Ο δήμαρχος της Οτάβας, Τζιμ Γουότσον, κήρυξε σήμερα (6/2) την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης -όπως μετέδωσε το δίκτυο CBC- για ν’ αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό, εδώ και μία βδομάδα, της καναδική πρωτεύουσας από τους οδηγούς φορτηγών και διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
«Αυτό αντανακλά τον σοβαρό κίνδυνο και την απειλή που συνιστούν για την ασφάλεια των κατοίκων οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις και τονίζει την ανάγκη για υποστήριξη από άλλες αρχές και κυβερνητικά κλιμάκια», αναφέρει σε ανακοίνωσή του. Πάντως δεν έδωσε, ως τώρα, περισσότερες πληροφορίες για τα μέτρα που θα επιβάλει.
Νωρίτερα, ο δήμαρχος είχε δηλώσει πως η κατάσταση είναι «εκτός ελέγχου», λόγω των αντιτιθέμενων στους υγειονομικούς περιορισμούς στον Καναδά. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ήταν επικεντρωμένες στην Οτάβα επεκτάθηκαν αυτό το σαββατοκύριακο και σε άλλες μεγάλες πόλεις του Καναδά, ενώ δεκάδες φορτηγά και διαδηλωτές έχουν παραλύσει το κέντρο της καναδικής πρωτεύουσας.
«Αυτήν την στιγμή η κατάσταση είναι τελείως εκτός ελέγχου, διότι τον νόμο τον κάνουν οι διαμαρτυρόμενοι», δήλωσε ο δήμαρχος σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, κάνοντας την διαπίστωση πως οι διαδηλωτές είναι «πολύ περισσότεροι από τους αστυνομικούς.
Χάνουμε την μάχη… πρέπει να ξαναπάρουμε την πόλη μας», είπε ο δήμαρχος χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτη» την συμπεριφορά των διαδηλωτών που κλείνουν τους δρόμους και ενεργοποιούν χωρίς διακοπή τα κλάξον.
Το κίνημα που βαφτίστηκε «κονβόι της ελευθερίας» είχε αρχικό στόχο την διαμαρτυρία κατά του μέτρου που υποχρέωνε όλους τους οδηγούς φορτηγών να είναι εμβολιασμένοι για να διασχίζουν τα σύνορα ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, αλλά μετατράπηκε σύντομα σε κίνημα κατά των υγειονομιών μέτρων συνολικά και, για ορισμένους, κατά της κυβέρνησης του Τζάστιν Τρυντό.
Οι διαδηλωτές δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την κατάληψη του κέντρου της Οτάβα μέχρι στην άρση των περιοριστικών μέτρων.
Παρόμοιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, αλλά μικρότερης κλίμακας, οργανώθηκαν χθες (5/2) στο Τορόντο, το Κεμπέκ και το Γουίνιπεγκ και συνεχίσθηκαν και σήμερα, κυρίως στο Κεμπέκ.
