Η τραγωδία στο Μάτι είναι μια μελανή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας, με τους ανθρώπους να δίνουν κυριολεκτικά μάχη μέσα από τις φλόγες για να σωθούν, λόγω της επιχειρησιακής ανευθυνότητας και της συγκάλυψης κατά τη διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό υπενθυμίζουν με οργή και πίκρα κάτοικοι και συγγενείς των εγκαυματιών και των θυμάτων του Ματιού, απαντώντας στα όσα περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του «Ιθάκη», λες και πρόκειται για Άρλεκιν.
Η Κατερίνα Μάλα σε ανάρτησή της στο Facebook γράφει:
«Ο κύριος Τσίπρας νομίζει πως στο Μάτι μπορεί να αναφέρεται με ύφος μυθιστοριογράφου βιβλίων τύπου Άρλεκιν, αλλά με δραματικό τέλος.
Το Μάτι όμως δεν είναι μυθιστόρημα.
Το Μάτι είναι Ιστορία.
Το Μάτι είναι Στοιχεία.
Το Μάτι είναι Αποδείξεις.
Το Μάτι είναι Αλήθεια.
Το Μάτι είναι αγώνας επιβίωσης, επιχειρησιακή ανευθυνότητα, συγκάλυψη και Θάνατος.
Δεν δέχεται τίποτα λιγότερο.
Αυτή την Αλήθεια, ο Αλέξης δεν την ακουμπά.
Την αφήνει έξω από τις λιγοστές σελίδες που επέλεξε να αφιερώσει στην Ιθάκη του, στο πιο πολύνεκρο έγκλημα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Σκηνοθετεί και περιπλέκει ένα σενάριο για να φαίνεται αληθοφανές, χωρίς να λέει απολύτως τίποτα για τα πραγματικά γεγονότα.
Η Αλήθεια όμως έχει πια τη δική της δυναμική.
Δεν κρύβεται πίσω από δραματικούς συγγραφικούς τόνους.
Έχει τη δική της αφετηρία και δεν βρίσκεται στο ίδιο σημείο που ήταν το 2018.
Οχτώ χρόνια μετά και ύστερα από δύο δικαστικές διαδικασίες, η αξιοπρέπεια του τόπου μας έχει ανακτηθεί, η Αλήθεια έχει αποκατασταθεί, οι ένοχοι έχουν καταδικαστεί, όσοι κρύφτηκαν έχουν αποκαλυφθεί και απαντάμε σε όλα.
Στις 6:00 το πρωί της 23ης Ιουλίου 2018 δεν υπήρχε μανιασμένος δυτικός άνεμος, όπως περιγράφεται στο βιβλίο.
Βεβαίως υπήρχε πρόβλεψη για ισχυρούς δυτικούς ανέμους από την προηγούμενη ημέρα, αλλά αυτοί εκδηλώθηκαν πολλές ώρες αργότερα.
Η περιγραφή της περίφημης ενημέρωσης του Πρωθυπουργού στο Συντονιστικό Κέντρο, ώρες μετά τον όλεθρο, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να αποκρύψει πως αποτέλεσε την έναρξη των μεθοδεύσεων της συγκάλυψης.
Ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό του ανίκανο να εισπράξει την αλήθεια του μεγέθους της καταστροφής, τόσο από τους επιχειρησιακούς όσο και από τους υπουργούς του.
Προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες ότι κανείς δεν είχε σαφή εικόνα.
Αυτό είναι απολύτως ψευδές.
Εκείνη την ώρα υπήρχε ολοκάθαρη ενημέρωση για μεγάλο αριθμό νεκρών και εγκαυματιών.
Η περιγραφή της επιχειρησιακής διαχείρισης και οι δικαιολογίες που δίνει είναι πέρα από τα όρια ανοχής των ανθρώπων που βίωσαν τις συνέπειες αυτής της –ή μάλλον της μη– διαχείρισης.
Στη συνέχεια αναφέρει ότι “ξεκίνησε ένας ανεύθυνος πόλεμος ευθυνών από εκείνους που είχαν την επιχειρησιακή ευθύνη”…
Ζήτησε, λέει, να οργανωθεί μια συνέντευξη Τύπου για να αναλάβει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης του, η οποία από ενημέρωση κατέληξε σε επίδειξη ανευθυνότητας.
