Το διάβασα και το άκουσα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Και αναφέρομαι στην απόφαση κάποιων τραγουδιστών και μερικών ιδιοκτητών νυχτερινών καταστημάτων να κλείσουν τα μαγαζιά τους στις 28 Φεβρουαρίου, για να συμμετάσχουν στο πένθος τηςτραγωδίας των Τεμπών.
Δεν θα αναφερθώ στη χρονοκαθυστερημένη ενσυναίσθησή τους, διότι δεν έπραξαν κάτι το αντίστοιχο, αν δεν με απατά η μνήμη μου, τα δύο αυτά χρόνια. Τώρα που ο κόσμος είναι στους δρόμους, αποφάσισαν να μην ανοίξουν κάποιοι τα μαγαζιά τους την Παρασκευή.
Ο καθένας κρίνει και κρίνεται, αλλά ας δω τη θετική πλευρά. Ότι έστω και αργά, βλέποντας την κοινωνία να «βράζει» ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι της, αποφάσισαν να συμμετέχουν και αυτοί με τον δικό τους τρόπο. Αλλά, βρε αδελφέ, τόσα χρόνια δεν τους άκουσα να δίνουν ένα κομμάτι των εισπράξεών τους για τα θύματα των Τεμπών, του Ματιού, ή άλλης αντίστοιχης τραγωδίας.
Αλλά, βλέπεις, όλα είναι θέμα μάρκετινγκ. Διότι δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιους από αυτούς που βγάζουν τον επιούσιον και όχι μόνο στα events των εχόντων και κατεχόντων, που πάνε για σκι στην Κουρσεβέλ, αυτοί που κάνουν πάρτι με τόνους λουλουδιών και χρεώνουν το μπουκάλι πανάκριβα, δεν είχαν τη δυνατότητα να εισφέρουν με τον οβολό τους. Και επειδή δεν θέλω να είμαι ολιστικός, εκτιμώ ότι κάποιοι από αυτούς το σκέφτηκαν και το αποφάσισαν εν πλήρει συνειδήσει.
Αλλά από την επαύριον, άπαντες θα συνεχίσουν να διασκεδάζουν πριβέ, κατά μόνας ή εν συνόλω, όλους αυτούς που έχουν τις δικές τους ευθύνες για πολλά από αυτά που φταίνε για τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες που θα ταφούν κάτω από χιλιάδες γαρίφαλα, τόνους από αλκοόλ, με ένα σουξεδάκι και καμία... αρπαχτή που λένε οι έχοντες και κατέχοντες την τέχνη.
Και η απορία τού τι θα κάνουμε χωρίς μπουζούκια θα λυθεί από την επομένη το βράδυ. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά έχει... φύγει και ο Καζαντζίδης.
