Εάν ήταν πρώτη φορά, θα λέγαμε ότι έτυχε, έστω και εάν δεν πέτυχε. Και αναφέρομαι στην αξιωματική –και όχι μόνο– αντιπολίτευση που για άλλη μια φορά κουνάει το δάχτυλο στην κυβέρνηση με αφορμή την παραίτηση του Χρήστου Παπαδημητρίου. Τα ερωτήματα όμως είναι απλά και καλείται να τα απαντήσει.
Πιστεύει ή όχι στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ; Θεωρεί ότι αυτά που γράφει είναι αλήθεια ή όχι; Διότι, εάν το δέχεται, τότε συμφωνεί με το συμπέρασμα που έβγαλε ότι δεν υπήρχε καμία κυβερνητική εντολή για συγκάλυψη στο πεδίο και ότι τα στελέχη της κυβέρνησης είχαν τον ρόλο του παρατηρητή.
Άρα στην ουσία η Προανακριτική που ζήτησαν ήταν μόνο για να εργαλειοποιήσουν την τραγωδία και να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Εάν δεν πιστεύουν το πόρισμα, γιατί κουνάνε το δάχτυλο και μιλούν για κυβερνητικό φιάσκο;
Αλλά, όπως συνηθίζουν, θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Έτσι, όμως, μεγαλώνουν την αναξιοπιστία τους, η οποία καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις. Με τις συμπεριφορές τους οι πολίτες δεν τους θεωρούν μέρος της λύσης των προβλημάτων τους, αλλά πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι το πρόβλημα.
Αυτό έχει αποτέλεσμα να συμβαίνει κάτι πρωτοφανές ιστορικά στη Μεταπολίτευση. Η αντιπολίτευση όχι μόνο να μην κερδίζει από τη φθορά της κυβέρνησης, αλλά να έχει μεγαλύτερη φθορά απ’ ό,τι η κυβέρνηση την οποία κατηγορούν. Καλά θα κάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να πάψουν να πυροβολούν τα πόδια τους και να σταματήσουν να εργαλειοποιούν την τραγωδία των Τεμπών, μπας και καταφέρουν να ξεπεράσουν ο ένας την Κωνσταντοπούλου και ο άλλος τον Βελόπουλο.
Όσο μοιάζουν σε αυτούς, τόσο το αυθεντικό θα κερδίζει τις απομιμήσεις. Όσο για τα πορίσματα, θα μάθουμε συντόμως ποιοι τα συνέταξαν, πώς το έκαναν και κυρίως τι ρόλο θα παίξουν όταν ξεκινήσει η δίκη. Έως τότε, μένω στο ότι εάν έκανε κάτι καλό ο Παπαδημητρίου, ήταν ότι παραιτήθηκε.
