Την επισήμανση ότι «στην πατρίδα μας δεν υπάρχει πολιτική πρόληψης» κάνει, σε συνέντευξη στο iefimerida.gr, ο Σταύρος Μπένος, το όνομα του οποίου έχει ταυτιστεί με τη διαχείριση κρίσεων, με πιο ηχηρά παραδείγματα τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1986 και την καταστροφική φωτιά στη Βόρεια Εύβοια το 2021.
Στη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο, Χρήστο Μυτιλινιό, εξηγεί τι πρέπει να γίνει την επόμενη ημέρα στις πληγείσες από την κακοκαιρία Daniel περιοχές, με σκοπό όχι μόνο την αποκατάσταση, αλλά και τη σωστή ανασυγκρότηση, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον.
Υπογραμμίζει δε ότι η αποτίμηση του πραγματικού μεγέθους της καταστροφής θα χρειαστεί μερικούς μήνες, σημειώνοντας ότι για την αποκατάσταση των περιοχών η βοήθεια από την ΕΕ είναι μεν σημαντική, αλλά δεν επαρκεί. Διευκρινίζει, ωστόσο ότι υπάρχουν και άλλοι πόροι που μπορούν να αξιοποιηθούν.
Ο Σταύρος Μπένος, ο οποίος -όπως επισημαίνει -αφιέρωσε 40 χρόνια στη διαχείριση κρίσεων, εξηγεί επίσης ποια είναι τα έργα της πρώτης φάσης που πρέπει να γίνουν στον θεσσαλικό κάμπο, υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει πολύ σύντομα να προικιστούν οι περιοχές με το σωστό πρόγραμμα ανασυγκρότησης».
«Θα σας πω λοιπόν ένα "παραμυθάκι" με 4 Α, όπου το ένα διαδέχεται το άλλο», τονίζει χαρακτηριστικά. Και διευκρινίζει:
Πρώτο Α: Η ανάσχεση. Το νερό ρέει ανεμπόδιστο. Για φανταστείτε πολλά μικρά φράγματα, όχι φαραωνικά έργα, από την Πίνδο μέχρι τον Κίσσαβο.
Δεύτερο Α: Η απόρροια της ανάσχεσης που μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για μία αειφόρο παραγωγή ενέργειας, μικρά υδροηλεκτρικά εργοστάσια που μπορούν να στηρίξουν όλες τις επιχειρήσεις τις περιοχής. Σύστημα αυτοπαραγωγής και αυτοκατανάλωσης. Όλα αυτά που σας λέω προβλέπονται από τον νόμο.
Τρίτο Α: Είναι, φυσικά, η άρδευση.
Τέταρτο Α: Οι αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών. Πόσες φορές έχει συζητήσει το πολιτικό σύστημα γι’ αυτό; Έχουμε πει ότι το βαμβάκι πρέπει να αντικατασταθεί, δεν είναι κερδοφόρο και είναι πολύ υδρόφιλο.
Ακολούθως ο Σταύρος Μπένος υπογραμμίζει τη σημασία του μοντέλου της Εύβοιας, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί και στον θεσσαλικό κάμπο. «Μετά τους σεισμούς στην Καλαμάτα, η χώρα έχει τις καλύτερες επιδόσεις. Γιατί; Γιατί εκεί "χτίστηκε" το πρόγραμμα της Καλαμάτας, το οποίο και βραβεύτηκε από τους αντισεισμικούς οργανισμούς της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ. Αυτό λοιπόν το μοντέλο εφαρμόζεται μονίμως. Πλέον, με την Εύβοια, υπάρχει μοντέλο και για τα δάση, οπότε μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Υπάρχει πλέον και πρέπει να εφαρμόζεται. Και για τον κάμπο πρέπει να φτιαχτεί αντίστοιχο μοντέλο, ώστε να εφαρμόζεται παντού», τονίζει.
Καταλήγοντας εστιάζει στη σημασία της πρόληψης, τονίζοντας: «Υπάρχει ένας νόμος που υποχρεώνει τους πολίτες να καθαρίζουν τις αυλές. Αν δεν το κάνουν, το κάνει ο δήμος και τους βεβαιώνει το κόστος. Φανταστείτε λοιπόν το πρόγραμμα "Καθολικός Βιώσιμος Καθαρισμός". Το κράτος να καθαρίζει το δάσος, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι να επιτηρούν και οι πολίτες να καθαρίζουν τις αυλές τους. Αυτό θα πει πρόληψη. Και δεν θα ρίχνει κανείς τις ευθύνες στον άλλον. Όλοι οι πολίτες της χώρας και όλοι οι θεσμοί να συμμετέχουν. Όλα τα άλλα είναι για να κουβεντιάζουμε στα πάνελ και να κάνουμε ακτιβισμούς».
