«Το κακό εύκολα καταπνίγεται στη γέννησή του, αλλά μεγαλώνει και δυναμώνει με την ανοχή», είπε πει ο Κικέρων.
Τα είχε πει ο Κώστας Σημίτης για τις πολλές Ελλάδες, αλλά τότε πέσανε να τον φάνε.
Για παράδειγμα, υπάρχει, σήμερα, η Ελλάδα της κανονικότητας και δίπλα της υπάρχει και η «ελλάδα» της τοξικότητας, του μίσους, του τυφλού φανατισμού και της εχθροπάθειας.
Υπάρχει η Ελλάδα που προχωρά με τα προβλήματά της και υπάρχει και η «ελλάδα» της χυδαιότητας.
Υπάρχει η Ελλάδα της δικαιοσύνης και υπάρχει και η «ελλάδα» που ονειρεύεται «δίκες Μόσχας» και «λαϊκά δικαστήρια».
Υπάρχει η Ελλάδα που δεν ανέχεται πολιτικές σκευωρίες τύπου Novartis και υπάρχει και η «ελλάδα» του κατσαπλιαδιστάν.
Υπάρχει η Ελλάδα της προκοπής και της αξιοπρέπειας και υπάρχει και η «ελλάδα» της συκοφαντίας και των «πληρωμένων πιστολιών» που πυροβολούν όσους δεν «προσκυνούν» το «σταλινικό καθεστώς».
Υπάρχει η Ελλάδα της ευρωπαϊκής οικογένειας και υπάρχει και η «ελλάδα» που έχει πρότυπό της τη Βενεζουέλα και τη Ρωσία του δικτάτορα Πούτιν. Ετσι κι αλλιώς, ο φασισμός δεν έχει χρώμα. Μαύρος ή κόκκινος το ίδιο είναι.
Τέλος, υπάρχει μαζί με την κανονική Ελλάδα και η «ελλάδα» της παρακμής, του δικαστικού παρακράτους και της λούμπεν παραδημοσιογραφίας που άνθησε τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπέρασμα: καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά μην έχουν την απαίτηση αυτοί οι «εργάτες της λάσπης» κι όλα αυτά τα πολιτικά και δημοσιογραφικά σκύβαλα να θέλουν να φέρουν την κανονική Ελλάδα στα μέτρα τους.
Υγ.: Στις εκλογές στην κανονική Ελλάδα ψηφίζουν οι πολίτες. Ο λαός είναι αυτός που με την ψήφο του αποφασίζει ποια κυβέρνηση θέλει. Ναι, ψηφίζουν και τα σταλινικά φασιστάκια και οι εχθροί της Δημοκρατίας, αλλά είναι θλιβερή και λούμπεν μειοψηφία. Κυριακή, κοντή γιορτή για τις εκλογές…
