Κραυγή αγωνίας για την έμφυλη βία
Τέσσερις κυρίες, δυναμικές, που ασχολούνται με τα δικαιώματα των γυναικών (και όχι μόνον) καταθέτουν στο «m» την άποψή τους για την υπόθεση Γεωργούλη, αλλά και την έμφυλη βία. Ηξερε ο ΣΥΡΙΖΑ το… ποιόν του ευρωβουλευτή του, υπήρξε συγκάλυψη, ο Πολάκης μοιάζει με τον… Γεωργούλη και φυσικά τι συμβαίνει με τις γυναικοκτονίες;
Η Μαρία Συρεγγέλα, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Δημογραφικής Πολιτικής και Οικογένειας· η Ελενα Ράπτη, συντονίστρια της καμπάνιας «Ενα στα Πέντε» του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ελλάδα για τον τερματισμό της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης· η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά και η αντιπρόεδρος Γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ζέφη Δημαδάμα έχουν λόγο και γνώση.
Επιμέλεια Αλέξανδρος Διαμάντης, Ντόρα Κουτροκόη
ΜΑΡΙΑ ΣΥΡΕΓΓΕΛΑ
Καμία γυναίκα δεν πρέπει να ανέχεται οποιαδήποτε μορφή βίας
Τα περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας αποτελούν αποτρόπαιες πράξεις που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις οποίες καταδικάζουμε απερίφραστα. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να ανέχεται οποιαδήποτε μορφή βίας. Εμείς ενθαρρύνουμε τις γυναίκες- θύματα βίας να μιλάνε, να αποκαλύπτουν όσα τραγικά βιώνουν μέσα στο σπίτι τους, στη σχέση τους ή στον εργασιακό τους χώρο. Είμαστε δίπλα στα θύματα όλοι και όλες, κοινωνία και Πολιτεία, όπως και το επιστημονικό προσωπικό του δικτύου δομών μας που στηρίζει και προστατεύει τις κακοποιημένες γυναίκες.
Οσον αφορά την πρόσφατη καταγγελία που έγινε για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη και εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε την οποιαδήποτε απόπειρα εργαλειοποίησής της. Εμείς πολιτική με τέτοιου είδους θέματα δεν κάναμε και δεν θα κάνουμε ποτέ.
Η βία κατά των γυναικών δεν κάνει διακρίσεις και περιστατικά εμφανίζονται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξαρτήτως μορφωτικού ή οικονομικού επιπέδου. Θέλουμε όλες οι γυναίκες να σπάνε τη σιωπή τους και να καταγγέλλουν. Δεν θέλουμε οι γυναίκες να κλείνονται στον εαυτό τους και να φοβούνται να μιλήσουν στις αρμόδιες Αρχές, ενώ θεωρούμε απαράδεκτο και επικίνδυνο το γεγονός να δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των γυναικών που καταγγέλλουν βίαιες συμπεριφορές ή περιστατικά παρενόχλησης.
Στα 44 Συμβουλευτικά Κέντρα της χώρας, στους 19 ξενώνες φιλοξενίας και στη Γραμμή SOS 15900 το προσωπικό τηρεί το απόρρητο της συµβουλευτικής και οι γυναίκες ενημερώνονται ότι τηρούνται οι κανόνες της εχεµύθειας. Μάλιστα, οι ξενώνες φιλοξενίας είναι σε μυστικές τοποθεσίες και δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό οι διευθύνσεις τους.
Παράλληλα, σχεδιάζουμε και υλοποιούμε μέτρα και δράσεις για την ουσιαστική καταπολέμηση της βίας και παρενόχλησης και χτίζουμε ένα τείχος προστασίας απέναντι στην κακοποίηση, ένα τείχος που γίνεται κάθε μέρα ολοένα και πιο ψηλό. Δημιουργήσαμε την εφαρμογή «panic button», η οποία βοηθά γυναίκες που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο να απομακρύνονται από το κακοποιητικό περιβάλλον και να λαμβάνουν άμεσα βοήθεια και στήριξη. Δημιουργήσαμε το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου Ενδοοικογενειακής/Εμφυλης Βίας και κυρώσαμε τη Σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας.
Για την αντιμετώπιση των περιστατικών βίας κατά των γυναικών, όμως, είναι αναγκαία η συνεργασία όλων μας. Οφείλουμε όλοι και όλες να σταματήσουμε τη διαιώνιση των στερεοτυπικών ρόλων των φύλων και να ισχυροποιήσουμε ακόμη πιο πολύ την κουλτούρα της μηδενικής ανοχής απέναντι σε κάθε μορφή βίας, αλλά και στις έμφυλες διακρίσεις.
