Πόλη βουβή, πόλη πικρή. Σαν στοιχειωμένη έρημη. Φώτα σβηστά. Παράθυρα κλειστά. Δρόμοι χορταριασμένοι. Ούτε άνθρωποι. Ούτε ζωή. Πόλη νεκρή. Αμμόχωστος, Αμμόχωστος, Αμμόχωστος, Αρχή του ονείρου. Αρχή του ταξιδιού. Σε τόπους δικούς μας, που μας είναι άγνωστοι. Σε γη πατρώα που την πατούν ξένοι. Και την ονόμασαν βόρεια. Και μεις ακούμε σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε.
Της Μεσαρκάς ο κάμπος που τέτοια εποχή θα αρχίσει να γεννοβολά ζωή. Ηρεμος και απλός... απλώνεται ως τη θάλασσα και δένεται τόσο γερά με το βουνό του βορρά. Και κει που σμίγουνε βουνό και κάμπος, εκεί κοντά βρίσκεται το κεφαλόβρυσο της Κυθρέας. Εκεί και αυτοί... οι ξένοι... που πάσκισαν να το στερέψουν, αλλά μάταια... μας καρτερά για να αναβλύσει ξανά και να δροσίσει τα χέρια, τα πρόσωπα και τις καρδιές μας. Και από ψηλά πιο πέρα. Το βουνό. Το βουνό μας... ο Πενταδάκτυλος. Επιβλητικός, ατρόμητος οργισμένος, θλιμμένος και σιωπηλός προσμένει τη μέρα που θα απλώσει την παλάμη του και θα αγκαλιάσει ολόκληρο το νησί και δεν θα το αφήσει ποτέ ξανά.
50 χρόνια πέρασαν, αλλά δεν μας λύγισαν. 50 κομμένες ανάσες, αλλά ακόμη έχουμε φωνή και αναπνοή. 50 φωνές οργής για κάθε απουσία από το μεσημεριανό τραπέζι. 50 στιγμές ήταν τα 50 χρόνια και αυτή είναι η απάντηση σε όλους όσοι, με πρόσχημα το βάρος και τις συνέπειες του χρόνου, προτρέπουν για ανεπανόρθωτες εθνικές υποχωρήσεις. Το νησί είναι κομμένο στα δύο επειδή ο κατακτητής επιμένει να συγκρούεται με τη λογική και το δίκαιο. Είναι η ώρα αυτό να γίνει αξίωμα για όλους. Είναι η ώρα να μπει φραγμός και ένα τέρμα σε νέες εθνικές περιπέτειες.
Στην Κύπρο, στο κατεχόμενο από τους Τούρκους νησί στη γωνία της Ανατολικής Μεσογείου, ζούνε 850 χιλιάδες Ελληνες. Ελληνες που άντεξαν στο πέρασμα των καιρών. Στάθηκαν απέναντι σε κάθε λογής κατακτητή και επιβουλέα. Ελληνες που δεν λύγισαν στον πόνο, στην απώλεια, στη βία. Ελληνες που με το πείσμα και το γινάτι του Κύπριου επέλεξαν να ζουν και να υφίστανται ως Ελληνες Κύπριοι στο βάθος των αιώνων. 50 χρόνια είναι πολλά, αλλά ελάχιστα για να ξεχάσουμε. Ελάχιστα ώστε να υπογράψουμε τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής.
Ο Ελληνισμός ενωμένος μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και να διεκδικήσει την απελευθέρωση και επανένωση του νησιού. Οποιος δεν έχει στη σκέψη, στη δράση και στην καρδιά του αυτό, δεν δύναται να υπηρετεί εθνικά συμφέροντα, αλλά και αν το κάνει, το κάνει εις βάρος του έθνους.
* Πρώην υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, τέως πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα
