Για δεκαετίες, η Ελλάδα άκουγε για «ενεργειακά οράματα» που έμεναν στο χαρτί. Αγωγοί που δεν ολοκληρώνονταν, επενδύσεις που δεν προχωρούσαν, και μια αέναη συζήτηση για το αν μπορούμε να γίνουμε «ενεργειακός κόμβος» χωρίς ποτέ να τολμήσουμε πραγματικά. Πλέον, για πρώτη φορά, αυτή η κουβέντα έχει αποκτήσει περιεχόμενο και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει βάλει σε εφαρμογή μια πολιτική με στρατηγική συνέχεια, διεθνείς συνεργασίες και καθαρή στόχευση: να καταστήσει την Ελλάδα πυλώνα ενεργειακής ασφάλειας για την περιοχή. Από τους αγωγούς φυσικού αερίου και τα έργα αποθήκευσης έως τη μεγάλη στροφή στις ανανεώσιμες πηγές, για πρώτη φορά το ενεργειακό αφήγημα συνοδεύεται από πράξεις.
Η ενεργειακή αυτάρκεια δεν είναι απλώς οικονομικό θέμα, είναι και ζήτημα εθνικής κυριαρχίας. Όταν μια χώρα μπορεί να παράγει, να αποθηκεύει και να εξάγει ενέργεια, αποκτά «φωνή» στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο. Και αυτή η φωνή σήμερα ακούγεται πιο καθαρά από ποτέ, γιατί υπάρχει σχέδιο, υπάρχει επένδυση, υπάρχει συνέπεια.
Φυσικά, οι προκλήσεις δεν λείπουν και οι ισορροπίες ανάμεσα στην πράσινη μετάβαση και στην οικονομική ρεαλιστικότητα είναι λεπτές. Όμως η Ελλάδα, πλέον δεν μένει ουδέτερη, κατάφερε να τα ισορροπήσει για να μπορούν να συνυπάρξουν με σταθερή πολιτική βούληση -ακριβώς αυτή που δείχνει η σημερινή κυβέρνηση.
«Ενέργεια, λοιπόν, ναι.»... Αυτό είναι το σύνθημα. Όχι θεωρία, μόνο πράξεις με την Ελλάδα να έχει μπει ξανά στον ενεργειακό χάρτη, αυτή τη φορά όχι ως θεατής, αλλά ως παίκτης. Και αυτό, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της πολιτικής σταθερότητας που χτίστηκε με κόπο τα τελευταία χρόνια.
Η ενέργεια δεν είναι πια η αδυναμία μας, έχει γίνει το νέο μας χαρτί ισχύος, και αυτή τη φορά, η Ελλάδα τραβάει φουλ του άσσου και κερδίζει.
