Η πρόσφατη προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία αποτελεί μια εξέλιξη που ξεπερνά τα όρια μιας απλής πολιτικής μετακίνησης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τα τελευταία χρόνια, έχει διαμορφώσει μια στρατηγική που καθιστά τη Νέα Δημοκρατία χώρο ανοιχτό σε δυνάμεις του κέντρου, επιχειρώντας να εδραιώσει μια φιλελεύθερη πολιτική κουλτούρα με προσανατολισμό στις μεταρρυθμίσεις.
Το στοιχείο αυτό δεν είναι καινούργιο. Ήδη από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, η Νέα Δημοκρατία είχε καταφέρει να ενσωματώσει στελέχη με πασοκικό παρελθόν, δημιουργώντας ένα ευρύτερο μωσαϊκό πολιτικών ταυτοτήτων. Η ένταξη προσώπων που είχαν διακριθεί στο ΠΑΣΟΚ και συνέχισαν να υπηρετούν τη δημόσια ζωή μέσα από τη Νέα Δημοκρατία ενισχύει την εικόνα ενός κόμματος που υπερβαίνει τα παραδοσιακά κομματικά σύνορα.
Η κίνηση Λοβέρδου έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την πορεία. Δεν πρόκειται μόνο για προσωπική επιλογή, αλλά για ένδειξη πως το κεντρώο ακροατήριο, σε σημαντικό βαθμό, βρίσκει στη Νέα Δημοκρατία μια πιο σταθερή πολιτική στέγη. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι διττό: αφενός ότι η φιλελεύθερη διακυβέρνηση μπορεί να συγκεντρώσει γύρω της ανθρώπους με διαφορετική πολιτική αφετηρία, αφετέρου ότι η παράταξη διατηρεί μια πολυσυλλεκτική ταυτότητα, προσανατολισμένη στην αποτελεσματικότητα και τον εκσυγχρονισμό.
Σε μια συγκυρία όπου τα παραδοσιακά σύνορα των κομμάτων δείχνουν να θολώνουν, η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να εδραιωθεί ως ο κύριος πόλος έλξης για όσους επιθυμούν σταθερότητα, θεσμική συνέχεια και προοπτική ανάπτυξης. Η ένταξη του Λοβέρδου απλώς φωτίζει μια τάση που είχε ήδη ξεκινήσει.
