Λίγες ώρες έμειναν για να ανοίξουν οι κάλπες και ουδείς πλέον μπορεί να ισχυριστεί πως «δεν γνώριζα», «δεν ήξερα» και «δεν το είχα φανταστεί» προκειμένου να «δικαιολογήσει» μία ψήφο διαμαρτυρίας ή και συνειδητής αποχής.
Η Κυριακή 21 Μαΐου αναμένεται να αποτελέσει ημέρα-σταθμός για τον τόπο, μιας και το «γαλατικό χωριό», που τα προηγούμενα έτη της «αριστερής παρένθεσης» είχε καταντήσει περίγελος στους διαδρόμους των Βρυξελλών, κατόρθωσε να βγει νικητής και με σταθερά και τολμηρά βήματα να αντεπεξέλθει στις κρίσιμες προκλήσεις των ιδιαίτερα τρομακτικών καιρών που ζούμε.
Το μόνο που απομένει για να συμπληρωθεί το προαναφερόμενο τρίπτυχο είναι… το μπροστά!
Μπροστά λοιπόν για μία Ελλάδα που δεν αρέσκεται σε δικαιολογίες και ιδεολογίες-απολιθώματα με απολυταρχικά στοιχεία ούτε και σε πολιτικές που επικροτούν τη σήψη, παρακμή και αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού που υπέφερε τα χρόνια της «επαναστατικής δημιουργικής ασάφειας».
Η τελευταία μάλιστα επιχειρεί να επιστρέψει ξανά στο προσκήνιο. Δεύτερη ευκαιρία ζητεί μεταξύ άλλων. «Πολιτική αυτοκτονία» θα συζητούσαν πιθανότατα αξιωματούχοι σε Βερολίνο και Βρυξέλλες ακούγοντας τις τρελές και ανεφάρμοστες ιδέες τους, ας μου επιτραπεί να προσθέσω.
Ας μη γελιόμαστε: το διακύβευμα των εκλογών είναι εξαιρετικά σημαντικό. Από τη μια ελλοχεύει ο κίνδυνος να επιστρέψουν και να διαχειρίζονται την τύχη της χώρας, από «το παράθυρο… της απλής αναλογικής», πολιτικοί που είχαν σχεδιάσει ακριβώς το 2018 πώς θα ναρκοθετήσουν την πατρίδα στον βωμό της καρέκλας το 2023, και από την άλλη βρίσκεται επί τάπητος η χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα.
Μια ευκαιρία για να προχωρήσει μπροστά η χώρα μας, δίχως βαρίδια, κορονοϊούς και πολέμους που αναμένεται να τελειώσουν σύντομα επί του πρακτέου.
Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειωθεί πως πλέον υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα οικονομικά προγράμματα, στα οποία η χώρα μας -ούσα πρώτη στην αρχική απορρόφηση- «δεν θα πρέπει να βάλει το χέρι στο μέλι», αλλά με σχέδιο και ουσιαστική κοστολόγηση οφείλει να διεκδικήσει αυτό που δικαιωματικά της αξίζει.
Μην απατάστε: η τετραετία που έρχεται αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας «να καθίσει ισότιμα στο τραπέζι των μεγάλων» έπειτα από το «μεγάλο φαγοπότι και την επίπλαστη οικονομική πραγματικότητα των προηγούμενων δεκαετιών».
Στη νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργείται, η τύχη, ο Θεός, ή όπως αλλιώς επιθυμεί να το αποκαλεί ο καθένας, έφερε στη διακυβέρνηση του τόπου έναν σοβαρό άνθρωπο με κοστολογημένο πρόγραμμα - μα κυρίως γνώσεις και κύρος για να μεταμορφώσει και να διασώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί από τις «μαύρες ημέρες του Αλέξη».
Αποτελεί χρέος και ύψιστη ευθύνη να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι ευθύνης και σοβαρότητας και να μην αποστατήσουμε παρασυρόμενοι από δημαγωγικές φωνές που ούτε νοιάζονται ούτε θέλουν την ευημερία της μεσαίας αστικής τάξης.
Alea jacta est. Εσείς τι θα πράξετε;
