19 Μαΐου. Μια μέρα που η Ιστορία ουρλιάζει από τον πόνο. Μια μέρα που δεν επιδέχεται σιωπή, ούτε αδιαφορία. Είναι η ημέρα που θυμόμαστε. Τις κραυγές. Το αίμα. Τους ξεριζωμούς. Τα πρόσωπα που χάθηκαν χωρίς τάφο, τις ψυχές που έμειναν να περιπλανιούνται πάνω από τον Πόντο, ζητώντας δικαίωση.
Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλώς μια τραγωδία. Είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πάνω από 350.000 ψυχές εξολοθρεύτηκαν από τον τουρκικό εθνικισμό, όχι για κάτι που έκαναν, αλλά για αυτό που ήταν. Γιατί μιλούσαν ελληνικά. Γιατί βάφτιζαν τα παιδιά τους με ελληνικά ονόματα. Γιατί έψελναν στα ποντιακά.
Παιδιά σφαγμένα μπροστά στις μάνες τους. Άντρες κρεμασμένοι στις πλατείες. Γυναίκες ατιμασμένες και έπειτα πεταμένες στα ποτάμια. Ολόκληρα χωριά που έγιναν στάχτη. Μια κουλτούρα αιώνων, μια ιστορία, ένας τρόπος ζωής - διαλυμένος, ξεσκισμένος, μα όχι λησμονημένος.
Και οι νεκροί; Δεν έφυγαν. Είναι εδώ. Μας κοιτούν. Μας ρωτούν:
«Θα μας θυμάστε ή θα μας προδώσετε με τη σιωπή σας;»
«Θα φωνάξετε για εμάς ή θα αφήσετε τη λήθη να μας σκεπάσει;»
Οι νεκροί ζητούν δικαίωση. Όχι εκδίκηση — δικαίωση.
Και εμείς; Εμείς που μείναμε; Τι κάνουμε κάθε 19 Μαΐου; Στεκόμαστε μπροστά σε μνημεία και καταθέτουμε στεφάνια. Αναρτούμε σημαίες, λέμε δυο λόγια για τη μνήμη των νεκρών. Μα δεν αρκεί. Η μνήμη δεν είναι τελετή. Είναι στάση ζωής. Είναι φλόγα που δεν πρέπει να σβήσει.
Αν ξεχάσουμε, αν συμβιβαστούμε, αν κουραστούμε να φωνάζουμε, τότε ναι — οι νεκροί θα πεθάνουν για δεύτερη φορά.
Δεν είναι θέμα παρελθόντος. Είναι ζήτημα δικαίου. Το αίμα των Ποντίων φωνάζει ακόμα. Ζητά αναγνώριση. Ζητά συγγνώμη. Όχι από εμάς, αλλά από εκείνους που έκαναν τα εγκλήματα και ακόμη αρνούνται να τα παραδεχτούν.
Δεν υπάρχει συγχώρεση χωρίς παραδοχή. Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς αλήθεια.
Σήμερα, δακρύζουμε. Μα αύριο, συνεχίζουμε. Διεκδικούμε. Τιμούμε. Διδάσκουμε στα παιδιά μας πως δεν είμαστε απλώς απόγονοι προσφύγων, αλλά συνεχιστές μιας ιστορίας που δεν λύγισε.
Γιατί οι Πόντιοι δεν ξεχνούν. Γιατί η σιωπή δεν είναι επιλογή. Γιατί η μνήμη είναι καθήκον.
Γιατί οι νεκροί ζητούν να τους κρατήσουμε ζωντανούς. Και δεν θα τους προδώσουμε.
Αιωνία τους η μνήμη. Ζωντανή η φλόγα τους.
