«Σαράντα οκτώ χρόνια και οι συνέπειες είναι μέχρι σήμερα τόσο ζωντανές που ακόμη κι αυτοί που θα επέλεγαν να ξεχάσουν δεν μπορούν, αφού η σημαία της ντροπής, τα τουρκικά στρατεύματα, οι έποικοι, οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, η στέρηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν σε αφήνουν να ξεχάσεις» σημειώνει στο «m» ο Κύπριος πρέσβης Κυριάκος Κενεβέζος.
Κύριε πρέσβη, κάθε χρόνο στην Κύπρο, 15 και 20 Ιουλίου, ηχούν οι σειρήνες για τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Ηχούν, όμως, και κάποιες άλλες σειρήνες που μας υπενθυμίζουν ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν χαθεί αρκετές ευκαιρίες…
Οι σειρήνες που ηχούν κάθε 15η του Ιούλη είναι η συνέπεια της οργανωμένης και μεθοδευμένης δράσης της χούντας μαζί με τους εκπροσώπους της στο νησί για κατάλυση της δημοκρατίας και επιβολής των αφρόνων σχεδίων τους.
Οι σειρήνες κάθε 15η του Ιούλη θα αποτελούν εσαεί σημείο αναφοράς και εμπέδωσης της γνώσης ότι όσοι αντιστρατεύονται και στέκονται απέναντι από τη δημοκρατία και τους θεσμούς που ο λαός με την ψήφο του νομιμοποιεί, δύναται να οδηγήσουν την πατρίδα σε τραγωδίες ως αυτές που βιώσαμε και βιώνουμε μέχρι σήμερα.
Η 20ή του Ιούλη και οι σειρήνες της έρχονται κάθε χρόνο ως μια αμείλικτη, σκληρή υπόμνηση της συνεχιζόμενης τραγωδίας που η βάρβαρη τουρκική εισβολή προκάλεσε στην Κύπρο μας.
Σαράντα οκτώ χρόνια και οι συνέπειες είναι μέχρι σήμερα τόσο ζωντανές που ακόμη κι αυτοί που θα επέλεγαν να ξεχάσουν δεν μπορούν, αφού η σημαία της ντροπής, τα τουρκικά στρατεύματα, οι έποικοι, οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, η στέρηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν σε αφήνουν να ξεχάσεις.
Με ρωτάτε ή μου υποβάλετε ίσως ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν χαθεί αρκετές ευκαιρίες.
Δεν συμμερίζομαι αυτήν τη θεώρηση πραγμάτων σε σχέση με το Κυπριακό.
Αυτό θα μπορούσα να το υιοθετήσω ως άποψη στην περίπτωση που θα ήμουν έτοιμος να αποδεχτώ ότι μπορώ να ζήσω, με την υπογραφή μου, ως ένας Ευρωπαίος αλλά και πολίτης του κόσμου με ακρωτηριασμένα δικαιώματα.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να σας πω, με όλον τον σεβασμό, ότι αν όσοι εισηγούνται ότι έχουμε χάσει ευκαιρίες εννοούν πιθανές προτάσεις ή διαδικασίες επίλυσης ή σχέδια που μας προτάθηκαν, τότε θα πρέπει την ίδια ώρα να είναι έτοιμοι να εξηγήσουν ότι στα σχέδια αυτά δεν περιλαμβάνοντο τουλάχιστον τα βασικά στοιχεία και συστατικά μίας λύσης που θα έδινε και θα δώσει προοπτική, αξιοπρέπεια και πρωτίστως ασφάλεια για το σύνολο του κυπριακού λαού, και δεν αναφέρομαι μόνο στους Ελληνοκύπριους.
Αν λοιπόν κανείς εισηγείται ότι θα πρέπει να συμβιβαστούμε και να αποδεχτούμε μία λύση που μεταξύ άλλων δεν θα διασφαλίζει την αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων ή τη μη ύπαρξη εγγυητριών δυνάμεων με παρεμβατικά και άλλα δικαιώματα ή σαφείς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών ή μη δικαιώματα αρνησικυρίας –δικαιώματα βέτο– κατά τη λήψη αποφάσεων ή «κολοβά» ατομικά δικαιώματα, τότε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό ότι υπήρξαν χαμένες ευκαιρίες.
Σας ανησυχεί κάποια κίνηση του προέδρου Ερντογάν που θα μπορούσε να δημιουργήσει τετελεσμένα;
Το σύνολο των ενεργειών του, ούτως ή άλλως, καθώς και δηλώσεις του και άλλων Τούρκων αξιωματούχων αποτελούν μνημεία πρόκλησης έντασης και παραβίασης κάθε κανόνα δικαίου αλλά και συνεννόησης.