Κι όμως, το μόνο παράδειγμα που επιλέγει να καταγράψει στο βιβλίο είναι ο τότε Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, ο οποίος επί Μητσοτάκη –όπως γράφει– αναβαθμίστηκε σε Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Ρε Αλέξη!
Ρε Αλέξη!
Δεν έχεις να πεις τίποτα για τον Τόσκα που έψαχνε για λάθη και δεν έβρισκε;
Τίποτα για τον τότε Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος;
Τίποτα για τον Υπαρχηγό Επιχειρήσεων, που λίγες μέρες μετά τον έκανες Αρχηγό, και ο οποίος –λέγοντας πως ενεργεί με εντολή της Υπουργού– απείλησε τον δικαστικό πραγματογνώμονα να γράψει έκθεση πάνω στην προπαγάνδα περί άναρχης δόμησης, δυνατού ανέμου και πεύκων;
Τίποτα για τον Διοικητή του Συντονιστικού Κέντρου που κατηγορήθηκε για παραποίηση στοιχείων;
Μόνο τον Τσουβάλα θυμήθηκες;
Καλά έκανες και τον ανέφερες — αλλά γιατί μόνο αυτόν, Αλέξη;
Πού είναι η αυτοκριτική για τις δικές σου ενέργειες;
Περιμέναμε με αγωνία αν αυτό το βιβλίο θα απαντήσει στο ερώτημα:
Γιατί ο Υπαρχηγός Επιχειρήσεων έγινε λίγες μέρες μετά Αρχηγός;
Γιατί επιβραβεύτηκε;
Πώς επιλέχτηκε για Αρχηγός ένας από τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος;
Τελικά, η μη αναφορά αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.
Φαίνεται πως ο κύριος Τσίπρας δεν θα δώσει ποτέ απαντήσεις για το τι πραγματικά συνέβη τις μέρες μετά την καταστροφή.
Τα συγκινητικά που αναφέρει δεν αγγίζουν τους ανθρώπους που πέρασαν μέσα από τις φλόγες και έπαιξαν σε μια ζαριά τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.
Απαντήσεις περιμέναμε για τον κύριο Τόσκα και τις επιχειρησιακές του παρεμβάσεις, για την κυρία Γεροβασίλη και την εμπλοκή της ή μη στη συγκάλυψη, για τις μηνύσεις κατά Υπουργών που έμειναν στο συρτάρι.
Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα του λαϊκισμού, όταν διαβάζουμε πως ο πρώην Πρωθυπουργός δεν υπέδειξε κανέναν “σταθμάρχη” όπως έκανε ο Μητσοτάκης στα Τέμπη.
Μα Αλέξη… εσύ τον “σταθμάρχη” τον έκανες Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος!
Επί των ημερών του:
• απειλήθηκε ο πραγματογνώμονας,
• παραποιήθηκαν στοιχεία,
• εξαφανίστηκαν καταγραφικά.
Τι μας λες τώρα;
Πιστεύεις πραγματικά ότι μέσα σε οκτώ “δακρύβρεχτες” σελίδες και με μια επίκληση στο συναίσθημα επιπέδου έκθεσης πανελλαδικών θα μας πείσεις για την ανωτερότητα των χειρισμών σου;
Και για το 112;
Αλήθεια, δεν προλάβατε να το λειτουργήσετε;
Πόσα χρόνια χρειαζόσασταν ακόμη;
Και ποιος ευθύνεται για την απουσία ενός σύγχρονου, λειτουργικού σχεδίου διαχείρισης κρίσεων;
“Δεν ήμουν εγώ ο δημιουργός αυτού του Κράτους που δεν μπόρεσε να προστατεύσει τους πολίτες του, αλλά ήμουν ο επικεφαλής του όταν έγινε η καταστροφή.” γράφεις.
Άρα;
Ποιανού ευθύνη ήταν;
Ούτε σε αυτό απάντησες.
Φαίνεται πως τα χρόνια μακριά από την πρωθυπουργική Ιθάκη δεν ήταν αρκετά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτοκριτικής σου.
Να θυμάσαι πάντως πως τον πραγματικό Οδυσσέα οι θεοί τον τιμώρησαν για την αλαζονεία και τη μεγαλομανία του…»
