Σόκαρε με τις απόψεις του ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης, Παύλος, ο οποίος σε κυριακάτικο κήρυγμά του επιχείρησε να χρησιμοποιήσει την αγάπη που δείχνουν στα κατοικίδιά τους οι ιδιοκτήτες σκύλων για να «δείξει» τους κακούς γονείς.
«Έρχομαι το πρωί για λειτουργίες και βλέπω όλοι να βγαίνουν με τα σκυλάκια τους να πάνε από εδώ και από εκεί… Το είπε ο Θεός πριν από 4.000 χρόνια… Άνθρωπε, σε έφτιαξα εγώ ο Θεός, σε έβγαλα από τα χέρια μου, εικόνα μου, και εσύ το πέταξες αυτό και κατέβηκες και έγινες όμοιος με τα ζώα… Τέτοια φροντίδα αυτοί δεν έχουν για τα παιδιά τους και αμφιβάλλω αν έχουν παιδιά… Μάλιστα… εκεί καταντήσαμε…», είπε χαρακτηριστικά ξεχνώντας την υποστήριξη του αδυνάτου αλλά ακόμα και την προστασία που ο ίδιος ο Θεός κατά την Παλαιά Διαθήκη παρείχε στην πλάση δίνοντας εντολή στον Νώε να διασώσει όλα τα είδη.
Η βία γεννάει βία
Σε μια εποχή που η επιστημονική κοινότητα με τεκμηριωμένο τρόπο συνδέει τη βία κατά των ζώων με εκείνη κατά των ανθρώπων, με την έλλειψη ενσυναίσθησης και ψυχολογικές διαταραχές, ο μητροπολίτης συνειδητά επέλεξε να στραφεί κατά εκείνων που έχουν επιλέξει να στηρίζουν τα ζώα, εντάσσοντάς τα και στις οικογένειές τους.
Επέλεξε να κλείσει τα μάτια και στη βία που εκδηλώνεται καθημερινά κατά των ζώων, με την πολιτεία να παλεύει για την καλλιέργεια φιλοζωικής παιδείας, ενώ ξέχασε και την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, η οποία ισχύει από το 1978.
Σε αυτή ορίζεται:
-Άρθρο 1: Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και τη δυνατότητα ύπαρξης.
-Άρθρο 2: 1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
-Άρθρο 3: 1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική, πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.
-Άρθρο 4: 1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στον φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
-Άρθρο 5: 1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με τον ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.
-Άρθρο 6: 1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.
2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Θα αρκούσε για τον μητροπολίτη μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Αποστολικής Διακονίας για να αντιληφθεί πως η Εκκλησία έχει αρκετά διαφορετική άποψη από τη δική του. Σε άρθρο με τίτλο «Η ψυχή στα ζώα», πλείστες είναι οι αναφορές για το πώς πρόσωπα της πίστης εκφράζονταν για τα ζώα εν γένει.
Ο Χριστός υποστήριζε ότι ακόμη και ένα σπουργίτι «ουκ έστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού» και «εν εξ αυτών ου πεσείται επί την γην άνευ του πατρός υμών» (κατά Λουκ. 12,6 και κατά Ματθ. 10,29). Δεν υποστήριζε ότι τα σπουργίτια έχουν αθάνατη ζωή, αλλά και δεν αρνείται το ενδεχόμενο. Η Καινή Διαθήκη αφήνει το ζήτημα ανοικτό.
Η χαμένη αρμονία
Άλλωστε η χριστιανική θεολογική σκέψη πιστεύει ότι υπήρχε μια εποχή, σύμφωνα με την αφήγηση περί Παραδείσου, που ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν εν ειρήνη με τα ζώα μέσα στον κήπο της Εδέμ. Την αρμονία αυτή κατέστρεψε ακριβώς η δική μας αμαρτία, η αστοχία και η παράβαση των θείων εντολών.
Κατά τους λόγους του Αγίου Ισαάκ της Νινευή, ο οποίος στην ελληνική παράδοση τιμάται ως Ισαάκ ο Σύρος (7ος αι.): «Τι είναι καρδία ελεήμων; Είναι να φλέγεται από αγάπη η καρδιά για όλη την κτίση: για τους ανθρώπους, για τα πουλιά και για τα ζώα, και για τους δαίμονες και για κάθε κτίσμα.
Και καθώς ο άνθρωπος τα φέρνει στη μνήμη του και τα σκέφτεται, τα μάτια του τρέχουν δάκρυα. Από την πολλή και σφοδρή συμπάθεια που συνέχει την καρδιά του, και από την πολλή εμμονή σ’ αυτή την κατάσταση, μικραίνει η καρδιά του και δεν μπορεί να υποφέρει ή να ακούσει ή να δει κάποια βλάβη ή κάτι έστω και λίγο λυπηρό να γίνεται στην κτίση.
Γι’ αυτό και για τα άλογα ζώα και για τους εχθρούς της αλήθειας και για αυτούς που τον βλάπτουν προσεύχεται συνεχώς με δάκρυα, ζητώντας από τον Θεό να τους φυλάξει και να τους συγχωρήσει. Ομοίως προσεύχεται και για τα ερπετά από την πολλή του ευσπλαχνία, που συγκινεί την καρδιά του, υπερβαίνοντας το ανθρώπινο μέτρο και φθάνοντας στην ομοιότητα του Θεού».