Είναι όντως μία πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη περίοδος για τον κ. Ερντογάν και την Τουρκία και φαίνεται ότι δημιουργία έντασης και εκφορά απειλητικού λόγου αλλά και ενεργειών επικαιροποίησης του ρόλου του εισβολέα έναντι της Κύπρου αλλά και του ελληνισμού ευρύτερα είναι μια σταθερή επιλογή η οποία, αν και υπέστην σειρά πιέσεων για να αποκλιμακωθεί, αυτό δεν φαίνεται να έχει συμβεί.
Αν πούμε ότι ανησυχούμε για πρόσθετες ακραίες ενέργειες είναι ωσάν και μειώνουμε το μέγεθος και την αθλιότητα των μέχρι σήμερα παράνομων ενεργειών της Τουρκίας. Αυτό που θα ήθελα λοιπόν να σημειώσω είναι ότι με την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν, ή τον κάθε κ. Ερντογάν, στο πηδάλιο της Τουρκίας, δεν θα με εξέπληττε δυστυχώς τίποτα.
Είναι αυτός λοιπόν ένας πρόσθετος λόγος οι σειρήνες της 15ης και της 20ής του Ιούλη να αποτελούν για όλους μας, χωρίς εξαίρεση, φάρο υπόμνησης της ανάγκης για ενότητα και συλλογικές στοχεύσεις στα κρίσιμα υπό εκκρεμότητα και όχι μόνο εθνικά ζητήματα.
Εχουμε τόσα άλλα πολλά ζητήματα, για τα οποία –και μέσω των οποίων– μπορούμε να ερχόμαστε, στο πλαίσιο πάντα του δημοκρατικού διαλόγου, σε αντιπαράθεση. Η ενότητα ήταν και θα είναι πάντα το πιο ισχυρό αντίβαρο έναντι στις όποιες προκλήσεις και δη τις όποιες τουρκικές.
Από το πρωινό της 20ής Ιουλίου έχουν περάσει 48 χρόνια! Τι θα λέγατε σ’ ένα παιδί που γεννιέται σήμερα, σε έναν νέο που ετοιμάζεται να υπηρετήσει και σ’ έναν 48χρονο που δεν έζησε σε μια ενιαία Κύπρο;
Ο χρόνος είναι αμείλικτος καθώς και οι συνέπειές του. Αν ισχυριστεί κανείς ότι ύστερα από 48 χρόνια τα πράγματα είναι τα ίδια δεν θα είναι ειλικρινής. Από την άλλη όμως πλευρά, αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο καθώς και η δική μας βαθιά ευθύνη και υποχρέωση, ήτοι να μην αφήσουμε τον χρόνο να δαμάσει την αγωνία και πάθος μας για αποκατάσταση του δικαίου στο νησί.
Αυτό πρέπει να είναι και το μήνυμα προς τις νέες γενιές. Την ίδια ώρα που ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας για σειρά ζητημάτων θα πρέπει εμείς, σε μία παράλληλη πορεία, να τον αντιμετωπίζουμε διαμορφώνοντας συνθήκες τέτοιες που να διατηρούν την ελπίδα για λύση του Κυπριακού ζωντανή.
Την ίδια ώρα όμως που ο χρόνος δημιουργεί συνθήκες που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο, δεν δύναται κανείς να νομιμοποιήσει με υπογραφή του αυτά ή και άλλα τραγικά «τετελεσμένα».
Και τέλος, κ. Κενεβέζο, το «δόγμα» η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται έχει προοπτική σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον;
Αν παρακολουθήσει κανείς με επιμέλεια την έκταση και το βάθος της συνεργασίας των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου όλα τα τελευταία χρόνια θα διαπιστώσει ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίες και συμπτωματικές σειρά θετικών εξελίξεων ως προέκυψαν σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Αυτό το στέρεο δίπολο προάσπισης και πρόταξης αρχών και αξιών που υπηρετούν τις αρχές της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της σταθερότητας και της ειρήνης αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη συντριπτική πλειονότητα των κρατών της περιοχής με προφανές αποτέλεσμα όλες αυτές τις συνεργασίες με περιεχόμενο τους πιο κρίσιμους βραχίονες δράσης, όπως για παράδειγμα τα ζητήματα της ασφάλειας και της ενέργειας.
Είμαστε εδώ για να εξετάζουμε με ανοικτό πνεύμα και ορίζοντες τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας και όχι μόνο. Η αποτελεσματική συνεργασία Αθηνών – Λευκωσίας όλα τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα σε ένα τόσο διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικά περιβάλλον, αποτελεί τεκμήριο αμάχητο της δυνατότητας να αντιμετωπίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις προκλήσεις.
Ας αρχίσουμε να έχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και να επενδύουμε με αφοσίωση και στοχοπροσήλωση στο στοιχείο της ενότητας, όταν αφορά ειδικότερα τα εθνικά μας ζητήματα.
