Όταν ο δήθεν ανθρωπισμός κάποιων αριστερόστροφων και το εθνικιστικό μίσος συναντιούνται στο αντισημιτικό υπόγειο.
Στον δημόσιο διάλογο της Δύσης, δύο κόσμοι που υποτίθεται πως βρίσκονται σε αντίθετους πόλους, συγκλίνουν εκεί ακριβώς που θα περίμενε κανείς τη μέγιστη απόσταση: στο μίσος για τον Εβραίο, στην παθολογική εμμονή με το Ισραήλ, στην υπονόμευση της Δημοκρατίας και στην αποδοχή της βίας.
Από τη μια πλευρά, οι ισλαμοαριστεροί «αντιιμπεριαλιστές» που φωνάζουν «Free Palestine» και κραδαίνουν σημαίες της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν, το οποίο τροφοδοτεί ασταμάτητα τις ισλαμιστικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή. Από την άλλη, οι νεοναζί, όπως το δίκτυο Active Club, που θεωρούν την «παγκόσμια εβραϊκή-σιωνιστική συνωμοσία» υπεύθυνη για κάθε κρίση και πόλεμο. Όλοι τους, από την ισλαμοαριστερά ως τη νεοναζιστική ακροδεξιά, τα βάζουν ακόμη και με τη Eurovision !
Κι όμως, αυτοί οι δύο μιλούν την ίδια γλώσσα, μια γλώσσα μίσους, αποκλεισμών και βίας. Μιλούν για «σιωνιστές», «εγκληματίες πολέμου», «παράσιτα», υιοθετούν σβάστικες ή κεφίγιες, νομιμοποιούν βιασμούς, απαγωγές και επιθέσεις. Είναι το ίδιο μαγαζί, με άλλα ρούχα. Αν αποκτήσουν δύναμη και εξουσία, καήκαμε!
ΗΠΑ: από τα πανεπιστήμια στο πεζοδρόμιο του μίσους
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ισλαμοαριστερά και woke Αριστερά έχουν συγχωνευτεί σε έναν νέο φονταμενταλισμό. Οργανώσεις όπως οι Students for Justice in Palestine και άλλες μπλοκάρουν μαθήματα, απειλούν Εβραίους φοιτητές, διακόπτουν διαλέξεις και τελετές, στήνουν σκηνές μέσα στα πανεπιστήμια. Βλέποντας αυτό το χάος, ο Τραμπ δήλωσε ότι θα διακόψει την κρατική επιχορήγηση στα πανεπιστήμια, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Την ίδια ώρα, η ακροδεξιά Alt-Right συνεχίζει την παλιά της ρητορική: οι Εβραίοι «ελέγχουν τα media», «χειραγωγούν την πολιτική» και «έφεραν τη διαφορετικότητα για να διαλύσουν την Αμερική». Αριστερά και Δεξιά σε απόλυτη ιδεολογική συμμετρία: ο Εβραίος ως στόχος, απλώς για διαφορετικούς λόγους.
Γαλλία: ο Μελανσόν και η Δημοκρατία υπό πολιορκία
Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν και η Ανυπότακτη Γαλλία αντιπροσωπεύουν το ισλαμοαριστερό ρεύμα στην Ευρώπη. Μετά τις σφαγές της Χαμάς στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023, όχι μόνο δεν καταδίκασαν, αλλά χαρακτήρισαν το μαζικό σφαγείο «αντίσταση» και κατηγόρησαν το Ισραήλ για «γενοκτονία». Παράλληλα, κατήγγειλαν τις φιλοϊσραηλινές πορείες ως «σιωνιστικές συγκεντρώσεις μίσους». Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, βρίσκονται σε ένα αντισημιτικό παραλήρημα, με αρχηγό την γαλλο-παλαιστίνια ευρωβουλευτή Ρίμα Χασάν, η οποία πληρώνεται με τα λεφτά μας.
Στο πανεπιστήμιο Sciences Po (το Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών), φοιτητές γαλλικής και αραβικής καταγωγής, με καθοδήγηση ισλαμοαριστερών οργανώσεων, απέκλεισαν Εβραίους φοιτητές από αμφιθέατρα, απείλησαν και εμπόδισαν τους φοιτητές εβραϊκής θρησκείας να συμμετέχουν στα μαθήματα, οργάνωσαν «παλαιστινιακές συνελεύσεις», προωθώντας ένα νέο απαρτχάιντ στο όνομα της «δικαιοσύνης».
Να το πούμε ξεκάθαρα: όταν η Αριστερά στοχοποιεί ανθρώπους λόγω θρησκείας, δεν είναι Αριστερά. Είναι νεοφασισμός με κεφίγια.
Ισπανία: από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση στις πλατείες του φανατισμού
Στην Ισπανία, ο «αντισιωνισμός» έγινε συνώνυμο του κανονικοποιημένου και επίσημου αντισημιτισμού. Δημοτικά συμβούλια ακυρώνουν πολιτιστικές συνεργασίες με το Ισραήλ, φεστιβάλ αποκλείουν Ισραηλινούς καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί ζητούν αποβολές Ισραηλινών από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.
