ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Νίκος Βούτσης μας είπε περίπου ότι, κανείς δεν μπορεί να βάλει την Αριστερά στο περιθώριο. Δεν μας θέλετε στην εξουσία, είπε απευθυνόμενος στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. «Αμ δε», ολοκλήρωσε με ύφος βετεράνου που ζέστανε την καρέκλα του προέδρου της βουλής μια ολόκληρη κοινοβουλευτική περίοδο.
Του Χάρη Παυλίδη
Είναι προφανές ότι ο κ. Βούτσης έχει κενό μνήμης. Η Αριστερά που εκπροσωπεί, ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, παραμένει στο περιθώριο. Ήταν και συνεχίζει να είναι περιθώριο. Εκτός κι αν θεωρεί ότι τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η Αριστερά που έχει στο μυαλό του. Ο τέως πρόεδρος της βουλής λησμονεί ότι η Αριστερά που νομίζει ότι είναι παράταξη, δεν είναι παρά ένα κόμμα του 3%.
Σ’ αυτή την Αριστερά έχει καθηλωθεί ψυχοπνευματικά ο κ. Βούτσης, παραβλέποντας προσθήκες τύπου Ραγκούση και Τζάκρη για ευνόητους λόγους. Υπό μια έννοια ο κ. Βούτσης διεκδικεί έναν ρόλο σοφού γέροντα της Αριστεράς που μοιράζει σοφές συμβουλές. Υπό μια άλλη έννοια επιχειρεί να αυτοαναγορευθεί σε τιμητή του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος.
Ωστόσο ο κ. Βούτσης δεν διαφέρει σε πολλά πράγματα με τον κ. Πολάκη, παρά μόνο στην εκφορά του λόγου. Κάπως έτσι θα είναι και μετά από μερικές δεκαετίες και ο κ. Τζανακόπουλος, ή αν προτιμάτε ο κ. Βούτσης του ΚΚΕ εσωτερικού είναι ο σημερινός κ. Τζανακόπουλος.
Για να μην κουραζόμαστε, όλοι αυτοί κρύβουν έναν μικρό Στάλιν πίσω από το… φλογερό τους πάθος για τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα. Κι αυτόν τον μικρό Στάλιν τον εμφάνισαν στη βουλή, υπερασπιζόμενοι το παραδικαστικό κύκλωμα και τις άθλιες μεδοδεύσεις που είχαν στόχο τη διάλυση του πολιτικού συστήματος.
Συνεπώς και επι του αρχικού ερωτήματος, πράγματι κανείς δεν μπορεί να βάλει την Αριστερά στο περιθώριο. Φροντίζουν γι αυτό τα ιστορικά στελέχη της, αλλά και τα μικρά σταλινάκια.
