Η είδηση του θανάτου του πολύ αγαπητού στους παλιούς ΟΝΝΕΔίτες συμμαχητή Γιάννη Θεοδωράκη βύθισε το στελεχιακό corpus της παράταξης στη θλίψη. Τα στελέχη της, κυρίως όλοι όσοι πέρασαν κομμάτι της νιότης τους στο θρυλικό κτίριο της Νικηταρά 2-4 και Εμμανουήλ Μπενάκη, αισθάνθηκαν να πλημμυρίζουν από τις θύμησες μιας άλλης εποχής, «πολεμικής» για την οργάνωση. Τότε που αφισοκολλώντας κάναμε την Αθήνα «μπλε» σε χρόνο ντε τε. Τότε που ο Γιάννης Θεοδωράκης, φοιτητής στο ΕΜΠ, στο Τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών, έφτανε εκεί με τη μηχανή του και έμπαινε μέσα φουριόζος, χρησιμοποιώντας αυτά τα φοβερά ασανσέρ με τις μπλε σιδερένιες πόρτες που ανοιγόκλειναν με απίστευτο πάταγο. Πόσοι και πόσες φορές είχαμε κλειστεί μέσα…
Μια βροχή αναμνήσεων
Ο γράφων συντάσσει το κείμενο και παράλληλα διαχειρίζεται μια βροχή αναμνήσεων. Θυμάμαι ακόμα να με φωνάζει ο Γιάννης στην Κυψέλης, ανήμερα των εκλογών του 1993, και να σταματά δίπλα μου με τη μηχανή – στην οποία ήταν καρφωμένη στο πίσω μέρος η σημαία με τον πυρσό, για μια δίλεπτη, βιαστική λόγω της ημέρας, κουβέντα. Αλλες μέρες… Πρόεδρος της πολύ μαζικής και μαχητικής οργάνωσης ήταν τότε ο σημερινός υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης. Κάποιοι στο γραφείο του στη Νικηταρά, εκείνο το βράδυ της 10ης Οκτωβρίου, βλέπαμε για ώρα μαζί του τα αποτελέσματα. Θυμάμαι και τις συναντήσεις μας σε μια ομάδα που είχαμε συστήσει, στην οδό Πιττακού, στην Πλάκα, όπου τότε στεγαζόταν το Οργανωτικό.
Είχαν προηγηθεί πολλά. Με τον Γιάννη Θεοδωράκη υπεύθυνο της νεολαίας στις εκλογές για το εξωτερικό, οργανώθηκε ένα άρτιο δίκτυο επικοινωνίας των φοιτητών στην αλλοδαπή με τα κεντρικά. Η συνεργασία με τους ετεροδημότες ήταν άψογη. Η καλή διάθεση περίσσευε. Οταν έγιναν όσα έγιναν τον Σεπτέμβριο του 1993 και προκηρύχθηκαν οι πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 1993, η ΟΝΝΕΔ κινητοποιήθηκε άμεσα. Οι Ελληνες φοιτητές στη Βρετανία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φίλα προσκείμενοι στην παράταξη (η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έλεγχε απόλυτα τον Σύλλογο Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου, γνωστό ως ΣΕΦΛ), ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στο κάλεσμα. Η τοπική της Νέας Δημοκρατίας στο Λονδίνο πλημμύριζε κάθε βράδυ από κόσμο. Η άφιξη του πάντα επιβλητικού και οργανωτικού Γιάννη Θεοδωράκη στη βρετανική πρωτεύουσα βοήθησε όλους όσοι εξ ημών μετείχαμε στις οργανώσεις Εξωτερικού της ΟΝΝΕΔ να συντονίσουμε αποτελεσματικά τη δράση μας. Ταξίδεψε τότε και αλλού, όπου βρίσκονταν Ελληνες φοιτητές, δίνοντας βέβαια έμφαση στη Βρετανία και στην Ιταλία. Μέρες αξέχαστες, με ενθουσιώδεις αγώνες…
Ο Γιάννης χτυπήθηκε βάναυσα από τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Δεν το έβαλε κάτω όμως, στέλνοντας με τη στάση του και δη επί μακρόν ένα μάθημα σθένους, ένα μάθημα ζωής. Συνέχισε να δίνει το παρών, να συμμετέχει και να μάχεται, να σχολιάζει τα δρώμενα στα κοινωνικά δίκτυα, μπροστάρης όπως ήταν πάντα. Πολύ αγαπητός, όσο μεγάλωνε εξέπεμπε σοφία.
Αγωνιστής της παράταξης
Σε δήλωσή της, η γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Μαρία Συρεγγέλα, επισημαίνει τα εξής: «Η οικογένεια της Νέας Δημοκρατίας αποχαιρετά με θλίψη τον Γιάννη Θεοδωράκη, έναν μεγάλο αγωνιστή της παράταξης και μαχητή της ζωής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενταγμένος από τα νεανικά του χρόνια στη Νέα Δημοκρατία, ως φοιτητής διετέλεσε υπεύθυνος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Αγρονόμων Τοπογράφων ΕΜΠ, Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Αγρονόμων Τοπογράφων ΕΜΠ, υπεύθυνος των Οργανώσεων Εξωτερικού ΟΝΝΕΔ και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της ΟΝΝΕΔ και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ.
Την πλούσια συνδικαλιστική, πολιτική και κοινωνική του δράση δεν μπόρεσε να ανακόψει η σκλήρυνση κατά πλάκας, από την οποία χτυπήθηκε εδώ και δεκαετίες και που τον καθήλωσε τα τελευταία είκοσι χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο. Το 2007, μάλιστα, εξελέγη πρόεδρος της Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ενώ ασχολήθηκε ενεργά και με τις κομματικές οργανώσεις ως Πρόεδρος της ΕΚΟ Μηχανικών και υπεύθυνος του τμήματος νέων συνδικαλιστών της Γραμματείας Συνδικαλισμού της Νέας Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, και έχοντας πάντα ως γνώμονα την προσφορά προς τους συνανθρώπους μας, έγινε ενεργό στέλεχος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων και Πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας. Σε όλη του τη ζωή, ο Γιάννης Θεοδωράκης ξεχώρισε για το ήθος, την καλοσύνη, τη μαχητικότητα και την αξιοπρέπειά του και θα αποτελεί σπουδαίο παράδειγμα για τη γενναιότητα και την αισιοδοξία με την οποία αντιμετώπισε την ασθένειά του. Στην οικογένειά του και στους οικείους του απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια».
Τον Γιάννη Θεοδωράκη, που έφυγε για το τελευταίο ταξίδι, αποχαιρέτισαν χθες το απόγευμα στο Γ΄ Κοιμητήριο Αθηνών, οι συγγενείς, φίλοι και συμμαχητές του. Γιάννη, καλό σου ταξίδι στο φως.
