Ο Νάσος Ηλιόπουλος αποκάλεσε «τρολ» την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας και ψυχολόγο, Ειρήνη Αγαπηδάκη, εκπέμποντας τοξικότητα. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει –κάπως, τουλάχιστον– τον τόνο, το ύφος και τη ρητορική και ό,τι εκπέμπουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, πρώην και νυν, αριστεριστές, νεομαρξιστές και λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις. Συνεχώς δίνουν λαβές στον κόσμο να θυμώνει μαζί τους. Το λες και πολιτική αυτοχειρία.
Ο Νάσος Ηλιόπουλος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς και φυσικά εκπρόσωπος της λογικής που κυβέρνησε –με τα γνωστά αποτελέσματα– την Ελλάδα την εποχή 2015- 2019, τα έβαλε με τη –μαχητική γενικότερα αλλά και πολύ εργατική- Ειρήνη Αγαπηδάκη. Το έκανε αυτό με πολύ άκομψο τρόπο, στη διάρκεια της συζήτησης στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου και σε ερώτηση στο υπουργείο Υγείας για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Κέντρο Υγείας Αίγινας. Ο Νάσος Ηλιόπουλος, βουλευτής Α΄ Αθηνών και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων το 2019, κατηγόρησε την υπουργό ότι «έκανε καριέρα» ως τρολ. Και αρνήθηκε να ανακαλέσει όταν –όπως ήταν επόμενο- κλήθηκε να «μαζέψει» αυτά που είπε και αψηφώντας τους πάντες και τα πάντα, πρόσθεσε: «Δεν ανακαλώ τίποτα, τρολ απ’ τα Lidl».
Κοίτα ποιοι μιλάνε
Ο τρόπος του Νάσου Ηλιόπουλου είναι πολύ χαρακτηριστικός του αριστερίστικου χώρου και των συνιστωσών του. Φυσικά, αυτές οι συμπεριφορές έχουν τον ανθρωποδιώκτη· κρατούν πολύ μακριά τους ψηφοφόρους. Οχι, «τρολ» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η Ειρήνη Αγαπηδάκη, καθώς τοποθετείτο πάντα ενυπόγραφα στα κοινωνικά μέσα. Ο χαρακτηρισμός λοιπόν εκ των πραγμάτων δεν στέκει. Οπως είπε (σωστά) η ίδια, «δεν ανέχομαι επειδή οι πολιτικές μου πεποιθήσεις ανήκουν στη ΝΔ και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ και να με αποκαλεί τρολ. Τρολ είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από κουκούλες». Οσον αφορά τα περί «τρολ» που είπε ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς, εδώ ισχύει αυτό που λέμε «κοίτα ποιοι μιλάνε». Δεν θα μιλήσουμε για τις γνωστές «υπόγες», ούτε θα πούμε περισσότερα για την αλήστου μνήμης τετραετία 2015-2019, καθώς αυτή κρίθηκε αμετάκλητα στην κάλπη από τον κόσμο.
Το 17,83% των εκλογών του 2023 φαίνεται λοιπόν ότι δεν έδωσε τα μαθήματα που έπρεπε στους νυν και πρώην ΣΥΡΙΖΑίους, όλους αυτούς δηλαδή που εξακολουθούν να συγκρούονται με την πραγματικότητα και να προχωρούν σε ρητορικές ακρότητες. Η Νέα Αριστερά, στην οποία ανήκει ο Νάσος Ηλιόπουλος, έλαβε στις ευρωεκλογές ποσοστό 2,45%. Ούτε εκεί όμως έβγαλαν τα συμπεράσματά τους και συνεχίζουν επίσης στην ίδια αδιέξοδη λογική. Μιλάμε για case study εμμονικής προσκόλλησης σε κακές τακτικές που λειτουργούν βέβαια ως μπούμερανγκ. Και εξακολουθούν οι της ριζοσπαστικής αριστεράς να εφορμούν δονκιχωτικά. Τελείως, όμως. Είναι αυτό που λέμε ότι αρνούνται να αλλάξουν, αν και συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο όχι μόνο δεν κερδίζουν αλλά αντίθετα χάνουν πολύ.
Ούτε τα προσχήματα
Δεν μας εξέπληξαν αυτά, ούτε πέσαμε από τα σύννεφα. Δεν περιμέναμε –εμείς οι «μπουρζουάδες», τουλάχιστον- αστική ευγένεια από τη ριζοσπαστική αριστερά, τουναντίον. Αλλά, στη Βουλή, όμως, πρέπει να τηρούνται τα προσχήματα, έστω και από τη ριζοσπαστική αριστερά. Αλλά, φευ. Και με όλα αυτά, η αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, απαξιώνεται και περιθωριοποιείται. Ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά (αλλά και άλλοι της «προόδου») πολιτεύονται δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των Ελλήνων. Οι πολίτες σήμερα αναζητούν ασφάλεια, σταθερότητα και εποικοδομητική προδιάθεση. Η Ειρήνη Αγαπηδάκη ήταν σαφής και απηχούσε πάρα πολλούς Ελληνες όταν, απαντώντας στον Νάσο Ηλιόπουλο, είπε ότι η ζωή της καταστράφηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φαίνεται ότι την αριστερά την ενοχλούν ακόμη και οι επώνυμες τοποθετήσεις. Και αυτό λέει πολλά για την ολοκληρωτική λογική της ριζοσπαστικής αριστεράς. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται και τα άλλα κόμματα της αριστεράς, όπως αυτό του Νάσου Ηλιόπουλου, παρακολουθούν άπραγα και αμήχανα τα τεκταινόμενα. Στα υπουργεία, την ίδια ώρα, βρίσκονται πρόσωπα όπως η Ειρήνη Αγαπηδάκη που εργάζονται να προχωρήσει η χώρα μπροστά.
