Η δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό, πατώντας τον επί σχεδόν εννιά λεπτά στο λαιμό με το γόνατο, παρά το απεγνωσμένο “δεν μπορώ να αναπνεύσω”, δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Οι δυο κόρες του δεν θα είναι τα μόνα παιδιά που περιμένουν τον πατέρα τους να γυρίσει σπίτι, χωρίς αυτό να συμβεί ποτέ, “μετρώντας” τις ψυχικές συνέπειες της αδικίας και των διακρίσεων της αστυνομική βίας για την υπόλοιπη ζωή τους. Και η κοινωνία θα συνεχίζει να κουβαλά το φρικτό αποτύπωμα μιας ρατσιστικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς, που, σε ό,τι αφορά τη Μινεάπολη, εδράζεται στην φυλετική γεωγραφία της πόλης, όπως αυτή αποτυπώνεται σε νομικές ρήτρες και συμβόλαια γης τα οποία απέκλειαν τους Αφροαμερικανούς από την ιδιοκτησία ακινήτων, δείγμα λευκής υπεροχής.
Περίπου 1 στους 1.000 μαύρους στις ΗΠΑ αναμένεται να δολοφονηθεί από την αστυνομία, σύμφωνα με στοιχεία του PNAS (Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας των ΗΠΑ), τα οποία καταδεικνύουν την αστυνομική βία ως την κυριότερη αιτία θανάτου κυρίως για τους νέους άνδρες, μεταξύ 20 και 35 ετών. O κίνδυνος αυτός είναι κατά περίπου 2,5 φορές υψηλότερος για τους μαύρους απ’ ό,τι για τους λευκούς.
Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 2019, με στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, οι αιτίες θανάτου για τους μαύρους διαμορφώνονται ως εξής:
Αιτία θανάτου Ρυθμός θνησιμότητας
Προσβολή 94.2
Ατυχήματα 52.1
Αυτοκτονία 17.5
Καρδιακή ασθένεια 14
HIV 6.8
Καρκίνος 6.2
Αστυνομική χρήση βίας 3.4
Διαβήτης 2.8
Γρίπη και πνευμονία 2
Χρόνια αναπνευστική νόσος 2
Εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις 1.9
Τα ετήσια ποσοστά θνησιμότητας αναφέρονται ως θάνατοι ανά 100.000 μαύρους, ηλικίας 25 έως 29 ετών. Το ποσοστό θνησιμότητας από τη χρήση αστυνομικής βίας αφορά το διάστημα 2013-2018.
Σύμφωνα με ανάλυση της Washington Post , οι μαύροι Αμερικανοί επηρεάζονται δυσανάλογα από την αστυνομική βία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα δεδομένα αναφέρονται συγκεκριμένα σε πυροβολισμούς της αστυνομίας και βασίζονται κυρίως σε λογαριασμούς ειδήσεων, δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αστυνομικές αναφορές. Από την 1η Ιανουαρίου 2015, 4.728 άνθρωποι έχουν πεθάνει από πυροβολισμούς της αστυνομίας και περίπου οι μισοί, 2.385, ήταν λευκοί. 1.252 ήταν μαύροι, 877 ήταν Ισπανόφωνοι και 214 ήταν από άλλες φυλετικές ομάδες. Ωστόσο, ως μερίδιο του πληθυσμού, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Οι μαύροι Αμερικανοί αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 13% του πληθυσμού των ΗΠΑ, αλλά το ποσοστό με τον οποίο πυροβολούνται και σκοτώνονται από την αστυνομία είναι διπλάσιο από το ποσοστό για τους λευκούς Αμερικανούς.
Πρόβλημα δημόσιας υγείας
Οι επιστήμονες, εν τω μεταξύ, μελετούν όλο και περισσότερο την αστυνομική βία ως πρόβλημα δημόσιας υγείας με μακροχρόνιες βλάβες που εκτείνονται πολύ πέρα από το αρχικό θύμα. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Lancet, τον Ιούνιο του 2018, διαπίστωσε ότι η αστυνομική βία συνδέεται με την αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη και το χρόνιο άγχος, για τους μαύρους που ζουν σε πολιτεία όπου έγινε δολοφονία, καθώς διακρίνονται ως εγγενώς ύποπτοι.
Δείγμα λευκής υπεροχής η ιδιοκτησία
Η Μινεάπολη, όπου ζούσε ο Τζορτζ Φλόιντ, είναι μία πόλη διαχωρισμένη και από τις χειρότερες να ζει κάποιος Αφροαμερικανός, με συχνά φαινόμενα αστυνομικού ρατσισμού. Οι φυλετικές διακρίσεις καταγράφονται σε ιδιοκτησιακές πράξεις που εξυπηρετούσαν το στόχο να είναι παράνομο για ανθρώπους που δεν είναι λευκοί να ζουν σε αυτό το κομμάτι γης.
Χαρακτηριστικά ο Kirsten Delegard, ιστορικός και διευθυντής του Mapping Prejudice, ενός έργου του Πανεπιστημίου της Μινεσότα που έχει σχεδιάσει τις τοποθεσίες των φυλετικών συμβάσεων – νομικές ρήτρες που εισάγονται σε πράξεις ιδιοκτησίας που κράτησε αυτή τη γη για αποκλειστική χρήση από λευκούς – σημειώνει στο mappingprejudice.org ότι αυτές ξεκίνησαν στην Καλιφόρνια το 1880 και στις αρχές του εικοστού αιώνα είχαν εξαπλωθεί στα βόρεια της πόλης. Η πρώτη φυλετική διαθήκη καταγράφηκε το 1910 στη Νότια Μινεάπολη, όταν ο Χένρι και ο Λεονόρα Σκοτ πούλησαν ένα ακίνητο στην 35η Λεωφόρο Νότου στον Νέλ Άντερσον. Η πράξη όριζε ότι “οι χώροι δεν θα μεταφερθούν, υποθηκευτούν ή εκμισθωθούν σε κανένα πρόσωπο ή πρόσωπα Κινέζικου, Ιαπωνικού, Μαυριτανικού, Τουρκικού, Νέγκρου, Μογγολικού ή Αφρικανικού αίματος ή καταγωγής”.
Τα στοιχεία της κομητείας Hennepin από τη βάση δεδομένων της, με ψηφιοποιημένες πράξεις ιδιοκτησίας, δείχνουν τον δομικό ρατσισμό που είναι ενσωματωμένος και στο φυσικό τοπίο της Μινεάπολης. Σύμφωνα με τον Kirsten Delegard, ο χάρτες που προέκυψαν από σχετική έρευνα προκαλούν ερωτήματα που εκτείνονται πέρα από το θέμα της στέγασης και αγγίζουν το ζήτημα του δημόσιου χώρου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γειτονιές που βλέπουν τα πάρκα παρουσιάζουν την υψηλότερη συγκέντρωση φυλετικών συμβάσεων, που σημαίνει ότι η πρόσβαση δεν είναι η ίδια για όλους.
Οι αρχικές απεικονίσεις που δημιουργήθηκαν από το Mapping Prejudice δείχνουν ότι ορισμένοι από τους πιο επιθυμητούς χώρους πρασίνου στην πόλη δακτυλιώθηκαν από κατοικημένες περιοχές που απαγόρευαν σε έγχρωμους ανθρώπους να αποκτήσουν κατοικία. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αόρατο φυλετικό κορδόνι γύρω από τα αστικά κοινά σημεία της πόλης.