ΕΛΕΝΑ ΡΑΠΤΗ
Καμία γυναίκα δεν είναι μόνη, καμία δεν πρέπει να ζει μέσα στον φόβο
Η υπόθεση Γεωργούλη βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης. Συνεπώς, θα ήταν συνετό να μη γίνεται κανένα σχόλιο για την ουσία της. Οι καταγγελίες είναι εξαιρετικά σοβαρές. Η πολιτεία στέκεται δίπλα και στηρίζει κάθε θύμα έμφυλης βίας. Με ειδικές δράσεις πρόληψης, με συγκεκριμένες πολιτικές αντιμετώπισης, με αυστηρές ποινές για τους δράστες. Γι’ αυτό κάθε γυναίκα που υφίσταται επιθέσεις έμφυλης βίας –είτε στον εργασιακό χώρο είτε στο σπίτι– πρέπει να γνωρίζει πως πλέον δεν είναι μόνη και δεν πρέπει να ζει μέσα στον φόβο.
Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να πολιτικοποιήσει μια μεμονωμένη υπόθεση ούτε κατά την προανάκριση ούτε εφόσον αυτή επιβεβαιωθεί από τη Δικαιοσύνη. Γιατί μεμονωμένες παραβατικές συμπεριφορές πολιτικών στελεχών δεν χαρακτηρίζουν συνολικά παρατάξεις ή κόμματα. Ούτε πρόκειται να γενικεύσει το θέμα με κατηγορίες και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς όπως έχει κάνει σε άλλες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας προσωπικά στον πρωθυπουργό και στο σύνολο της Νέας Δημοκρατίας υποθέσεις που αφορούσαν είτε κάποια μέλη είτε συμπεριφορές ανθρώπων που δεν ήταν κομματικά στελέχη και δεν είχαν ποτέ διατυπωθεί κατηγορίες εις βάρος τους.
Αυτή είναι η πολιτική και ποιοτική διαφορά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ακόμη και στη βάση φημών αναφερόταν στον αντίπαλό του ως «κόμμα βιαστών» και συνεχίζει να λειτουργεί με βαθιά υποκρισία, με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά απέβαλε από τις τάξεις του τον Αλέξη Γεωργούλη όταν κινήθηκε εισαγγελική διαδικασία σε βάρος του. Και σωστά λέει διά της εκπροσώπου του ότι δεν μπορείς να αποπέμπεις ή να καταδικάζεις κάποιον στη βάση φημών. Το ζήτημα είναι ότι το ίδιο κόμμα ζητούσε επιτακτικά την παραίτηση της Λίνας Μενδώνη πριν από δύο χρόνια σε αντίθεση με όσα λέει σήμερα.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Συχνά οι κακοποιητές είναι γνωστοί στα κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα
Εχετε υπογραμμίσει ότι οι περιπτώσεις Γεωργούλη και Πολάκη έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Τι ακριβώς εννοείτε;
Οι περιπτώσεις Γεωργούλη και Πολάκη δείχνουν με ευανάγνωστο τρόπο πως τα κόμματα που έχουν καταστρέψει τη χώρα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, πρώτα αναδεικνύουν κάποια πρόσωπα χωρίς καμία εγγύηση για το ήθος και την ακεραιότητά τους, τα αποθεώνουν, τα προάγουν στις υψηλότερες θέσεις και στη συνέχεια, όταν εκτίθεται τα πρόσωπα αυτά για την πραγματική τους ταυτότητα, τα αποκηρύσσουν με ευκολία. Σαν την περίπτωση Πολάκη, που στην αρχή τον αποκήρυξαν, μεσολάβησαν τα Τέμπη και τον πήραν ξανά στην αγκαλιά τους, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα. Αυτό ουσιαστικά αποδεικνύει την εντελώς αδίστακτη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα πράγματα και απέναντι σε καταστάσεις οι οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον να προκαλούν ντροπή.
Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ενημέρωση για την υπόθεση Γεωργούλη;
Ο τρόπος με τον οποίο αποπέμπεται ο Αλέξης Γεωργούλης και ο τρόπος με τον οποίον –με πομπώδεις ανακοινώσεις– τον αποκηρύσσουν και αποτάσσονται την ύπαρξή του και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Τι περισσότερο γνωρίζουν ώστε να υιοθετούν μία τέτοια στάση; Διότι εάν έμαθαν προχθές ότι υφίστανται οι καταγγελίες, τότε πήραν μία δυσανάλογη θέση και στάση για την αποπομπή του. Αν όμως γνωρίζουν περισσότερα, τα οποία τα απέκρυπταν και τώρα που αποκαλύφθηκαν στο πανελλήνιο προσπαθούν να τα αποποιηθούν, τότε με πολύ ισχυρό τρόπο αποκαλύπτεται η υποκρισία και η διγλωσσία αυτού του μορφώματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Και που, ενώ παριστάνει ότι υπερασπίζεται κάθε φορά τα θύματα, στην πραγματικότητα θυματοποιεί ξανά και ξανά τους πολίτες, την κοινωνία, τους αδύναμους, τις γυναίκες.
Τι σημαίνει για την αξιωματική αντιπολίτευση μια τέτοια καταγγελία και τι μπορεί να σημαίνει για τη χώρα, δεδομένων και των περιπτώσεων όπως της Εύας Καϊλή ή της Μαρίας Σπυράκη.
Νομίζω ότι η σιωπή που βλέπουμε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που δεν μιλούν τόσο όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές τους όσο και όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές των αντίπαλων κομμάτων, σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει ότι ο καθένας φοβάται να μη βγουν τα δικά του άπλυτα στη φόρα και ταυτόχρονα σημαίνει ότι ο καθένας γνωρίζει για τον άλλον. Προκύπτει, δηλαδή, μία ισορροπία του τρόμου μεταξύ συνενόχων. Αυτού του είδους η εκπροσώπηση όχι απλώς κηλιδώνει τη χώρα μας, αλλά και προδίδει τον λαό μας που σαφώς δεν αξίζει τέτοιους εκπροσώπους ούτε στο Ευρωκοινοβούλιο ούτε στα διεθνή φόρα. Θα άξιζε πραγματικά ανθρώπους ανιδιοτελείς που θα υπερασπίζονται τα δίκαια και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Οχι ανθρώπους που πηγαίνουν στις Βρυξέλλες και στους διεθνείς οργανισμούς ο ένας για να βγάλει χρήματα, ο άλλος για να ασκήσει άλλου είδους επιρροή.
Η Πλεύση Ελευθερίας τι ακριβώς προτείνει για να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα;
Η Πλεύση Ελευθερίας έχει ξεκαθαρίσει ήδη από τις προηγούμενες εκλογές ότι τάσσεται κατά της βουλευτικής ασυλίας και βέβαια υπέρ της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Γιατί βλέπουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει το τείχος της βουλευτικής ασυλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάρα πολλοί κρύβονται πίσω από τις θέσεις αυτές για να παραβιάζουν τη νομιμότητα. Εμείς είμαστε κατά της βουλευτικής ασυλίας και προτείνουμε την κατάργησή της, διότι ο συγκεκριμένος θεσμός έχει εντελώς διαστρεβλωθεί. Σε σχέση δε με την προστασία των θυμάτων κακοποίησης προτείνουμε ένα αυστηρό πλαίσιο, όχι μόνο στη νομοθεσία αλλά και στον έλεγχο της δικαστικής αρχής και εξουσίας, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται εξαιρετικά επιεικής απέναντι σε περιπτώσεις κακοποίησης είτε γυναικών είτε παιδιών είτε ευάλωτων των ανθρώπων.
Βλέπουμε ότι υπάρχουν αρκετά περιστατικά τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφορούν την έμφυλη βία ή γυναικοκτονίες. Γιατί συμβαίνει αυτό και υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής τους;
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και η ακραία θυματοποίηση των γυναικών από θύτες που ασκούν δικαιώματα εξουσίας πάνω στις γυναίκες, «προκαλεί» την πολιτεία και την κοινωνία να αναλάβουν δραστικά μέτρα. Ενα απ’ αυτά είναι η αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και ένα άλλο είναι η αυστηροποίηση των μηχανισμών ελέγχου. Και σε επίπεδο αστυνομίας και σε επίπεδο εισαγγελίας, προκειμένου να μην υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους ενώ είχαν ζητήσει προστασία από τη Δικαιοσύνη. Και βέβαια ένας πρώτος μηχανισμός προστασίας είναι η κοινωνική απομόνωση των δραστών και η ενεργοποίηση της κοινωνίας για την απομόνωση των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι είναι κακοποιητές και συχνά είναι γνωστοί στα κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα.
