Ακόμα μια ανατριχιαστική μαρτυρία για όσα τράβηξαν οι Ισραηλινοί όμηροι στα χέρια της Χαμάς έρχεται στη δημοσιότητα. «Έτρωγα σαν σκύλος. Δεν είσαι άνθρωπος, είσαι ζώο. Ακόμα και στη φυλακή, υπάρχει ένα σύστημα. Εγώ δεν ήμουν στη φυλακή, ήμουν σε αιχμαλωσία. Είναι τρελοί άνθρωποι. Αν δεν είσαι ψυχικά δυνατός, μπορείς να τρελαθείς», είναι τα λόγια του Αλόν Οχέλ, ο οποίος έμεινε δύο χρόνια όμηρος, με τα τα πόδια του αλυσοδεμένα για 1,5 χρόνο. Με αντιμετώπιζαν «σαν μαϊμου», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ίδιος στο Channel 12, περιγράφοντας το μαρτύριο που βίωσε.
Σύμφωνα με όσα λέει, τον άφηναν να πεινάει, επιτρέποντάς του μόνο αποξηραμένους χουρμάδες. «Συνηθίζεις την πείνα, τους πόνους στο σώμα σου όλη την ώρα», είπε ο νεαρός Ισραηλινός προσθέτοντας ότι περνούσε «ώρες ξαπλωμένος σαν πτώμα».
Ο Οχέλ είπε ακόμα ότι για να μπορέσει να επιβιώσει μιλούσε στη μητέρα του τη νύχτα. «Της μιλούσα τη νύχτα. "Όλα είναι εντάξει, είμαι ζωντανός", της έλεγα έτσι, δυνατά. Ήξερα ότι αυτό έπρεπε να κάνω, να μιλήσω στη μαμά μου, για να με νιώσει, ίσως».
Η σεξουαλική παρενόχληση
Ο Οχέλ είπε ακόμα ότι οι απαγωγείς του εκτός από το να «παίζουν με το φαγητό, με παρενοχλούσαν σεξουαλικά».
Περιέγραψε, μάλιστα, μια φορά που ένας τρομοκράτης της Χαμάς άρχισε να τον αγγίζει στο ντους: «Πας στο ντους και ο τρομοκράτης έρχεται να σου βάλει σαμπουάν. Βάζει σαμπουάν στο χέρι του και αρχίζει να σε σαπουνίζει στο ντους. Σε αγγίζει». Όπως είπε προσπάθησε να απομακρυνθεί, λέγοντάς του ότι μπορούσε να πλυθεί μόνος του, αλλά ο άνδρας συνέχισε: «Είπε ότι ήταν σημαντικό για αυτόν να πλυθώ καλά, για να μην πάθω εξανθήματα. Ευτυχώς, η σεξουαλική κακοποίηση δεν προχώρησε περαιτέρω».
Μιλώντας για την απαγωγή του από τους τρομοκράτες, ανέφερε: «Με πέταξαν σαν σακί πατάτες στο φορτηγάκι. Ήμουν σε κατάσταση σοκ και αναρωτιόμουν αν ονειρευόμουν. Είδα κάποιον να πηδάει από το φορτηγάκι και τον έσπασαν στο ξύλο. Είπα στον εαυτό μου: "Ό,τι και να γίνει, επιλέγω τη ζωή"».
«Άρχισαν να οδηγούν και σε λίγα δευτερόλεπτα ήμασταν στη Γάζα. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Περάσαμε μια πύλη και, μπαμ, Γάζα. Λες "γαμώτο, πού είναι η πολεμική αεροπορία; Τι συμβαίνει;". Τα μαλλιά μου ήταν γεμάτα τσιμέντο από το καταφύγιο όπου κρυβόμουν και έσταζα ασταμάτητα αίμα με τρελό πόνο στο κεφάλι, τον ώμο και το μάτι. Δεν μπορούσα να δω» περιέγραψε ο Ισραηλινός.
Ο ίδιος θυμήθηκε τις στιγμές της άφιξης σε νοσοκομείο όταν είδαν ένα μεγάλο πλήθος κατοίκων της Γάζας γεμάτο μίσος για τους ομήρους: «Δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις αμέτοχους. Όλοι εκεί είναι εμπλεκόμενοι. Τους φώναξα ότι δεν μπορούσα να δω και μου έβγαλαν τα ρούχα, προσπαθώντας να βεβαιωθούν ότι δεν θα έμπαιναν άλλοι».
Σύμφωνα με όσα είπε, «τις πρώτες δύο εβδομάδες, δεν μιλούσαμε. Καθόμουν εκεί με ανθρώπους και δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν. Σε απομακρύνουν από τη ζωή σε μια στιγμή. Είμαι 22 ετών. Τι ξέρω για τη ζωή; Με απομάκρυναν από την πραγματικότητα και με έβαλαν στην κόλαση σε ένα δευτερόλεπτο».
