Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
Ας κρατήσουμε τον Κώστα Καραμανλή έξω από τα μικροκομματικά παιχνίδια που υποκινεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τη μικροψυχία που χαρακτηρίζει συνήθως εκείνους που θέλουν να μπουν στο παιχνίδι ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης.
Τα πρωτοσέλιδα του χθεσινού «αντί-μητσοτακικού» Τύπου, που αποθεώνουν την παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού από τα Ανώγεια της Κρήτης, δεν επιδέχονται ερμηνειών. Οποιο ιστορικό στέλεχος της Κεντροδεξιάς έλεγε αυτά που είπε ο Κώστας Καραμανλής –ακόμα και η μαντινάδα– θα μεταφράζονταν σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και στο σημείο αυτό χρειάζεται να τονιστεί ότι η εμπάθεια στο πρόσωπο του πρωθυπουργού αποδεικνύεται μια ακόμη φορά ότι δεν έχει ιδεολογικά ή πολιτικά χαρακτηριστικά. Απλώς λειτουργεί σαν συγκολλητική ουσία η οποία ενώνει όλους όσοι για διαφορετικούς λόγους θέλουν να ξεμπερδεύουν με τον «μπελά» που ακούει στο όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης!
Και, όπως φαίνεται, είναι περισσότεροι από όσους έχουν μετρήσει στο Μαξίμου και πολλοί εξ αυτών υπεράνω πάσης υποψίας. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει την κοινωνική βάση της παράταξης, κι αν θέλετε τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών που έχουν πικρή πείρα από… λόγια που χτίζουν ανώγια και κατώγια.
Πάμε λοιπόν στα Ανώγεια ώστε να εξετάσουμε την… πηγή από την οποία αναβλύζει το ασίγαστο πάθος για τα θέματα διαφάνειας. Είναι προφανές ότι η εκδήλωση για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Κεφαλογιάννη ήταν μια καλή ευκαιρία προκειμένου ο Κώστας Καραμανλής να τοποθετηθεί για το θέμα των παρακολουθήσεων, κάτι που δεν έκανε για σοβαρότερα ζητήματα που έχουν συμβεί στη χώρα στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων.
Ο πρώην πρωθυπουργός επί της ουσίας δεν είπε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάθε δημοκράτης θα έλεγε στη θέση του: «άπλετο φως»! Τι διαφορετικό είπε από αυτό που διαρκώς επαναλαμβάνει ο νυν πρωθυπουργός ώστε να γίνει (πάλι) ο «αγαπημένος» του ΣΥΡΙΖΑ; Τίποτα, πλην της μαντινάδας με τον αετό. Αλλά είναι άλλο να μιλάει η Ολγα Κεφαλογιάννη ή ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, και άλλο να «μεταφράζεις» σ’ αυτήν τη συγκυρία τον Κώστα Καραμανλή.
Ποιος λοιπόν χτίζει –από τα Ανώγεια– ανώγια και κατώγια με τα λόγια του Κώστα Καραμανλή; Οχι πάντως ο πρώην πρωθυπουργός, που στο κάτω κάτω οφείλει να τοποθετείται σε μείζονος σημασίας ζητήματα όπως εκείνος κρίνει. Το γεγονός ότι στο Κοινοβούλιο έχει επιλέξει τη σιωπή αυτό το ξέρει ο ίδιος και κανείς άλλος. Πολλώ δε μάλλον όσοι τον επικαλούνται φερόμενοι ως «απόστολοι» του έργου του και μεταφορείς του λόγου του, αλλά και όλοι εκείνοι (μέχρι και ο Παύλος Πολάκης!) που «μεταφράζουν» τα λόγια του και ερμηνεύουν τις προθέσεις του και φθάνουν μέχρι του σημείου να… αποκαλύπτουν και τις μύχιες σκέψεις του.
Με τον προσήκοντα σεβασμό στην προσφορά του Κώστα Καραμανλή, όφειλε να γνωρίζει ότι με τα λόγια του ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί «συγγενείς» θα έχτιζαν ανώγια και κατώγια. Και θα ήταν άδικο για τον ίδιο να μπει κανείς στη διαδικασία να εισχωρήσει στο «πετσί» των λέξεων που εκστόμισε. Γιατί όταν λες ότι «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου», ακούγεται απολύτως λογικό και δείχνει πολιτική γενναιότητα, όμως όπως έχει πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα γίνονται αλλά δεν λέγονται».
Για την «εν γένει λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών», στην οποία αναφέρθηκε, και στις «διορθώσεις του θεσμικού καθεστώτος» ξέρει και ο ίδιος από πρώτο χέρι ότι οι ευσεβείς πόθοι ενίοτε συγκρούονται με συμφέροντα και μηχανισμούς που είναι υπέρτερα των δυνάμεων της εκάστοτε κυβέρνησης. Για παράδειγμα, θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί ότι οι κατά καιρούς διοικητές της ΕΥΠ, όπως και ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος που είχε τοποθετηθεί εκεί από τον ίδιον και σήμερα είναι κατηγορούμενος, δεν μπορούν να καταλαμβάνουν υπουργικές θέσεις.
Οσο για την ανάγκη «εθνικής ομοψυχίας», την οποία επικαλέστηκε ο πρώην πρωθυπουργός, θα μπορούσε να συμπληρώσει ότι αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί λόγω της πολιτικής που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί ο ίδιος έχει υποστεί τη δημαγωγική ρητορική που άσκησε εναντίον του το ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, χρήσιμη η παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή ώστε να βγουν έξω τα κεφάλια, κυρίως εκείνων που κρύβονταν πίσω από τις διαρροές και τα πικρόχολα σχόλια. Τώρα το τοπίο είναι καθαρό, όπως καθαρές είναι και οι «κορφές» που δεν πετούν οι αετοί, αλλά τα όρνεα που κάνουν γύρους, όπως έκαναν μερικά χρόνια πίσω στο κλίμα τοξικότητας και πολιτικής αστάθειας του 2015.
Και κάτι τελευταίο: ας κρατήσουμε τον Κώστα Καραμανλή έξω από τα μικροκομματικά παιχνίδια που υποκινεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τη μικροψυχία που χαρακτηρίζει συνήθως εκείνους που θέλουν να μπουν στο παιχνίδι ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης. Κυρίως, όμως, ο πρώην πρωθυπουργός οφείλει να κρατήσει τον ρόλο που του έχει αναθέσει η παράταξη. Οι έπαινοι από τους αντιπάλους του και μάλιστα από εκείνους που τον κατακρεούργησαν πολιτικά πρέπει να τον προβληματίσουν.
