Ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης μίλησε σήμερα Τρίτη 23 Αυγούστου στην εκπομπή «Newsroom» της τηλεόρασης του Σκαι και τους δημοσιογράφους Αντώνη Αντζολέτο και Γιάννη Καντέλη.
Ο Δήμαρχος Αθηναίων εξήγησε ότι η ανάπλαση του Λόφου περιλαμβάνει σημαντικότατα έργα υποδομών ( στήριξη εδάφους, φύτευση, πυρασφάλεια και φωτισμό) καθώς η τελευταία παρέμβαση έγινε πριν από τρεις δεκαετίες.
« Έχουμε έναν λόφο ο όποιος είναι εγκαταλελειμμένος και παρατημένος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τελευταία φορά που έγινε έργο σε αυτόν τον λόφο – ο οποίος είναι από τους ωραιότερους λόφους της Αθήνας- ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90… Πρώτα απ’ όλα η ανάπλαση είναι έργο υποδομών. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή χωματουργικά ζητήματα. Φεύγει το χώμα,χρειάζεται στήριξη. Υπάρχουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με την φύτευση, με την πυρασφάλεια,μην μας καεί. Ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με το φως. Τα στοιχειώδη… Ο λόφος έχει αποκοπεί από τη γειτονιά. Αν μιλήσετε με με ανθρώπους που τα σπίτια τους είναι σχεδόν πάνω στον λόφο θα σας πουν ότι δεν πάνε οι ίδιοι στον λόφο γιατί έχει παραδοθεί στην παραβατικότητα, στην εγκληματικότητα, στην ηχορύπανση… Προχωράμε στο πλαίσιο του «Υιοθετήσε την Πόλη σου» και έχουμε εξασφαλίσει μια γενναιόδωρη χορηγία η οποία ξεπερνάει το 1 εκατομμύριο €. Εχουμε κάθε λόγο αυτή τη στιγμή το έργο να τελειώσει και αποκτήσει ο λόφος του Στρέφη τη θέση που του αξίζει στο χάρτη της πόλης.
« Κάνουμε τεράστια προσπάθεια να σώσουμε τις μουριές της Αθήνας»
Ο Δήμαρχος Αθηναίων ανέφερε ότι η Διεύθυνση Πρασίνου του Δήμου προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που επανεμφανίζεται στις μουριές της Αθήνας.
Η ανάπλαση της Πλατείας Συντάγματος
Για την ανάπλαση της κάτω Πλατείας Συντάγματος, η οποία ολοκληρώνεται με την προσθήκη των τελευταίων στοιχείων όπως είναι τα σκίαστρα στις πέργκολες, οι νέες φυτεύσεις και τα δυο μικρά σιντριβάνια, ο κ. Μπακογιάννης σημείωσε: « Θυμάστε πως ήταν το Σύνταγμα; Έβγαινες από την Ερμού και έπεφτες αμέσως σε μία “χαράδρα” αυτοκινήτων. Από το 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπήρχε ένα σχέδιο το οποίο βασιζόταν σε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που είχε γίνει τότε. Τι προέβλεπε αυτό το σχέδιο; Είναι πολύ προφανές. Να επεκτείνουμε τα πεζοδρόμια, να κερδίσουμε δημόσιο χώρο, σχεδόν 4.000 τετραγωνικά μέτρα.»
Σημείωσε πως αυτή η Δημοτική Αρχή προχωράει έργα τα οποία ενώ όλοι αναγνώριζαν ως αναγκαία, ουδείς αναλάμβανε να πάρει αποφάσεις με πολιτικό κόστος.
