Το απόγευμα της προηγούμενης Παρασκευής ξεκίνησε η συζήτηση επί του προϋπολογισμού του 2026, η οποία ολοκληρώνεται σήμερα με την ψηφοφορία που θα γίνει σήμερα το βράδυ.
Αν κάποιος είχε το κουράγιο να παρακολουθήσει τις ομιλίες και τους διαλόγους θα διαπίστωνε ότι στη Βουλή συγκρούονται δύο κόσμοι. Ο ένας είναι αυτός της κυβέρνησης και της κυβερνώσας παράταξης και ο άλλος αυτός της αντιπολίτευσης της μιζέριας, της καταστροφολογίας και της παντελούς απουσίας ενός σχεδίου για τη χώρα.
Ο… χρονόκοφτης που καθιερώθηκε –η πρωτοβουλία του Νικήτα Κακλαμάνη εκτιμούμε πως ήταν ιδανική παρέμβαση– έδωσε τη δυνατότητα να αναδειχθούν οι διαφορές με τους υπουργούς και τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να αναλύουν το θετικό αποτύπωμα της μεγαλύτερης φορολογικής μεταρρύθμισης των τελευταίων δεκαετιών και τους βουλευτές της αντιπολίτευσης –στο σύνολό τους– να εξαπολύουν καταστροφολογικές επιθέσεις.
Προμετωπίδα η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ και φυσικά τα μπλόκα των αγροτών, τις κινητοποιήσεις των οποίων επιδιώκουν να εργαλειοποιήσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησαν την τραγωδία των Τεμπών. Οι αντιδράσεις των αγροτών χρησιμοποιούνται για να εξαπολύονται επιθέσεις, σχεδόν μονοθεματικές, αλλά και για να καλύψουν την ένδεια προτάσεων και εναλλακτικών λύσεων.
Ήχος και εικόνα εναντίον μεταρρυθμιστικών τομών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την αλλαγή σελίδας που πραγματοποιεί η χώρα. Ένα διαρκές κατηγορώ, στο οποίο φυσικά ξεχωρίζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, και μια μίζερη αντιπολιτευτική πρακτική που θυμίζει την τακτική του Αλέξη Τσίπρα την περίοδο πριν από τις εκλογές του 2023.
Την ώρα που οι πολίτες, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του ραδιοφώνου των Παραπολιτικών, ατενίζουν με ελπίδα και προοπτική το 2026 σε ποσοστό πάνω από 50%, τα κόμματα στην Ελλάδα επιχειρούν να εμφανίσουν μια χώρα στα όρια της καταστροφής. Χωρίς πρόγραμμα ή με προγράμματα που χρησιμοποιούν λεφτόδεντρα, χωρίς σχεδιασμό για τα επόμενα χρόνια.
