό τόνο και με αφορμή την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, έσπευσε να «προαναγγείλει διαγραφές», εμφανίζοντας τον εαυτό του ως... θεματοφύλακα της ηθικής.
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη: στελέχη του κόμματός του εμφανίζονται αναμεμειγμένα στο σκάνδαλο με τις παράνομες επιδοτήσεις. Κι ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως «δεν γνωρίζει αν εμπλέκεται στέλεχος του ΠΑΣΟΚ», έσπευσε να αποπέμψει έναν, έτσι... για το θεαθήναι. Και με τον γνωστό του στόμφο διακήρυξε: «Το είπα; Το έκανα». Μόνο που εδώ δεν αρκεί η πόζα του «αδιάφθορου» για να ξεπλυθεί η πολιτική υποκρισία.
Με απίστευτο θράσος, επιτέθηκε ξανά στην κυβέρνηση, μιλώντας για «μιντιακούς πραίτορες» και «ζυγαριές», αναζητώντας συμψηφισμούς εκεί που η ΝΔ αντιδρά θεσμικά και με πλήρη διαφάνεια. Ο Ανδρουλάκης θέλει να ξεχνά ότι το μόνο κόμμα που έσπευσε να καλύψει τις πλάτες του είναι το δικό του, με τον ίδιον να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις προσπαθώντας να δώσει αριστερό πρόσημο στη ζημιά.
Εμμέσως πλην σαφώς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι δεν τρέχει... κάστανο για τον κ. Αντωνόπουλο, στενό συνεργάτη του και γραμματέα της ΝΕ Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ που έλαβε 15.000€ από τον ΟΠΕΚΕΠΕ πριν από πέντε χρόνια, χωρίς από ό,τι φαίνεται να τα δικαιούται και απλά σήμερα, που η έρευνα περοχωρά και οι αποκαλύψεις είναι ραγδαίες, τα επέστρεψε. Αφού τα έπεστρεψε, όλα είναι καλά με βάση την «πράσινη»... λογική, που σίγουρα απέχει παρασάγγας από την κοινή.
Και σαν να μην έφτανε η φτηνή ρητορεία για «πολιτικά ήθη» και «κομματικό αξιακό κώδικα», ξεκίνησε πάλι τις προσωπικές επιθέσεις, επιχειρώντας να διαχωρίσει τους «γόνους» από αυτούς που, όπως λέει, «πήγαν με τον σταυρό». Όταν όμως η πολιτική του διαδρομή είναι γεμάτη από ελιγμούς και διγλωσσία, τέτοια κηρύγματα μοιάζουν μάλλον με... ανέκδοτο.
Δεν παρέλειψε φυσικά να καταγγείλει την κυβέρνηση για το πόρισμα της προανακριτικής για τα Τέμπη, κατηγορώντας τη Βουλή πως λειτουργεί ως… «πλυντήριο». Η ειρωνεία; Είναι ο ίδιος που αποχώρησε από τη διαδικασία, προκειμένου να μην ακούσει όσα δεν τον συμφέρουν, βαφτίζοντας τη θεσμική πορεία «σπιράλ παρακμής». Προφανώς, όταν η αλήθεια δεν βολεύει, η έξοδος γίνεται μονόδρομος.
Όσο η κυβέρνηση προχωρά με πολιτική σταθερότητα, θεσμικό σεβασμό και διαχειρίζεται τις κρίσεις με πράξεις, ο κ. Ανδρουλάκης παραμένει εγκλωβισμένος σε... «πράσινους φραπέδες», λογοπαίγνια και εσωτερική ανασφάλεια. Η κοινωνία όμως βλέπει και κρίνει – και δεν συγχωρεί την πολιτική υποκρισία. Ας δει και τις δημοσκοπήσεις...
