Στις 19 Μαΐου 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και με την καθοδήγηση Γερμανών και Σοβιετικών, ξεκινάει η δεύτερη και πιο αιματηρή φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Μέχρι το 1922, περισσότεροι από 200.000 εξοντώνονται, ενώ, σύμφωνα με αρκετές ιστορικές πηγές, ο αριθμός φτάνει τις 350.000. Οσοι επέζησαν βρήκαν καταφύγιο είτε στη Νότια Ρωσία είτε στην καθημαγμένη Ελλάδα του Μεσοπολέμου, όπου συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση της, αλλάζοντας παράλληλα τη δημογραφική και κοινωνική φυσιογνωμία Μακεδονίας και Θράκης.
Χρειάστηκε να περάσουν 75 χρόνια μέχρι η Βουλή να ψηφίσει ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Η Τουρκία του Κεμάλ ποτέ δεν παραδέχθηκε τις θηριωδίες. Ούτε όμως η Τουρκία του Ερντογάν δείχνει πρόθεση συμφιλίωσης με την ιστορία ή με το Διεθνές Δίκαιο. Αντιθέτως, κλιμακώνει την επιθετικότητά της με τρόπο που προκαλεί βαθιά ανησυχία και υπονομεύει την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.
Αμφισβητεί διαρκώς την ελληνική και κυπριακή κυριαρχία, επιχειρώντας αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και δημιουργώντας «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Απειλεί την Ελλάδα με casus belli, κατέχει στρατιωτικά το 40% της Κύπρου, συμπράττει ανοιχτά με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, εξαπολύει συνεχώς απειλές κατά του Ισραήλ, ενισχύει την επεκτατική της ατζέντα σε Λιβύη, Συρία, Καύκασο και Βαλκάνια.
Κάποιος θα περίμενε ένα ευρωατλαντικό μέτωπο αντίδρασης, όμως η Τουρκία επιβραβεύεται, ενώ Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλούν για «αναπόφευκτη ανάγκη συνεργασίας» και ένταξη στο νέο σύστημα ευρωπαϊκής ασφάλειας. Ο πρόεδρος Τραμπ μοίραζε εύσημα στον «σκληρό αλλά απαραίτητο» Ερντογάν, αδιαφορώντας για τις… εντυπωσιακές επιδόσεις του στις διώξεις πολιτικών του αντιπάλων, δημοσιογράφων, αντιφρονούντων και μειονοτήτων.
Η υποκρισία αυτή δεν είναι απλώς προσβολή στη μνήμη των θυμάτων, είναι και στρατηγικό λάθος. Η Δύση νομιμοποιεί τον αυταρχικό αναθεωρητή ταραξία, επενδύοντας στην ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία μπορεί να εξημερωθεί με διπλωματικά χάδια και γεωπολιτικά ανταλλάγματα. Ομως η Αγκυρα από τις γενοκτονίες, πέρασε στα drones και στις παράνομες NAVTEX.
Η 19η Μαΐου είναι πολύ περισσότερα από μια επέτειος. Είναι η φωνή των νεκρών αλλά και προειδοποίηση για τους ζωντανούς. Διότι, όταν η ιστορία αποσιωπάται, επαναλαμβάνεται. Και όταν οι ένοχοι απολαμβάνουν ασυλία, τότε ο κύκλος της βίας ανακυκλώνεται! Το έθεσε ξεκάθαρα ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής: «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο». Και όσο η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια, το μητρώο αυτό μεγαλώνει!
