ινδένιο (το) 1. ουσία που εκλύεται κατά τη διαδικασία εκμετάλλευσης νεκρών για πολιτικό όφελος «με το που πλησιάζεις τα γραφεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε πιάνει η μυρωδιά του ινδενίου» 2. εναλλακτικό σχέδιο «πολύ ωραίο το σχέδιό σου, αλλά έχεις κάποιο ινδένιο στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγισες;»
Εμμονή να εκμεταλλευτούν τους νεκρούς
Το παραμύθι του ξυλολίου έχει πάψει πια να συγκινεί αλλά, δυστυχώς, η δίψα της αντιπολίτευσης για εκμετάλλευση των νεκρών των Τεμπών και των συγγενών τους δεν φαίνεται να έχει σβήσει. Έτσι μπαίνει στη ζωή μας το ινδένιο (ή ξυλόλιο Νο 2). Το πρωτάκουσα στην εκπομπή του Σταμάτη του Ζαχαρού από τον βουλευτή του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα, σύντροφο Αυλωνίτη, ο οποίος εμφάνισε την ανίχνευσή του ως τον βασικό λόγο του αιτήματος για εκταφή. Μη με ρωτήσετε τι θα δείξει η ύπαρξη ινδενίου, γιατί ούτε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε να ξέρει. Ας αρκεστούμε στο ότι το παρουσίασε ως κάτι φοβερά σημαντικό· και τώρα που το σκέφτομαι, φυσικά και είναι: εννοώ πως δεν μπορείς να πεις ασήμαντη την εμμονή της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο τους νεκρούς των Τεμπών και τους συγγενείς τους.
Η διορία
«Δυστυχώς πια έχουμε πάρα πολύ λίγο χρόνο. Αν δεν κουνήσει η βελόνα τους επόμενους δύο μήνες, θα έχουμε πρόβλημα να την κουνήσουμε μέχρι τις εκλογές», είπε ο σύντροφος Γερουλάνος με τα γιωργοπαπανδρεϊκά ελληνικά του (αντί για «κουνηθεί η βελόνα», «κουνήσει η βελόνα») και επιτέλους μάθαμε πόση είναι η διορία που δίνουν οι σύντροφοι στον έτοιμο να κυβερνήσει Νίκο Ανδρουλάκη.
Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στις ρίζες του
Όχι μόνο δεν είναι περίεργο που η συντρόφισσα Βαρτελάτου νομίζει ότι 2,5 ευρώ είναι μια αντιπροσωπευτική τιμή για ένα λίτρο γάλα, αλλά είναι και άλλη μία απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στις ρίζες του. Αυτές που το καθιέρωσαν στη συνείδηση όλων μας ως το κόμμα της αστακομακαρονάδας και του χουβαρνταλικιού.
Εξίσου αδίστακτη
Είναι πολύ τυχερός ο σύντροφος Γαβριήλ Σακελλαρίδης που τον τρομάζει ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο εκφράζονται οι δεξιοί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί αν ήταν στη θέση μας, εκτός από την αδίστακτη, λαϊκιστική Δεξιά, θα τον τρόμαζε και η εξίσου αδίστακτη και εξίσου λαϊκιστική Αριστερά, που την τροφοδοτεί σε κάθε ευκαιρία (για να τροφοδοτηθεί κι αυτή με τη σειρά της φυσικά).
