σημίτης (ο) 1. δημόσιο πρόσωπο το οποίο δεν αντέχουν οι λαϊκιστές «λογικό είναι να βρίζουν έναν σημίτη αυτοί που χειροκροτούν έναν σαμαρά» 2. πολιτικός ηγέτης με θετικό απολογισμό «προφανώς ο Κώστας δεν ήταν τέλειος, αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι ήταν σημίτης»
Κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος. Πολύ περισσότερο, ο πρωθυπουργός μιας χώρας της οποίας οι κάτοικοι συχνά επιδεικνύουν ωριμότητα 10χρονου ή ο πρόεδρος ενός κόμματος που ιδρύθηκε από έναν αδίστακτο λαϊκιστή.
Ο Σημίτης, που ήταν και τα δύο, προφανώς απείχε πολύ από την τελειότητα, αλλά ήταν από τους λίγους πρωθυπουργούς για τους οποίους μπορεί κανείς εύκολα να πει ότι χωρίς αυτόν η Ελλάδα θα ήταν μια χειρότερη χώρα. Κι αν είχαν επικρατήσει οι φωνές των πατριδοκάπηλων στην κρίση των Ιμίων, μπορεί να ήταν και μια εντελώς κατεστραμμένη χώρα.
Λογικό λοιπόν είναι τα επιτεύγματά του να προκαλούν τον φθόνο των υποστηρικτών όσων είτε στάθηκαν εμπόδιο στον εκσυγχρονισμό (π.χ., ο Σαμαράς όταν έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη) είτε άφησαν τη χώρα εντελώς απροστάτευτη απέναντι σε μια μεγάλη κρίση που ήταν φανερό ότι έρχεται (π.χ., ο Κώστας του Πάκη) είτε εμπορεύονται πατριωτισμό (π.χ., όλοι οι πιο δεξιά της ΝΔ) είτε έβαλαν την ουρίτσα τους κάτω από τα σκέλια στο πρώτο εκκλησιαστικό γρύλισμα (π.χ., ο μπρόεδρος Τσίπρας).
Όμως, τελικά, η δικαίωσή του είναι ακριβώς αυτή. Αρκεί κανείς να δει το τι εκπροσωπούν οι ανθρώπων που ξινίζουν όταν ακούνε το όνομα Σημίτης ή ακόμη και τον βρίζουν, για να καταλάβει ότι το πρόσημο της πορείας του είναι θετικό.
Ασχετοσύνη
Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να κοροϊδεύουμε την Αφροδίτη τη Λατινοπούλου που ενοχλήθηκε από το τετραήμερο πένθος για τον Σημίτη. Είναι πολύ πιθανόν να είναι στ’ αλήθεια τόσο άσχετη ώστε να μην ξέρει ότι το τετραήμερο πένθος προβλέπεται για όλους τους πρώην πρωθυπουργούς που αφήνουν τον μάταιο τούτο κόσμο, ακόμη κι αν δεν τυγχάνουν της έγκρισης μιας πολιτεύτριας.
Όσο πιο μακριά από το... κουμπί τόσο το καλύτερο
Ο πλανήτης κάτι πρέπει να κάνει με τον Ίλον «Έχω κόψει καπίστρι» Μασκ. Θέλω να πω, άνθρωπος που από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που έχει προωθεί την επέμβαση των Αμερικάνων προκειμένου να ανατραπεί η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, δεν θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε πυραύλους.
Και μετά, τι;
Έβλεπα χτες, ανήμερα των Θεοφανίων, τα καθιερωμένα τηλεοπτικά ρεπορτάζ για τους συμπολίτες που βούτηξαν σε θάλασσες και ποτάμια, πλακώθηκαν μεταξύ τους και τελικά κατάφεραν να πιάσουν τον Σταυρό και αναρωτιόμουν γιατί δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά για το πώς πήγε η ζωή τους μετά τη μεγάλη αυτή στιγμή.
