Η νίκη του Στέφανου Κασσελάκη επί της Έφης Αχτσιόγλου στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε την τελευταία μαζί με άλλα 10 σημαντικά στελέχη του κόμματος (πολλά εξ αυτών υπουργοί των κυβερνήσεων Αλέξη Τσίπρα) στην αποχώρηση και τη δημιουργία της Νέας Αριστεράς. Ο νέος αυτός φορέας κατάφερε να έχει και Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία δημιουργήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2023, ενώ το κόμμα ιδρύθηκε την 1η Μαρτίου 2024. Λιγότερο από 18 μήνες μετά, στις δημοσκοπήσεις η Νέα Αριστερά φλερτάρει με τα «λοιπά» (τα κόμματα που λαμβάνουν λιγότερο από 1%) ενώ απειλείται με διάσπαση. Γιατί όμως αυτό το εγχείρημα δείχνει πως φτάνει στο τέλος του πριν καλά καλά αρχίσει;
Κατά τη γνώμη μου τα στελέχη της Νέας Αριστεράς έκαναν τρία βασικά λάθη. Πρώτον, δεν κατανόησαν ότι ως ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκαν σε ποσοστά που ούτε οι ίδιοι πίστευαν ότι θα λάβουν, όχι επειδή ο κόσμος αγάπησε τις ιδέες τους, αλλά επειδή τους σήκωσε το κύμα της οργής στην εποχή του αντιμνημονίου σε συνδυασμό με τη χαρισματική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, η οποία «κούμπωσε» με το πλαίσιο που είχε δημιουργηθεί. Αφού δεν κατανόησαν αυτό, θεώρησαν πως εάν φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ θα τους ακολουθήσουν οι ψηφοφόροι που ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ βάσει ιδεολογίας, αφού αυτοί αποτελούσαν τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος.
Το δεύτερο δεδομένο που δεν είδαν ήταν η στροφή του κόσμου από τα αριστερά προς τα αντισυμβατικά συντηρητικά κόμματα. Μια γενικευμένη στροφή σε όλη τη Δύση, η οποία είχε ξεκινήσει πολύ πριν τη δημιουργία του κόμματος. Έμειναν στην ιδεολογική Αριστερά και στις θέσεις και τις προτάσεις που σε παλαιότερες δεκαετίες μπορεί να είχαν κάποια απήχηση και έτσι κατέληξαν στο περιθώριο της εκλογικής αγοράς. Παράλληλα λειτουργούν και επικοινωνούν με παλαιικό τρόπο και περισσότερο θυμίζουν σελίδα σκονισμένου βιβλίου αφημένου πάνω στο ράφι, παρά σελίδα ενός νέου βιβλίου.
Τρίτον, επέλεξαν να παίξουν συστημικά. Ο συστημικός τρόπος παιχνιδιού συνάδει με ιδέες που έχουν απήχηση σε συστημική μερίδα του εκλογικού σώματος. Όταν οι ιδέες σου βρίσκονται στο περιθώριο, αναγκαστικά παίζεις αντισυστημικά περιμένοντας την ευκαιρία. Όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας την περίοδο 2010-2015. Φαίνεται πως ενώ ήταν στην ομάδα του, δεν πήραν το μάθημα και τώρα παλεύουν με τα λοιπά.
