Ο χειρισμός του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και των «γεονόσημων» κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι επιεικώς αξιοθρήνητος. Ο εθισμός των ηγεσιών τους στον λαϊκισμό αποδεικνύεται καταστροφικός για το μέλλον του πολιτικού χώρου που καλύπτουν, αλλά και ιδιαιτέρως επικίνδυνος για το πολιτικό περιβάλλον λόγω των εκπεμπόμενων ρύπων που το μολύνουν.
Το γεγονός ότι ανήμερα της απόφασης του Εφετείου για τους 104 νεκρούς στο Μάτι, η καταδίκη του ΓΓ Πολιτικής Προστασίας, φανερώνει την απόλυτη υποκρισία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όταν συμπεριλαμβάνει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για δύο κακουργήματα (!) στην πρόταση για σύσταση προανακριτικής, είναι τουλάχιστον παράδοξο το ίδιο κόμμα όταν κυβερνούσε μετά του «ηθικού πλεονεκτήματος» να λησμονεί ότι στο Μάτι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός.
Πέραν αυτού αποτελεί ντροπή ότι αρχηγοί κομμάτων υιοθέτησαν και στηρίζουν την πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού να παραπεμφθούν δέκα πολιτικά πρόσωπα για κακουργηματικές πράξεις και μεταξύ αυτών ο Κυριάκος Μητσοτάκης για εσχάτη προδοσία! Αν όλοι αυτοί είναι «προοδευτικοί» και «δημοκράτες», τότε ο Μεσαίωνας φαντάζει σαν Αναγέννηση. Ακούγοντας τη… μετακομμουνιστική διαλεκτική του Σωκράτη Φάμελλου, τις κραυγές της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τον παραληρηματικό λόγο του Κυριάκου Βελόπουλου και τον αφασικό του Δημήτρη Νατσιού, αισθάνομαι δυστυχής για την απάθεια και την αφωνία του πνευματικού κόσμου. Γιατί με τη στάση τους αναγάγουν τους λαϊκιστές σε τιμητές και το μίσος σε ιδεολογία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο τοξικότητας κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι η εχθροπάθεια των ψεκασμένων…
