Την ώρα που στο Ζάππειο ξεκινούσε η σύνοδος της Διακυβερνητικής Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια με την παρουσία υπουργών των ΗΠΑ και άλλων 25 χώρων καθώς και πληθώρας αξιωματούχων, στην Ολομέλεια της Βουλής συζητούσαν το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση με μέτρα ύψους 1,76 δισ. ευρώ για την ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών και τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής.
Από τη μια πλευρά οι υπογραφές κορυφαίων συμφωνιών όπως αυτή με την ExxonMobil για γεωτρήσεις στο Ιόνιο καθώς και η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο μέσα από τη μεταφορά αμερικανικού LNG σε συνδυασμό με συζητήσεις και συνεργασίες για επενδύσεις μέχρι και στα λιμάνια, και από την άλλη η εφαρμογή των δεσμεύσεων αναφορικά με την επιστροφή του μερίσματος της ανάπτυξης στους πολίτες.
Δύο εικόνες που αποτυπώνουν την ουσία μίας πολιτικής που συνδυάζει τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής και την ταυτόχρονη διαμόρφωση των απαραίτητων και αναγκαίων εκείνων συνθηκών που δύνανται να επιβεβαιώσουν τον σχεδιασμό για την ανάταξη της χώρας εν μέσω μάλιστα διεθνών γεωπολιτικών ανακατατάξεων στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται και η Ανατολική Μεσόγειος.
Δύο εικόνες που επιβεβαιώνουν πως μπορεί να λειτουργήσει ένα συγκροτημένο σχέδιο και να δημιουργηθούν συνθήκες προς όφελος των πολιτών μέσα από επενδύσεις οι οποίες οδηγούν και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας επιτρέποντας παράλληλα την ύπαρξη πλεονασμάτων που στο μέλλον θα βελτιώσουν περαιτέρω την καθημερινότητα του πολίτη.
Στον αντίποδα παρακολουθούμε μια αντιπολίτευση που μεταφέρει μια εικόνα καταστροφής και παράλληλα κατηγορεί την κυβέρνηση για τα μέτρα που ψηφίζονται, αν και την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται διατεθειμένο να υπερψηφίσει. Και όχι μόνο αυτό. Η αντιπολίτευση εγκαλεί την κυβέρνηση για την υπόθεση των ΕΛΤΑ και γι’ άλλα ζητήματα δίνοντας την αίσθηση ότι επιδιώκει να διαμορφώσει μια άλλη πολιτική ατζέντα που κινείται στη λογική των καταγγελιών μιλώντας για πολιτική αλλαγή αλλά και για προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.
Το ερώτημα εδώ είναι ποιοι και με ποιους θα μπουν στη διαδικασία συνεργασιών και με ποια λογική. Ας πούμε το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι θα ψηφίσει τα μέτρα στο φορολογικό νομοσχέδιο καταγγέλλοντας όμως την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει πως θα καταψηφίσει. Το τι θα γίνει βέβαια είναι σχετικό αφού η κυβερνώσα παράταξη ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία και κατ’ άρθρο, ώστε να φανεί τι ψηφίζουν και, κυρίως, τι δεν ψηφίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Γιατί το λέμε αυτό και πού κολλάει θα αναρωτηθεί κάποιος. Με απλά λόγια διότι στο τέλος της ημέρας αυτό που θα κληθεί να κρίνει ο πολίτης είναι το τι έχει γίνει για τη χώρα και τον ίδιο, τι μπορεί να γίνει, κυρίως όμως ποιος μπορεί να το κάνει και πώς.
Πώς δηλαδή μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα, να συνεχίσει στον δρόμο της ανάπτυξης να διατηρήσει την αμυντική της θωράκιση και παράλληλα την πορεία της οικονομίας σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή, τη συνεχή βελτίωση του εισοδήματος, την περαιτέρω μείωση φόρων και τη δημιουργία νέων καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
