Η προπαγάνδα κάνει πάλι δυναμικά την εμφάνισή της και ρίχνει νερό στον μύλο της τοξικότητας και του διχασμού ξεκινώντας από την εκμετάλλευση του πόνου των συγγενών και φτάνοντας στην εργαλειοποίηση των συναισθημάτων των πολιτών. Η «συμμαχία του ξυλολίου» ξαναχτυπά βάζοντας στο μπλέντερ από το Παλαιστιναικό μέχρι τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μια ακόμη φορά πολιτικά κόμματα, δήθεν συλλογικά κινήματα και διάφορες ομάδες μπαίνουν μπροστά για να στήσουν ένα σκηνικό αποσταθεροποίησης. Και μια ακόμη φορά εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο. Δημιουργούν ένα κλίμα που βάλλει κατά των θεσμών με στόχο την αποδόμησή τους, όπως έκαναν και στο παρελθόν.
Fake news, θεωρίες συνωμοσίας και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς δείχνουν να λειτουργούν καλοστημένα διαθέτοντας μια πολιτική ομπρέλα κάλυψης από κόμματα και πολιτικούς που επενδύουν –μια ακόμη φορά– στην εργαλειοποίηση. Η πολιτική επιβίωση γίνεται εργαλείο και η διαστρέβλωση όπλο σε μια προπαγάνδα που στόχο έχει να διασύρει πρόσωπα, ακόμη και συγγενείς θυμάτων που αρνούνται να ακολουθήσουν μια τακτική που έχει εφαρμοστεί και στο πρώτο δίμηνο του έτους.
Με κύριο αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης είναι απορίας άξιον γιατί δεν θέλουν να ξεκινήσει η δίκη στην οποία όλα θα αποκαλυφθούν ενώ ο κάθε ένας διάδικος έχει τη δυνατότητα να καταθέσει αιτήματα προκειμένου να στηρίξει τα όσα υποστηρίζει.
Την ίδια στιγμή, στο παιχνίδι μπαίνει και το Παλαιστινιακό προκειμένου να εμφανιστεί η κυβέρνηση ανάλγητη αφού δεν αναγνωρίζει παλαιστινιακό κράτος. Και αυτό την ώρα που ο πρωθυπουργός –και συνολικά η κυβερνώσα παράταξη– ξεκαθαρίζει ότι αυτό θα γίνει στον σωστό χρόνο που σίγουρα δεν είναι αυτός που διανύουμε σήμερα. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν πως η οποιαδήποτε αναγνώριση απ’ όπου και αν προέρχεται δεν έχει καμία βάση αν δεν ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις χωρίς την ύπαρξη βέτο από δυνάμεις όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ.
Τέλος, ένα διαχρονικό σκάνδαλο όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ μετατρέπεται σε επιχείρηση αποδόμησης της κυβέρνησης την ώρα που πρώτη αυτή ξεκίνησε από τις αρχές της πρώτης τετραετίας τους ελέγχους των κόκκινων ΑΦΜ ενώ, όπως είναι πλέον σαφές, διευκόλυνε και τις έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.
Σε όλες τις περιπτώσεις –όπως και στα εθνικά θέματα– ακούγονται από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και αυτά και τ’ ανάποδά τους. Κατηγορούν για παράδειγμα την κυβέρνηση ότι παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη και παράλληλα την κατηγορούν γιατί δεν παρεμβαίνει ώστε να ικανοποιηθούν αιτήματα όπως αυτά που θέτουν σήμερα οι συγγενείς.
Ζητούν να γίνει η δίκη και να αποδοθούν ευθύνες και παράλληλα ζητούν να ικανοποιηθούν αιτήματα που θα ακυρώσουν την ανακριτική διαδικασία και θα οδηγήσουν τη διεξαγωγή της δίκης δύο χρόνια –το λιγότερο– αργότερα.
Η έξαρση του λαϊκισμού και της τοξικότητας ήταν αναμενόμενη. Το πρόβλημα είναι όμως ότι στην παρούσα φάση μετατρέπεται σε τροχοπέδη για την ίδια τη χώρα την ώρα που σε παγκόσμιο επίπεδο καταγράφονται εξελίξεις που αλλάζουν άρδην το γεωπολιτικό και παράλληλα το οικονομικό περιβάλλον. Ουσιαστικά επιδιώκεται η μετατροπή της πολιτικής ζωής σε ένα μεγάλο λαϊκό δικαστήριο ώστε να μην κινείται τίποτα.
Μόνο που στο τέλος όσοι επιδίωξαν να προκαλέσουν την οργή του κόσμου βρέθηκαν απέναντί της.