Το πιο χαρακτηριστικό και σοκαριστικό περιστατικό συνέβη στο αεροδρόμιο της Βαλένθιας, την Τετάρτη 24 Ιουλίου: 51 Γάλλοι Εβραίοι έφηβοι και οι συνοδοί τους αποβλήθηκαν από πτήση της Vueling, επειδή ακούστηκαν εβραϊκές λέξεις και τραγούδια. Η υπεύθυνη της κατασκήνωσης, που διαμαρτυρήθηκε, υπέστη βίαιη μεταχείριση από την αστυνομία, η οποία, ως πρώτο ερώτημα, τη ρώτησε ποια είναι η εθνικότητά της. Η ισραηλινή κυβέρνηση αντέδρασε έντονα ενώ οι γαλλικές αρχές αναγκάστηκαν να παρέμβουν.
Σήμερα, ο αντισημιτισμός δεν φοράει μόνο μαύρη στολή. Φοράει και «προοδευτική».
Ελλάδα: o υποκριτικός «ανθρωπισμός»
Η χώρα μας δυστυχώς δεν πάει πίσω. Η Σύρος βρέθηκε στο επίκεντρο ενός ιδιότυπου «μποϊκοτάζ» ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου, όπου ακτιβιστές και αριστερές συλλογικότητες φώναξαν «δεν τους θέλουμε εδώ», στοχοποιώντας μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων για την καταγωγή τους, ανεξαρτήτως προσωπικών απόψεων ή πράξεων. Η πολιτική διαφωνία μετατράπηκε σε συλλογική δαιμονοποίηση, ακριβώς όπως κάνουν και οι φασίστες.
Το χειρότερο; Ακροδεξιοί ιστότοποι χαιρέτισαν τον αποκλεισμό, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για το ίδιο μίσος, απλώς με διαφορετικό προσωπείο. Στη Ρόδο, νέοι Ισραηλινοί ξυλοκοπήθηκαν, γεγονός που αποδεικνύει ότι το μίσος δεν είναι πλέον μόνο στα λόγια. Είδαμε και συμμορίες στο κέντρο της Αθήνας να ψάχνουν για Ισραηλινούς (Εβραίους). Εν έτει 2025! Κανένα μάθημα από την ιστορία. Άγνοια και σκοταδισμός.
Ένα ακόμα παράδειγμα του πώς ο «ανθρωπισμός» μετατρέπεται εύκολα σε συλλογική απόρριψη είναι το περιστατικό στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς, όπου η ζάπλουτη φιλοπαλαιστίνια ακτιβίστρια Εριέττα Κούρκουλου Λάτση ζήτησε από Ισραηλινή οικογένεια να φύγει, λέγοντας: «Πηγαίνετε πίσω στη χώρα σας, δεν σας θέλουμε εδώ».
Το μίσος δεν καταλαβαίνει από χρήματα ή κοινωνικές τάξεις. Είναι το ίδιο σε όλους. Το περιστατικό δείχνει πόσο γρήγορα η συλλογική τιμωρία αντικαθιστά την ατομική ευθύνη και τον διάλογο.
Ολοκληρωτισμός με πολλά πρόσωπα
Δεν υπάρχουν «καλοί φανατικοί», oύτε φασίστες με ουράνιο τόξο, ούτε ισλαμοαριστεροί με «ανθρωπιστικό» προσωπείο που δικαιολογούν σφαγές αμάχων. Όταν μια πολιτική θέση οδηγεί σε μίσος, αποκλεισμούς και βία, δεν είναι ιδεολογία, είναι ολοκληρωτισμός.
Η Χαμάς που σφάζει, βιάζει και βασανίζει στη Γάζα και η Χρυσή Αυγή που μαχαιρώνει Πακιστανούς στην Αθήνα, μοιράζονται τον ίδιο πυρήνα: την απανθρωποποίηση του Άλλου. Κι όταν κάποιοι προοδευτικοί το αποσιωπούν ή το στηρίζουν, δεν είναι εναλλακτικοί, είναι συνένοχοι.
Εν τω μεταξύ, οι τραγικά παραπλανημένοι Gays for Palestine, Queers for Palestine και Women for Palestine… υποστηρίζουν καθεστώτα, στα οποία αν ζούσαν, θα τους σκότωναν χωρίς δεύτερη σκέψη, λόγω της διαφορετικότητάς τους. Στα μέρη που υπερασπίζονται, οι ομοφυλόφιλοι μαστιγώνονται, οι γυναίκες λιθοβολούνται και οι «αντιφρονούντες» φυλακίζονται. Υπάρχει μια γαλλική έκφραση που λέει «ευτυχώς που η βλακεία δεν σκοτώνει» αλλιώς θα φεύγανε πολλοί από τον μάταιο τούτο κόσμο! Η άγνοια όμως και το μίσος μπορούν να σκοτώσουν.
Η Δημοκρατία δεν έχει άκρα, έχει εχθρούς
Η φιλελεύθερη Δημοκρατία βασίζεται στην ατομική ευθύνη, στο διάλογο και στο σεβασμό της διαφορετικότητας. Όχι στη συλλογική τιμωρία. Όχι στον «καλό» φασισμό. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι ισλαμοαριστεροί και νεοναζί είναι αδέρφια στο ίδιο αντισημιτικό υπόγειο, τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε να υπερασπιστούμε την ελευθερία πριν την καταπιούν οι κραυγές.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα τη δεκαετία του ’30: με φωνές, βία και Νύχτες Κρυστάλλων. Και καταλήξαμε στο Άουσβιτς !
Όλοι οι Δημοκράτες, δεξιοί ή αριστεροί, που πιστεύουμε στον Άνθρωπο, λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στον ολοκληρωτισμό. Από όπου κι αν έρχεται.