ΖΕΦΗ ΔΗΜΑΔΑΜΑ
Μέχρι να φτάσουν στη Δικαιοσύνη κάποιες υποθέσεις καταλήγουν σε δολοφονίες
Η δημοσιοποίηση του ονόματος της καταγγέλλουσας προτού η ίδια μιλήσει δημοσίως θεωρείτε ότι είναι μία ακόμη πράξη κακοποίησης;
Η δημοσιοποίηση των ιδιωτικών δεδομένων και των προσωπικών δεδομένων της καταγγέλλουσας αποτελεί έναν ακόμη βιασμό. Και θα σας το πω τόσο ξεκάθαρα. Προστατεύονται τα δεδομένα κάθε καταγγέλλουσας από το νομικό μας πλαίσιο, από το νόμο. Και η αυθαίρετη δημοσιοποίησή τους αποτελεί έναν ακόμη βιασμό, μία ακόμη κακοποίηση, η οποία επειδή αναπαράγεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, με απίστευτα πρωτοσέλιδα και απίστευτη χυδαιότητα αποτελεί ένα μεγάλο τραύμα για κάθε καταγγέλλουσα. Και σίγουρα αποθαρρύνει άλλες γυναίκες και άλλους άντρες να μιλήσουν και να σπάσουν τη σιωπή τους.
Η καταγγελία φαίνεται ότι έχει γίνει το 2020. Για ποιον λόγο άργησε τόσο πολύ η άρση ασυλίας του κυρίου Γεωργούλη;
Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα που βασανίζει κι εμάς και αποτελεί μία συζήτηση που πρέπει να γίνει και στις βελγικές Αρχές, γιατί αυτές ανέλαβαν την εξαιρετικά σοβαρή αυτή η καταγγελία. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τέτοιου τύπου ζητήματα δεν είναι δεύτερης ή τρίτης σημασίας. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κάποιο τέτοιο ζήτημα ή τουλάχιστον δεν θέλω να το πιστέψω, διότι ακούω ορισμένους να λένε ότι, εντάξει, δεν ήτανε και το σημαντικότερο θέμα. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα. Είναι ανθρώπινα δικαιώματα και επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτά τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλά άλλα περιστατικά της βίας κατά των γυναικών ή ανδρών και να μην τα προλάβαμε.
Εκτιμάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε, ότι επιχειρείται δηλαδή αυτήν τη στιγμή μία προσπάθεια συγκάλυψης;
Είναι αδιανόητο να σκεφτώ ότι υπάρχει ένα κόμμα το οποίο όταν υπάρχει καταγγελία για κάποιο στέλεχός του να προσπαθεί να το καλύψει. Ακούω διάφορα τα οποία πραγματικά είναι ανατριχιαστικά: ότι υπήρχαν φήμες για κάποιες συζητήσεις. Αδυνατώ όμως να κατανοήσω ότι το κομματικό συμφέρον είναι πάνω από την ψυχή, πάνω από το τραύμα μίας γυναίκας η οποία έχει υποστεί βαρύτατη κακοποίηση, όπως φαίνεται.
Παρατηρούμε ότι το τελευταίο διάστημα υπάρχει πληθώρα περιστατικών έμφυλης βίας, ακόμη και γυναικοκτονιών. Ποια είναι η εξήγηση του φαινομένου;
Η βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε και υπάρχει και το οποίο θα πρέπει να το σταματήσουμε, ώστε να μην υπάρχει στο μέλλον. Η πανδημία φώτισε αυτό το φαινόμενο ακόμη περισσότερο. Είχαμε υπερπολλαπλασιασμό τέτοιων φαινομένων στην Ελλάδα. Φαίνεται ότι πολλά περιστατικά από αυτά ήταν σοβαρές υποθέσεις κακοποίησης ή γυναικοκτονίες. Θέλουμε, βέβαια, όπως είχαμε πει με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, τη νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία, που δεν έχει προχωρήσει. Κι αυτό διότι θα προσδιοριστεί το ζήτημα, θα ενισχυθεί η ανθρωποκτονία και θα διευκολύνει επιτέλους ανθρώπους οι οποίοι είναι θύματα να ξέρουν ότι γρήγορα μπορούν να φτάσουν οι υποθέσεις τους στη Δικαιοσύνη. Εχουμε υποθέσεις οι οποίες καταγγέλλονται και μέχρι να φτάσουν στη Δικαιοσύνη καταλήγουν σε δολοφονίες γυναικών.
