Μεγάλη συζήτηση στη δημόσια σφαίρα έχει προκληθεί από το συμβάν της αναφώνησης ενός συνθήματος από σπουδαστές της Σ.Μ.Υ.Ν. κατά την παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Καταρχάς, πολύ κακό για το τίποτα. Όποιος έχει παραστεί σε στρατιωτική παρέλαση γνωρίζει και αναμένει με ιδιαίτερη ανυπομονησία τα συνθήματα αυτά.
Ποιος, όμως, φώναξε με σθένος τα συνθήματα αυτά; Δόκιμοι υπαξιωματικοί και ναυτικοί δόκιμοι του ιστορικότερου πολεμικού ναυτικού της παγκόσμιας Ιστορίας. Δόκιμοι υπαξιωματικοί και ναυτικοί δόκιμοι που γνωρίζουν ότι εδώ και αιώνες ο εχθρός του Γένους έχει όνομα.
Γι’αυτόν τον εχθρό του Γένους, οι παρελαύνοντες εθεωρήθη ότι «εξεφράσθησαν απρεπώς» και κάποιοι «ευαίσθητοι περί τα γεωπολιτικά» έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τα συνθήματα αυτά «ντροπή και αίσχος». Κάποιοι άλλοι θεώρησαν ότι πληρούται η υποκειμενική υπόσταση του άρθρου 141 του ΠΚ και αναρωτήθηκαν μήπως προσεβλήθη η Τουρκία και διαταραχθούν οι σχέσεις μας.
Φαιδρές καταστάσεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Τι έγινε όμως με την αναφώνηση του συνθήματος; Το πλήθος των θεατών ζητωκραύγαζε, χειροκροτούσε και επευφημούσε το Τμήμα των Δοκίμων Υπαξιωματικών της ΣΜΥΝ και των Ναυτικών Δοκίμων της ΣΝΔ, των οποίων η επιβλητική παρουσία έδωσε σε όλους την υπόσχεση που πρέπει να δίνει ο ναύτης πολεμιστής στο Έθνος: «Δεν κινδυνεύετε από τον εχθρό του Γένους».
Εν ολίγοις, η αντίδραση των κάθε λόγης και κομματικής απόχρωσης επαγγελματιών ευαίσθητων έρχεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα.
Κλέινοντας, θα υπενθυμίσω τα λόγια του Κουντουριώτη που κατατρόπωσε τους Τούρκους στη ναυμαχία της 3ης Δεκεμβρίου του 1912 στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Έλλη (Ελές-Μπουρνού στα τουρκικά) στην χερσόνησο της Καλλίπολης, κοντά στην είσοδο των Στενών των Δαρδανελλίων: «Με την δύναμιν του Θεού και τα ευχάς του Βασιλέως και εν ονόματι του Δικαίου πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του γένους».
