Ο καλός φίλος και συνάδελφος Σταύρος Παπαντωνίου στη στήλη του «Θεωρείο» στην Καθημερινή σχολίασε εύστοχα ότι, οι διορθώσεις του Πρωθυπουργού στο κυβερνητικό σχήμα ενισχύουν τους δεσμούς με τον κεντρώο χώρο.
Και όταν βέβαια μιλάμε για κεντρώο χώρο δεν εννοούμε τον μεσαίο χώρο, αλλά τον χώρο συνάντησης του πολιτικού φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Προφανώς σ’ αυτόν τον χώρο προσβλέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και είναι τόσο ισχυρός αυτή την περίοδο ώστε να αξιοποιεί στο έπακρο το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να έρθει ο σκληρός χειμώνας με τις ιώσεις που αναπόφευκτα θα είναι και πολιτικές.
Το Κέντρο αποτελεί οικείο πολιτικά χώρο για τον Μητσοτάκη ώστε να τον καθιστά προνομιακό συνομιλητή μιας νέας γενιάς ψηφοφόρων που έχουν αποφορτίσει ιδεολογικά τις έννοιες Αριστερά- Δεξιά.
Ταυτόχρονα, όμως, το Κέντρο παρέχει στον Πρωθυπουργό το μέσο επικοινωνίας με παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς και μεταρρυθμιστές ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς, που αν και από διαφορετικές αφετηρίες ορμώμενοι αξιολογούν και κρίνουν με βάση τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Σ’ αυτή τη φάση ο Μητσοτάκης έχει εδραιώσει την παρουσία του στον κεντρώο χώρο. Πανθομολογούμενα αποτελεί τη μοναδική επιλογή. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι η ελληνική κεντροδεξιά έχει ξεπεράσει πολλά από τα στερεότυπα που την καθιστούσαν ξεχωριστή περίπτωση στους κόλπους των αδελφών ευρωπαϊκών κομμάτων.
Προφανώς έχουν γίνει άλματα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά τα κόμματα στην Ελλάδα- κι αυτό δεν αφορά μόνο στη Νέα Δημοκρατία- έχουν «κλισέ» που δύσκολα τα αποχωρίζονται οι κομματικές τους βάσεις.
Παίζει χαμηλά και βλέπει ψηλά…
Θυμηθείτε αυτό που γράφω σήμερα σε μερικά χρόνια. Ο Κώστας Μπακογιάννης συστηματικά και μεθοδικά, αλλά σε κάθε περίπτωση με μια κοσμοπολίτικη αντισυμβατικότητα που ξαφνιάζει, διαμορφώνει ένα πρότυπο δημάρχου που δύσκολα μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Βαθιά πολιτικοποιημένος, σταθερά προσηλωμένος στους στόχους του και συνεπής στο πολιτικό πλαίσιο που ο ίδιος έχει χαράξει, δεν διστάζει να προχωρήσει σε δύσκολες αποφάσεις μόνο και μόνο προκειμένου να διαφυλάξει το πολιτικό κεφάλαιο που έχει αποκτήσει.
Ο Δήμαρχος της Αθήνας και των Αθηναίων ξεκίνησε από το κύτταρο της δημοκρατίας, από το Καρπενήσι και την Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας, και συνεχίζει επαναεπενδύοντας την εμπειρία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αντί να την εξαργυρώσει στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Δεν βιάζεται και κυρίως δεν κάνει το λάθος να μετατρέψει το δημαρχιακό αξίωμα σε πολιτικό εφαλτήριο. Αυτό που κάνει όμως είναι τόσο πολιτικό ώστε λειτουργεί από μόνο του στα αξιολογικά κριτήρια των ψηφοφόρων. Ο Μεγάλος Περίπατος που αποτελεί πλέον πραγματικότητα, αποτελεί μεγάλη αλλαγή που όμως ο Κώστας Μπακογιάννης την κράτησε χαμηλά.
Όπως χαμηλά κράτησε και πολλές άλλες παρεμβάσεις του, πχ τη διάθεση χώρου για την ανέγερση τεμένους καθώς και την πάταξη της γραφειοκρατίας, που δείχνουν ότι ο Κώστας Μπακογιάννης έχει απόλυτη συναίσθηση του χωροχρόνου και του ρόλου του.
«Παίζει» χαμηλά και βλέπει ψηλά…
Αχρείαστο το καλάθι των αχρήστων
Κάποιο λόγο θα είχε ο υπουργός των Εξωτερικών όταν είπε ότι η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ πετά στον κάλαθο των αχρήστων το μνημόνιο της Τουρκίας με τη Λιβύη. Όποιος όμως κι αν ήταν ο λόγος δεν πιστεύω να μην ανέμενε την αντίδραση της Άγκυρας.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Νίκος Δένδιας σε καμία περίπτωση δεν είναι αφελής ώστε να του… ξεφύγει μια όχι και τόσο κομψή διπλωματικά έκφραση. Όπως και είναι ιδιαιτέρως ψύχραιμος ώστε να παρασυρθεί από το συναίσθημα. Σε κάθε περίπτωση εκείνος ξέρει καλύτερα.
Για τη συνέχεια και προκειμένου να μη μπούμε στα αχρείαστα… άχρηστα, δεν ήταν ό,τι το καλύτερο το… καλάθι των αχρήστων. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κόμποι δεν λύνονται όταν τεντώνουν το σχοινί, ο ένας από τη μια πλευρά και απ’ την άλλη ο άλλος.
Προφανώς το τουρκο- λυβικό μνημόνιο είναι παράνομο και ανυπόστατο, αλλά δεν θα μπει στον «κάλαθο των αχρήστων» με δηλώσεις. Η έξυπνη διπλωματία θα το καταστήσει ανενεργό- όπως η συμφωνία με την Αίγυπτο- και όχι τα περιττά απαξιωτικά σχόλια.
