Η είδηση του θανάτου της Μπριζίτ Μπαρντό, χτες Κυριακή, στο σπίτι της στη Saint‑Tropez, σκόρπισε θλίψη σε όλο τον κόσμο.
Η γυναίκα που ο Τύπος χαρακτήρισε κάποτε «την πιο όμορφη του κόσμου» δεν ήταν μόνο σύμβολο ομορφιάς, αλλά και μια προσωπικότητα που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην τέχνη, στον κινηματογράφο και στην κοινωνία.
Η ζωή της ήταν ένας συνδυασμός μύθου και αλήθειας, γεμάτη φως, αντιφάσεις και πάθος για όσα πίστευε.
Από την πρώτη της εμφάνιση στην ταινία «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» το 1956, η Μπαρντό άλλαξε για πάντα την εικόνα της γυναίκας στην οθόνη. Με ένα βλέμμα και μια κίνηση, καθιέρωσε νέα πρότυπα ελευθερίας και σεξουαλικότητας, αναδεικνύοντας την αυθεντικότητα και την ανεξαρτησία ως στοιχεία δύναμης.
Όμως, πίσω από τον μύθο της λάμψης υπήρχε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες και να παραμείνει αληθινή, παρά την πίεση της δημοσιότητας.
Η Μπαρντό απέσυρε νωρίς την υποκριτική, αλλά η ζωή της δεν έχασε τη δύναμή της. Αφιέρωσε τον χρόνο της στην υπεράσπιση των ζώων, ιδρύοντας τη Brigitte Bardot Foundation, και αγωνίστηκε για την προστασία τους με πάθος και συνέπεια.
Παρά τις αντιφάσεις της, η ίδια δεν φοβήθηκε ποτέ να εκφράσει τις πεποιθήσεις της, ακόμα και αν προκαλούσαν αντιδράσεις ή κριτική.
Ακόμα και σήμερα, όταν τα φώτα έχουν σβήσει και οι κάμερες έχουν φύγει, η μορφή της μας υπενθυμίζει ότι η αληθινή ομορφιά, αυτή η ελευθερία της ύπαρξης, δεν είναι ένα επίτευγμα, αλλά ένας τρόπος να ζεις.
Και έτσι θα την θυμόμαστε, όχι απλά ως «τη γυναίκα που ήταν η πιο όμορφη στον κόσμο», αλλά ως εκείνη που δίδαξε ότι η ομορφιά είναι η ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου.
