Η συζήτηση για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού με πρόσχημα την τραγωδία των Τεμπών ισοδυναμεί με έμμεσο αίτημα για εκλογές, το οποίο όμως κινείται στο επίπεδο του ασφαλούς αποτελέσματος, το ότι δηλαδή δεν θα υπερψηφιστεί η συγκεκριμένη πρόταση.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ακόμη ανέξοδο πυροτέχνημα αφού ένα αίτημα για εκλογές θα φάνταζε ως αστείο, ενώ θα έβαζε και επίσημα… σφραγίδα στα περί εργαλειοποίησης των νεκρών και εκμετάλλευσης των συγγενών.
Τότε για ποιον λόγο γίνεται αυτή η συζήτηση και επικοινωνούν μεταξύ τους οι αρχηγοί των προοδευτικών, όπως αυτοπροσδιορίζονται, κομμάτων που, σημειωτέον, και πάλι δεν τα βρίσκουν αφού ο καθένας –ειδικά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ– θέλει να έχει την πρωτιά στην κίνηση;
Μα για επικοινωνιακό και μόνο λόγο. Για να συντηρείται μια συζήτηση γύρω από το ζήτημα είτε με τα περί Προανακριτικής είτε με τα περί προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή είτε φυσικά με τα περί πρότασης δυσπιστίας.
Το επόμενο ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι: «Γιατί να μη θέλουν εκλογές;». Η απάντηση απλή. Γιατί να θέλουν; Υπάρχει κάποιο στοιχείο που να επιτρέπει σε κάποιο από τα κόμματα… εξουσίας να εκτιμά πως θα βγει νικητής στις επόμενες εθνικές εκλογές, αν αυτές γίνουν πρόωρα; Υπάρχει κάποιο στοιχεία που να τους επιτρέπει να πιστεύουν ότι θα έχουν μια καθαρή νίκη και θα υπάρξει μια αυτοδυναμία; Μέχρι στιγμής όχι, δεν υπάρχει.
Οπότε, στην περίπτωση αυτή έρχεται, ως φυσική συνέπεια, το ερώτημα «πώς θα σχηματιστεί κυβέρνηση;» με την απάντηση να έχει δοθεί από στελέχη των κομμάτων που συνομιλούν στο τηλέφωνο για το πώς θα… στριμώξουν την κυβέρνηση: Με τη μεταξύ τους σύμπραξη.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι αυτό προκαλεί συνειρμικά σε στελέχη και ψηφοφόρους. Θα πρέπει να συμπράξουν όμως και άλλα κόμματα, όπως η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά και το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη, του άσετ του Αλέξη Τσίπρα που ήταν υπουργός Οικονομικών το πρώτο εξάμηνο της Πρώτης Φοράς Αριστερά με τα γνωστά αποτελέσματα.
Για τον Στέφανο Κασσελάκη, που ήδη αναζητεί τρόπους σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ, δεν κάνουμε λόγο γιατί δεν ξέρουμε αν θα είναι στη Βουλή. Βέβαια, ούτε και ο Γιάνης Βαρουφάκης γνωρίζουμε αν αυτή τη φορά θα τα καταφέρει, προς το παρόν όμως δείχνει να είναι εν δυνάμει συνομιλητής.
Με απλά λόγια, ανοίγοντας τη συζήτηση για πτώση της κυβέρνηση και πρόωρες εκλογές, ανοίγουν και τη συζήτηση για το ποιος με ποιους και πώς θα κυβερνήσει. Και εκεί κάπου το παιχνίδι (τους) χάνεται.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
