Η Χαμάς επέστρεψε στη Γάζα. Όχι για να απελευθερώσει τον λαό της, αλλά για να εκτελέσει όσους θεωρεί «αντιφρονούντες». Μετά τη συμφωνία Τραμπ, ο πόλεμος με το Ισραήλ πάγωσε, όμως στη θέση του γεννήθηκε ένας άλλος: ένας εμφύλιος μεταξύ της Χαμάς και τεσσάρων φατριών που διεκδικούν την εξουσία στα ερείπια. Σφαίρες, εκκαθαρίσεις και δημόσιες εκτελέσεις — στο όνομα, φυσικά, της «αντίστασης».
Και τώρα; Σιωπή. Οι ίδιοι «αλληλέγγυοι» που μέχρι χθες έβλεπαν τη Χαμάς σαν ρομαντική επαναστατική οργάνωση, εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο. Οι σημαίες «Free Palestine» μπαίνουν στο συρτάρι, τα συνθήματα μένουν ξεθωριασμένα στα πανό, κι εκείνοι που κατήγγελλαν το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου, αδυνατούν να ψελλίσουν λέξη για τις δολοφονίες Παλαιστινίων από Παλαιστινίους.
Γιατί τώρα τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Δεν υπάρχει πια «καλός» και «κακός» — μόνο ένας θίασος φατριών που σφάζονται για την εξουσία, κι ένας λαός εγκλωβισμένος ανάμεσα στους «σωτήρες» του. Η Χαμάς, που υποτίθεται πως πολεμούσε για ελευθερία, πολεμά για κυριαρχία. Και οι αλληλέγγυοι της Δύσης, που κάποτε έκλαιγαν με σημαίες και hashtags, τώρα αποφεύγουν να κοιτάξουν την πραγματικότητα στα μάτια.
Αυτή η «αντίσταση» δεν απελευθερώνει — καταπίνει. Και το πιο τραγικό είναι ότι όσοι την αποθέωσαν, δεν νιώθουν καν την ανάγκη να απολογηθούν. Ίσως γιατί στο μυαλό τους η Χαμάς παραμένει κάτι το «επαναστατικό», όσο κι αν οι σφαίρες της πέφτουν πια πάνω στους ίδιους τους Παλαιστινίους.
Στη Γάζα, η Χαμάς εκτελεί Παλαιστίνιους.
Κι οι αλληλέγγυοι; Αγνοούνται.
