Αυτό που μέχρι πριν από λίγο καιρό έμοιαζε αδιανόητο, δηλαδή η Aκροδεξιά να κυβερνά στη Γαλλία, είναι πλέον πραγματικότητα. Η οποία όλα δείχνουν ότι θα επικυρωθεί στον β’ γύρο των βουλευτικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής, καθώς τα αποτελέσματα του α’ γύρου επιβεβαίωσαν τις δημοσκοπήσεις και ανέδειξαν πρώτη δύναμη την Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και του υποψηφίου πρωθυπουργού, Ζορντάν Μπαρντελά.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Το θρίλερ ωστόσο θα κρατήσει σίγουρα έως το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής, καθώς το ιδιόμορφο εκλογικό σύστημα για την ανάδειξη της Εθνοσυνέλευσης δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η ισορροπία στην κάλπη θα ταυτιστεί με την ισορροπία ως προς τις έδρες που θα κερδίσει κάθε κόμμα ούτε ως προς το σχηματισμό κυβέρνησης. Ασφαλώς το προβάδισμα των ακροδεξιών τούς δίνει το πάνω χέρι και στον σχηματισμό κυβέρνησης, όμως όλα θα κριθούν από τις τελικές ισορροπίες και τα «μαθηματικά» των εδρών.
Hδη, 39 βουλευτές του Εθνικού Συναγερμού έχουν κερδίσει την έδρα από τον α’ γύρο και 32 από το συνασπισμό Πρασίνων-Αριστεράς που βρέθηκε στη δεύτερη θέση, αφήνοντας στην τρίτη το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν και εξ αυτού του λόγου τον καθιστούν μεγάλο χαμένο της εκλογικής αναμέτρησης – ιδίως ως προς το ρίσκο που πήρε να οδηγήσει τη Γαλλία σε πρόωρες εκλογές-εξπρές μετά τις ευρωεκλογές, γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο σενάριο για τον ίδιο και το κόμμα του είναι αυτό που επιβεβαιώθηκε στις κάλπες της Κυριακής.
Ο Μακρόν τώρα, όπως επισημαίνουν και οι αναλυτές, αναμένεται να εισπράξει ακόμη μεγαλύτερη οργή από το εκλογικό σώμα για το γεγονός ότι η Γαλλία εισέρχεται σε περίοδο αναταράξεων και κατ’ ουσίαν σε αχαρτογράφητα νερά ως προς τη στάση που θα κρατήσει η Εθνική Συσπείρωση ως κυβέρνηση και αυτή την εκρηκτική συγκατοίκηση του Μακρόν ως πρόεδρο με τον Μπαρντελά ως πρωθυπουργό, καθοδηγούμενο ασφαλώς από τη Λεπέν.
Οι... διευκολύνσεις
Το κρίσιμο ερώτημα ωστόσο είναι πώς θα εξελιχθούν οι λεγόμενες τριγωνικές αναμετρήσεις του β’ γύρου. Εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν υποψήφιοι και της Αριστεράς και του Μακρόν απέναντι σ’ αυτόν της Εθνικής Συσπείρωσης και εάν θα υπάρξουν ακόμη και αποχωρήσεις του τρίτου για να διευκολυνθεί ο δεύτερος να νικήσει τον υποψήφιο της Aκροδεξιάς.
Σε κάθε περίπτωση καθοριστικός είναι ο ρόλος των ψηφοφόρων, οι οποίοι είναι εκείνοι που θα με την ψήφο τους θα καθορίσουν το αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως των σχεδιασμών που κάνουν τα κομματικά επιτελεία. Και φυσικά εάν θα επιβεβαιωθεί και στον β’ γύρο το μεγάλο ποσοστό συμμετοχής.
Η σπαζοκεφαλιά των συμμαχιών
Ισως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εκλογικής αναμέτρησης ήταν η εντυπωσιακή συμμετοχή, η οποία ξεπέρασε το 65% και επιβεβαίωσε την πόλωση της γαλλικής κοινωνίας και την ανησυχία της για τα προβλήματα της μετανάστευσης, της εγκληματικότητας και της ακρίβειας, τα οποία, σε συνδυασμό με την αδυναμία της κυβέρνησης Μακρόν να τα αντιμετωπίσει, εκμεταλλεύτηκε η Ακροδεξιά.
Με άλλα λόγια, δεν έγινε ξαφνικά… ακροδεξιά η γαλλική κοινωνία, αλλά υποχρεώθηκε σε αυτή την επιλογή από τις συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνεται από την κρίση ταυτότητας των παραδοσιακών κομμάτων –συμπεριλαμβανομένου και εκείνο του Μακρόν– και την ετερόκλητη σύνθεση των ψηφοφόρων της Εθνικής Συσπείρωσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η παραδοσιακή «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στην (γκολική) Δεξιά και στην Αριστερά είναι ξεπερασμένη εκ του αποτελέσματος και παραμένει αμφίβολο εάν η επίκληση του κινδύνου να κυβερνήσει η Ακροδεξιά μπορεί να συσπειρώσει όλους τους άλλους απέναντί της. Το κρίσιμο ερώτημα συνεπώς είναι ποια στάση θα κρατήσει το κόμμα του Μακρόν στις εκλογικές περιφέρειες, όπου στον β’ γύρο θ’ αναμετρηθούν υποψήφιοι της Αριστεράς και της Εθνικής Συσπείρωσης. Ο Γάλλος πρόεδρος κάλεσε σε έναν μεγάλο συνασπισμό «Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών» ενάντια στην Ακροδεξιά, αποφεύγοντας να πει περισσότερα. Ενώ την ίδια στιγμή οι Ρεπουμπλικανοί χαρακτηρίζουν ως απειλή για τη Γαλλία την άκρα Αριστερά, καλώντας τους ψηφοφόρους τους να αποφασίσουν «κατά συνείδηση».