« Ο λόγος που δεν είχε γίνει το έργο όλα αυτά τα χρόνια, ήταν γιατί κανείς δεν ήθελε να μετακινήσει την πιάτσα ταξί. Το να μην κάνουμε ένα έργο στην Πλατεία Συντάγματος, στην σπουδαιότερη και κεντρικότερη πλατεία της χώρας επειδή δεν θέλουμε να μετακινήσουμε μία πιάτσα ταξί, λέει πάρα πολλά για τον τρόπο που λειτουργούσε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ο φόβος του πολιτικού κόστους. Αυτός ήταν ο λόγος που άφησαν την Αθήνα πίσω και ο λόγος που έχουμε χάσει πάνω από 15 χρόνια. Όλες οι άλλες πρωτεύουσες, μητροπόλεις της Ευρώπης προχωράνε και εμείς είχαμε μείνει στάσιμοι. Χάσαμε μισή γενιά.»
Ο κ. Μπακογιάννης αναφέρθηκε επίσης στο μεγάλο πρόγραμμα αναβάθμισης στις παιδικές χαρές και τα γηπεδάκια στις γειτονιές.
« Σημασία δεν έχει πόσα έργα κάνεις, αλλά σε πόσες γειτονιές τα κάνεις. Έχουμε αυτή τη στιγμή 85 παιδικές χαρές στην Αθήνα. Εχουμε αναβαθμίσει περίπου τις 20, και προχωράμε σε άλλες 15 το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Δουλεύουμε επίσης τα γήπεδά της γειτονιάς. Συνολικά έχουμε 115 γηπεδάκια στην Αθήνα, έχουμε φτιάξει τα 25, τώρα θα κάνουμε τα άλλα 80. Ταυτόχρονα όπως ξέρετε έχουμε τελειώσει ένα δίκτυο 10 “pocket parks” και συνεχίζουμε. Ομοίως προχωράμε τις ασφαλτοστρώσεις, τα πεζοδρόμια. Το ζητούμενο είναι ο άλλος, όταν βγαίνει από το σπίτι, να περπατάει λίγο και να βλέπει κάτι να αλλάζει επιτέλους μέσα σε αυτήν την πόλη. Προφανώς, για κάθε ένα πράγμα που αλλάζει, είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αλλάξουν, αλλά να «έχει μπει το νερό στο αυλάκι».
Για το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία ο κ. Μπακογιάννης ανέφερε « Αισθάνθηκα σοκ. Αισθάνθηκα δεος. Σοκ για τις καταστροφές που είδα με τα μάτια μου, αλλά και δέος για τον ηρωικό αγώνα των Ουκρανών. Είχαμε την ευκαιρία με μια ομάδα δημάρχων που αναλάβαμε την πρωτοβουλία, να κάνουμε μια συνάντηση με τον πρόεδρο, με τον κ. Ζελένσκι, να δούμε τον ομόλογο μας, τον δήμαρχο του Κιέβου. Μιλήσαμε για την ανοικοδόμηση και πως θα συμβάλουμε. Πρώτα απ’ όλα, μπορούμε να συμβάλουμε με τις γνώσεις μας. Υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες ανάγκες και έχουμε κι εδώ στην Αθήνα εξαιρετικούς αρχιτέκτονες, εξαιρετικούς πολεοδόμους, εξαιρετικούς χωροτάκτες, εξαιρετικούς αρχιτέκτονες τοπίου που μπορούν να βοηθήσουν και βεβαίως όλοι μαζί να δημιουργήσουμε την βάση εκείνη ώστε να είναι καλύτερη η αυριανή μέρα από τη χθεσινή».
Περιγράφοντας την ισχυρότερη εικόνα του ταξιδιού είπε « Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι όταν πήγαμε σε ένα προάστιο του Κιέβου που είχε βομβαρδιστεί. Σαράντα άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και δυο μικρά παιδάκια, το κτίριο είχε όλο πέσει κάτω, έχετε δει τις εικόνες στην τηλεόραση. Ακριβώς απέναντι, στην άλλη πλευρά του δρόμου βρισκόταν μια παιδική χαρά. Επαιζαν παιδάκια και ήταν μαμάδες, μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες. Είναι η εικόνα της ζωής η οποία συνεχίζει. Είναι η ζωή που τελικά πάντα κερδίζει».