Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πολιτικός του συντηρητικού χώρου που ήξερε σε μια σειρά από ζητήματα να υπερβαίνει τον χώρο που πολιτικά υπηρετούσε. Ηταν ο ιδρυτής της ΕΡΕ και της ΝΔ, που έφερε στη «δεξιά» ΕΡΕ σπουδαίες κεντρώες προσωπικότητες, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, που στα χρόνια της Μεταπολίτευσης διετέλεσε και αρχηγός της Νέας ∆ηµοκρατίας, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, που διετέλεσε και Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας πριν από τον Κωνσταντίνο Καραµανλή, αλλά και ο Γρηγόριος Κασιµάτης.
Η ιστορία των διευρύνσεων της Νέας ∆ηµοκρατίας συνεχίστηκε και στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν εκείνος που τον Μάιο του 1978 έφερε στη Νέα ∆ηµοκρατία δύο εµβληµατικές προσωπικότητες του Κέντρου: τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο. Ο πρώτος είχε ιδρύσει τους Νεοφιλελεύθερους, των οποίων άλλωστε και ηγείτο, και ο δεύτερος –ανεξάρτητος ων– προερχόταν από την Ε∆ΗΚ. Και όχι µόνον είχαν προσχωρήσει στη Ν∆, αλλά είχαν αµέσως υπουργοποιηθεί. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως υπουργός Συντονισµού (που ήταν ο προποµπός του υπουργείου Εθνικής Οικονοµίας) και ο Κανελλόπουλος ως υπουργός Οικονοµικών.
Αυτά ως ιστορική υπενθύμιση αλλά και ως απάντηση στους γνωστούς και μη γκρινιάρηδες, οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία διαμαρτύρονται για τις επιλογές προσώπων που έχει κάνει ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κατηγορώντας τον για «μετάλλαξη της παράταξης». Αυτά εισαγωγικά για να αναφερθώ σε ένα από αυτά τα πρόσωπα, για τα οποία ακόμη και ο γράφων κατά καιρούς έχει ασκήσει κριτική για συγκεκριμένες επιλογές της.
Θέληση να υπάρχει
Ο λόγος για την «ισόβια» (στην κυβέρνηση Μητσοτάκη) υπουργό Πολιτισμού, η οποία αν και αρσακειάδα φαίνεται ότι είναι ο άνθρωπος των επικίνδυνων αποστολών, διότι εκεί που οι προκάτοχοί της σήκωναν τα χέρια, λέγοντας ότι αυτό δεν γίνεται, εκείνη απέδειξε ότι γίνεται. Και αναφέρομαι σε δυο κομβικά για την κυβέρνηση έργα, όπως ήταν το Ελληνικό και το μετρό Θεσσαλονίκης. Και για τα δύο τόσο η ίδια η Λίνα Μενδώνη όσο και οι συνεργάτες της σήκωσαν τα μανίκια και με μεθοδική δουλειά και προγραμματισμό, απέδειξαν ότι είναι για τα δύσκολα.
Το ίδιο γίνεται και με την υπόθεση της επιστροφής των Μαρμάρων και των Γλυπτών του Παρθενώνα. Και εκεί όπως και με το Ελληνικό και το μετρό, η πολλή δουλειά γίνεται κάτω από τα… ραντάρ της προβολής και των δημοσίων σχέσεων. Οταν δε όλα τελειώνουν μοιάζουν τόσο φυσιολογικά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αφού ήταν τόσο «εύκολα» γιατί δεν το έκαναν χρόνια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια η υπουργός Πολιτισμού δεν στοχοποιήθηκε τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ζήτησαν το κεφάλι της επί πίνακι σε κάθε ευκαιρία. Ο πρωθυπουργός όσες φορές χρειάστηκε ύψωσε ασπίδα προστασίας για τη Μενδώνη, θυμίζοντας ακόμη και σε υπουργούς του πόσες φορές εκείνη ήταν ο άνθρωπος που έδινε λύση σε προβλήματα που αντιμετώπιζαν όταν κολλούσαν έργα τους.
Σπουδαία διαδρομή
Η ίδια επέλεγε να απαντά με το έργο και τη διαδρομή της, την οποία επιγραμματικά καταγράφουμε: αποφοίτησε το 1977 από το Αρσάκειο Ψυχικού, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με πτυχία, το 1981 από το Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής και το 1984 από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα, ενώ το 1988 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του ίδιου Πανεπιστημίου με τον βαθμό «άριστα».
Το διάστημα 1994-1999 διετέλεσε ειδική επιστημονική σύμβουλος στο υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων και στο υπουργείο Αιγαίου. Η ανάμειξή της με την πολιτική αρχίζει τότε ακριβώς, το 1999, ως γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού επί υπουργίας Ελισάβετ Παπαζώη. Ακολούθως, η Μενδώνη, ως γενική γραμματέας, θήτευσε στο υπουργείο Πολιτισμού επί δέκα συνολικά χρόνια (1999-2004 και 2009-2014). Τον Ιούλιο του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης της ανέθεσε το υπουργείο Πολιτισμού της κυβέρνησής του. Εργασιομανής, ορθολογίστρια και αποτελεσματική, η υπουργός Πολιτισμού διακρίνεται για τη βαθιά γνώση της επί των αρχαιολογικών ζητημάτων αλλά και της λειτουργίας του Δημοσίου, ειδικά του υπουργείου Πολιτισμού, που αποτελεί τον θεματοφύλακα της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας αφενός και αφετέρου είναι υπεύθυνο για τη σωστή διαχείριση και την ανάδειξή του, παράλληλα με την ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ως πρόσωπο δεν περνά απαρατήρητη όσο και εάν το επιδιώκει. Οπως αλήθεια είναι ότι –συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί της– είναι από τα στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη που δίνει λύσεις…
